• Vader:
  Manlius Acilius Glabrio Gnaeus Cornelius Severus¹, zn. van Manlius Acilius Glabrio en Cornelia Manliola, geb. tussen 118 en 177^1,1,1, consul, stadhouder in Azië tussen 164 en 167, tr.

• Moeder:
  Annia Vibia Faustina¹, dr. van Marcus Annius Libo en Vibia, geb. circa 120^1,1, ovl. (minstens 32 jaar oud) na 152^1,1.

tr.
met

Nn .

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Manius Acilius	*175		†210		35	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Marcus Annius Verus^1,, , zn. van Marcus Annius Verus en Nn, geb. circa 54^{1,, ,1,, ,1,,} , consul in 97, ovl. (ongeveer 87 jaar oud) in 141^{1,, ,1,,} , tr.

• Moeder:
  Rupilla (Rupillia) Faustina^1,, , dr. van Decimus Rupilius Libo Frugi en Nn, geb. circa 75^{1,, ,1,,} .

tr.
met

Vibia ¹, dr. van Lucius Vibius Sabinus en Salonia Matidia (Matida), geb. circa 95^1,1.

Uit dit huwelijk een dochter:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Annia Vibia	*120		†152		32	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Lucius Vibius Sabinus^1,2, zn. van Marcus Licinius Crassus Frugi en Sulpia Praetextata, geb. circa 54^1,2,1,2, ged. ^1,1,2, Consul suffectus in 97, ovl. (ongeveer 46 jaar oud) circa 100^1,2,1,2, tr.

• Moeder:
  Salonia Matidia² (Matida), dr. van Gaius Salonius Matidius Patruines en Ulpia Marciana, geb. in 68^2,2,2, augusta (=keizerin) in 112, ovl. (ongeveer 51 jaar oud) in dec 119^2,2.

tr.
met

Marcus Annius Libo¹, zn. van Marcus Annius Verus en Rupilla Faustina, geb. na 95^1,1,1, consul in 128, ovl. (ongeveer 44 jaar oud) na 139^1,1.

Uit dit huwelijk een dochter:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Annia Vibia	*120		†152		32	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen
2.	Afgeschermd, Wikipedia

• Vader:
  Marcus Annius Verus¹, zn. van Nn en Nn, geb. te Spanje [Esp]¹ in 25^1,1,1,
  Praetor,
  Een praetor was een belangrijk magistraat in het Romeinse Koninkrijk en in het Romeinse Republiek. De naam praetor kan letterlijk vertaald worden als "voorganger" en heeft mogelijk een militaire oorsprong.
  
  Praetor Maximus
  Oorspronkelijk ging deze magistratuur terug tot de koningstijd, toen er één Praetor Maximus was, die vlak onder de koning stond. Mogelijk nam deze Praetor Maximus na de verdrijving van de koningen als eerste het imperium over van de rex (koning).
  Mogelijk werden er later twee Praetores Maximi aangesteld, die dan later Consules genoemd zouden worden.
  
  Consules en Praetores
  Later tijdens de republiek (ten laatste in 367 v.Chr.) werd aan de, nu twee, hoogste gezagdragers de titel van Consul toegekend. Deze werden bijgestaan door een Praetor met iurisdictio (d.i. de bevoegdheid om recht te spreken), die hun collega minor werd in 367 v.Chr. De praetor was oorspronkelijk een patriciër, maar later zou ook dit ambt - zoals dat van Consul - opengesteld worden voor de plebejers. Ze werden verkozen door de Comitia
  Centuriata.
  
  Praetor Urbanus en Praetor Peregrinus
  Rond ongeveer 242 v.Chr. werd het ambt van praetor opgesplitst om beter de privaat- en strafrechtelijke rechtspleging te regelen: een Praetor Urbi, Praetor Urbis of Praetor Urbanus en een Praetor Peregrinus. Ze hielden zich respectievelijk bezig met de rechtspraak over burgers van de stad (Urbs) Rome en de rechtspraak over buitenlanders (peregrini) en tussen burgers en buitenlanders.
  
  Praetores voor de provincia
  De eerste provinciae die Rome op Carthago veroverde, Sicilia en Sardinia, kregen ook een praetor als provinciegouverneur. Later zou deze bevoegdheid overgeheveld worden naar promagistraten.
  
  Van vier naar acht tot zestien praetores
  In 180 v.Chr. bepaalde de Lex Vibia annalis dat men pas praetor werd na de leeftijd van veertig te hebben bereikt. Niet veel later werd de Praetor Urbanus aangewezen als voorzitter van de nieuw opgerichte quaestiones die over provinciegouverneurs moesten oordelen. Terzelfdertijd werden de praetores die de provinciae Sicilia en Sardinia bestuurden afgeschaft en vervangen door propraetores.
  Een praetor stond direct onder de consuls in de cursus honorum, de lijst die in 82 v.Chr. door Sulla werd opgesteld om de hiërarchie vast te stellen. Er waren onder Lucius Cornelius Sulla acht praetores: zes aan het hoofd van de permanente rechtbanken (kiesrecht, hoogverraad, verduistering, strafzaken, geweldszaken tegen de staat en afpersing) en de Praetor Urbanus en Praetor Perigrinus. Dit aantal nam geleidelijk toe tot zestien onder Gaius Iulius Caesar.
  
  Edictum praetori
  Elk jaar vaardigden de praetores een edictum uit waarin ze een soort van beleidsaankondiging deden. Ze konden in hun edictum exceptiones (uitzonderingen) inbouwen, vergezeld van formulae om de traditionele legis actiones te omzeilen, om bepaalde foutjes of onrechtvaardigheden in de leges (wetten) recht te zetten. Met het edictum perpetuum van Hadrianus kwam er een eind aan deze wetgevende activiteiten van de praetores. Voortaan werd ieder jaar hetzelfde edictum afgekondigd en mocht men enkel de vastgelegde bepalingen interpreteren.
  
  Regalia van de praetores
  Praetores zaten op een sella curulis wanneer ze recht spraken, wat verwijst naar hun aloude waardigheid (maiestas) nog stammend uit de koningstijd van Rome. Ze hadden recht op zes lictores en mochten een toga praetexta (d.i. een toga met purperen zoom) dragen,
  tr.

• Moeder:
  Nn , consul II in 121, consul III in 126.

tr.
met

Rupilla (Rupillia) Faustina^1,, , dr. van Decimus Rupilius Libo Frugi en Nn, geb. circa 75^{1,, ,1,,} .

Uit dit huwelijk 7 kinderen:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Marcus Annius	*95		†139		44	1	1
2	Annia	*93					1	2
3	Marcus Annius	*100		†138		38	1	1
4	Annia Galeria	*105		†140	Rome	35	1	4
5	Marcus Annius						0	0
6	Marcus Annius						0	0
7	Annia						0	0

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Decimus Rupilius Libo Frugi¹, zn. van Decimus Rupilius en Licinia, geb. circa 50^1,1,1, consul (cos. suff.) in 88, potikfex in 101, ovl. (ongeveer 51 jaar oud) in 101^1,1, tr.

• Moeder:
  Nn ¹, dr. van Aulus Vitellius Gernanicus en Galeria Fundana.

tr.
met

Marcus Annius Verus^1,, , zn. van Marcus Annius Verus en Nn, geb. circa 54^{1,, ,1,, ,1,,} , consul in 97, ovl. (ongeveer 87 jaar oud) in 141^{1,, ,1,,} .

Uit dit huwelijk 7 kinderen:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Marcus Annius	*95		†139		44	1	1
2	Annia	*93					1	2
3	Marcus Annius	*100		†138		38	1	1
4	Annia Galeria	*105		†140	Rome	35	1	4
5	Marcus Annius						0	0
6	Marcus Annius						0	0
7	Annia						0	0

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

Lulia Domna
Lulia Domna1,2, geb. te Emesa [Syr]2 in 1702,2,2, Romeins keizerin te Rome tussen 193 en 217, ovl. (ongeveer 47 jaar oud) te Rome in 2172,2.

Aantekeningen bij Lulia Domna.
Iulia Domna (170-217) was Romeins keizerin van 193 tot haar dood. Zij was een van de machtigste personen binnen het Severische huis en de machtigste vrouw die het Romeinse keizerrijk gekend heeft. Het is aan haar te danken dat het Romeinse rijk niet reeds aan het begin van het gezamenlijke keizerschap van haar twee zoons Caracalla en Geta werd gesplitst in een oostelijk en westelijk deel.
*.
Tijdens haar leven beoefende ze zelf filosofie en trad op als patrones van een aantal filosofen uit haar tijd. Ze is gevierd als de vrouw die de filosofie in het Romeinse Rijk terug een vooraanstaande positie verleende en werd geroemd om haar politieke scherpzinnigheid.[1] Zij verzamelde rond zich een groep filosofen en andere intellectuelen, van wie de activiteiten ons door de geschriften van de sofist en redenaar Lucius Flavius Philostratus (ca.170-ca.247) bekend zijn.[2].
Iulia Domna werd geboren in de Romeinse provincie Syrië als dochter van Iulius Bassianus, hogepriester van de El Gebal zonnegod cultus van Emesa. Als jonge vrouw reisde zij naar het westen en trouwde in 187 met de Noord-Afrikaanse Lucius Septimius Severus die later keizer van Rome zou worden. In 188 en 189 kregen zij twee zonen, Caracalla en Geta.
Toen Septimius Severus in 193 door de senaat tot keizer werd uitgeroepen, kreeg zij de titel Augusta (keizerin). Zij reisde met haar man mee op zijn veldtochten en kreeg daarom in 195 de titel Mater Castrorum (moeder van de forten of legerkampen).[3] Na de dood van Septimius Severus in 211, kende de senaat haar de tot dan toe ongekende en grandiose titels Mater Senatus en Mater Patriae toe (Moeder van de Senaat en Moeder des Vaderlands).
Toen haar zoons beiden keizer waren geworden, was hun walging voor elkaar zo groot geworden dat ze besloten het rijk te verdelen in een oostelijk, met Geta als keizer, en westelijk deel, met Caracalla als keizer. Iulia Domna kwam echter tussenbeide en verhinderde de splitsing ("Jullie kunnen misschien het rijk wel tussen jullie verdelen, maar niet jullie moeder!").[4].
*.
In december 211 werd zij door Caracalla verraden nadat zij op zijn voorstel een ontmoeting tussen haar twee zoons had geregeld zogenaamd om de geschillen bij te leggen. Maar na Geta's aankomst werd hij voor haar ogen, waarschijnlijk zelfs in haar armen door Caracalla's soldaten vermoord.
Toen uiteindelijk ook haar oudste zoon werd vermoord (zij verbleef toen in Syrië), was zij wanhopig en overwoog zelfmoord maar zag er van af toen Macrinus haar te kennen gaf dat zij haar titels kon behouden. Zij begon echter een campagne tegen Macrinus die haar daarop naar Rome verbande. Daar aangekomen met de as van haar zoon, pleegde zij zelfmoord door hongerstaking.
*.
Noten:.
1. K. Lindemann, art. Julia Domna, Women-Philosophers.com (2008).
2. art. Julia Domna, in Encyclopaedia Britannica 6 (1993), p. 645. Cf. Philostratus, Vita Apollonii I 1.3.
3. CIL XII 4345, XIV 120.
4. Herodianus, Ab excessu divi Marci IV 3.8.
*.
Referenties:.
H.W. Benario, art. Severan Julias (A.D. 193-235): Julia Domna, in DIR (2001).
S. Cross, Julia Domna, 170- 217 AD, in Feminae Romanae: The Women of Ancient Rome (2001-2006).
M.R. Lefkowitz - M.B. Fant, Women's Life in Greece and Rome. A Source Book in Translation, Baltimore, 19922, pp. 153-154.
K. Lindemann, art. Julia Domna, Women-Philosophers.com (2008).
H. Stegmann, art. Iulia (12), in NP 6 (1999), coll. 3-4.

• Vader:
  Lulius Bassianus², geb. circa 140^2,2,2,
  Priester van de Elagabal te Syrië [Syr],
  El Gebal (Ilah ha-Gabal: heer der berg), ook bekend als El-Gabaal, Elagabal, Heliogabal, Heliogabaal was een Fenicische - Syrische zonnegod. Heliogabal is waarschijnlijk een Romeinse-Griekse verbastering van het Arameese El Gebal onder invloed van Helios (Grieks voor zon). El Gebal werd vereerd door priester-koningen van Emesa (Syrië), waar een tempel van deze godheid stond.
  Een Syrische hogepriester was aan het begin van de derde eeuw korte tijd keizer van Rome (zie Elagabalus). Dit was een grote stimulans voor de verspreiding van de cultus buiten Syrië. Het in Woerden opgegraven altaar voor de godheid is daardoor buitengewoon uniek.
  Literatuur: M. Pietrzykowsky, "Die Religionspolitik des Kaisers Elagabal", in: Aufstieg und Niedergang der römischen Welt II 16.3 (1986) 806-1825.
  Ovl. (Hoogstens 45 jaar oud) voor 185^2,2.

tr. (resp. ongeveer 17 en ongeveer 40 jaar oud) in 187
met

Lucius Septimus Severus2, zn. van Publius Septimus Geta en Fulvia Pia, geb. te Leptis Magna [Lib]2 Leptis Magna, of, beter: Lepcis Magna,[1] was een belangrijke stad van de republiek van Carthago en later van het Romeinse Rijk. De ruïnes bevinden zich in de buurt van Tripoli in Libië. Leptis Magna moet niet worden verward met Leptis Parva of Leptis Minor in hedendaags Tunesië. De stad is in de Archaïsche tijd gesticht door Fenicische kolonisten. Pas toen Carthago een belangrijke macht in de Middellandse Zee werd, werd het een stad van belang. Tot het eind van de Derde Punische Oorlog in 146 v.Chr. viel Leptis Magna onder Carthago's bewind. Daarna was het tijdelijk deel van het koninkrijk van Massinissa. Na de oorlog tegen Jugurtha kwam de stad in handen van het Romeinse Rijk, dat Leptis de iure onafhankelijk liet maar de facto aan zich onderwierp door een jaarlijks tribuut van een miljoen liter olijfolie te eisen. Al tijdens de regering van Augustus was de onafhankelijkheid voorbij en begon een snelle romanisering, die goed is gedocumenteerd in de vorm van enkele honderden inscripties. Leptis Magna ontwikkelde zich snel tot een van de belangrijkste steden in Romeins Africa. Toen Septimius Severus in 193 keizer werd, bereikte Leptis haar grootste welvaart. Er woonden toen zo'n 100.000 mensen. Hij liet diverse monumentale gebouwen neerzetten zodat de stad zich kon meten met de twee belangrijkste steden in Africa: Alexandrië en Carthago. Toen hij de stad in 203 met zijn entourage bezocht werd hij met veel eerbetoon ontvangen. Ook toen de interregionale handel instortte tijdens de crisis van de derde eeuw, bleef de stad relatief belangrijk. Weliswaar werden delen van de stad in de vierde eeuw verlaten, maar het bleef een van de grootste steden van Africa. Diocletianus maakte de stad tot hoofdstad van de nieuwe provincie Tripolitana. Onder keizer Theodosius I vond een verdere opleving plaats. In 439 kwam Leptis Magna onder het bewind van de Vandalen, nadat hun koning Geiserik Carthago veroverde op de Romeinen. Om rebellie te voorkomen liet Geiserik de stadsmuren slopen. Dit gaf Berbers in 523 echter alle gelegenheid om Leptis te plunderen. Belisarius heroverde Leptis Magna tien jaar later en in 534 maakte hij een eind aan het Vandaalse koninkrijk. Leptis werd een provinciehoofdstad van het Byzantijnse Rijk maar slaagde er niet meer in om de plundering van de Berbers te boven te komen. Toen de Arabieren de regio veroverden in 643 was de stad op een Byzantijns garnizoen na verlaten. Hoewel de resten van de Limes Tripolitanus belangrijker zijn, is Leptis Magna een van de bekendste archeologische plaatsen uit Libië. De ruïnes zijn dan ook indrukwekkend op woensdag 11 apr 1462,2,2, keizer van Rome te Rome van 193 tot 211, ovl. (64 jaar oud) te Eboracum [Eng]2 op woensdag 4 feb 2112,2, tr. (1) met Brigit 1. Uit dit huwelijk een dochter1.

Aantekeningen bij Lucius Septimus Severus.
Lucius Septimius Severus (11 april 145 – 4 februari 211) (ook wel Septimus Severus) was keizer van Rome van 193 tot 211.
*.
Septimius Severus werd geboren in de Noord-Afrikaanse stad Leptis Magna (ook Lepcis Magna), de meest oostelijke stad van de drie waaraan de streek Tripolitania zijn naam aan te danken heeft.
In 187 trouwde hij met de rijke Syrische prinses Julia Domna (zijn tweede huwelijk). In 188 en 189 kregen zij twee zoons, de toekomstige keizer Caracalla en medekeizer Geta.
In 190 werd Severus tot consul gekozen. Toen Pertinax op 28 maart 193 werd vermoord was hij gouverneur van Boven-Pannonia. Dit betekende het begin van de Burgeroorlog van 193-197. Geschokt door de walgelijke manier waarop in Rome het keizerschap per opbod was verkocht aan de hoogste bieder, Didius Iulianus, riepen zijn troepen slechts 12 dagen later, op 9 april, Severus uit tot keizer van Rome.
*.
Tegelijkertijd hadden ook troepen in andere gedeelten van het keizerrijk om dezelfde reden ook hun commandanten tot keizer uitgeroepen: (Clodius Albinus (gouverneur van Britannia) en Pescennius Niger (gouverneur van Syrië). Maar meer legioenen steunden Severus en hij was ook het dichtst bij Rome. Binnen enkele maanden had Severus Rome bereikt en werd Julianus afgezet en op 2 juni geëxecuteerd. De moordenaars van Pertinax werden opgespoord en ook terecht gesteld.
*.
Severus moest nu orde op zaken stellen met de twee andere uitgeroepen keizers. Na vrede gesloten te hebben met Clodius Albinus door hem de titel Caesar aan te bieden, kon hij zich concentreren op Pescennius Niger in het oosten. Na een bloedige strijd in Cilicia was in 194 het gehele keizerrijk onder controle van Severus.
Na enige tijd, in 195, gaf Severus zijn oudste zoon Caracalla, de titel Caesar en verklaarde de senaat Albinus als staatsvijand. Severus versloeg Albinus in een van de grootste veldslagen uit de Romeinse geschiedenis bij Lugdunum op 19 februari 197. Albinus moest vluchten en pleegde zelfmoord.
*.
Vervolgens veroverde Severus, samen met zijn zoons, Parthia en de hoofdstad Ctesiphon in 198, waarbij de stad werd leeggeroofd, alle mannen gedood en de ongeveer honderdduizend overlevende vrouwen en kinderen als slaaf gevangen genomen. Zijn oudste zoon werd uitgeroepen tot Augustus en werd medekeizer en zijn jongste zoon kreeg de vrijgekomen titel Caesar. In 209 werd ook Geta tot medekeizer benoemd.
Naast Parthia, veroverde Severus ook gebieden in Noord-Afrika en richtte hij zijn aandacht vervolgens op Britannia, waar hij de tachtig jaar oude muur van Hadrianus waar nodig liet herstellen. Daar stierf hij op 65-jarige leeftijd een natuurlijke dood op 4 februari 211 in York.
Een Romeins historicus bericht dat Severus op zijn sterfbed zijn beide zoons de volgende uiterst cynische raad gaf: Vermijd tweespalt, maak de soldaten rijk en bekommer je niet om de anderen (Cassius Dio 77,15).
*.
Link: Michael L. Meckler, art. Septimius Severus (193-211 A.D.), in DIR (1998).

Uit dit huwelijk 2 zonen:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Marcus Aurelius (Carcalla)	*188	Lyon [63, Fra]	†217	Mesopotamië [Mes]	29	1	0
2	Publius Septimus	*189	Rome	†211	Rome	22	0	0

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen
2.	Afgeschermd, Wikipedia

Dossier:

Marcus Aurelius Antoninus
Marcus Aurelius (Carcalla) B.J. Jansen noemt hem Marcus Aurelius Severus Antonius Antoninus1, geb. te Lyon [63, Fra]1 op dinsdag 4 apr 1881,1,1, Romeins keizer te Rome van 198 tot 217, ovl. (29 jaar oud) te Mesopotamië [Mes]1 op dinsdag 8 apr 2171,1.

Aantekeningen bij Marcus Aurelius (Carcalla) Antoninus.
Dit artikel is deels gebaseerd op Geoffrey van Monmouths Historia Regum Britanniae. Gegevens uit dit werk komen vaak niet overeen met de historische werkelijkheid.
*.
Marcus Aurelius Antoninus (188-217), beter bekend onder de naam Caracalla, was de zoon van keizer Septimus Severus en was Romeins keizer van 198 tot 217. Hij staat bekend als de bouwer van de Thermen van Caracalla maar ook als een wrede, geestelijk gestoorde keizer, die zijn broer Geta vermoordde en uiteindelijk door de praetoriaanse garde vermoord werd.
Lucius Septimius Bassianus (ook geschreven als "Bessaianus"), zoals hij oorspronkelijk heette, werd geboren in Lugdunum, het tegenwoordige Lyon. Zijn vader, keizer Septimus Severus was in Leptis Magna geboren; zijn moeder kwam uit Syrië. Hij groeide op als een zachtaardige jongeman. Hij zou zelfs tijdens gladiatorengevechten zijn hoofd hebben afgewend als het te bloederig werd.
In 195 maakte zijn vader zijn adoptie in de familie van Marcus Aurelius bekend en doopte zijn zoon om tot Marcus Aurelius Antoninus, wat vanaf dat moment zijn officiële naam werd. In 202 werd Antoninus consul met zijn vader Septimius Severus en in hetzelfde jaar trouwde hij met Plautilla, dochter van Plautianus, de machtige prefect van de Praetoriaanse garde (die minder dan drie jaar later uit de weg geruimd zou worden - zie Plautilla). In 205 werd hij voor de tweede keer consul, ditmaal met zijn broer Geta. Antoninus en Geta namen met hun vader deel aan de campagnes in Britannia en toen Severus daar in 211 stierf, bestegen zij samen de troon als elkaars medekeizers. Hoewel hun vader hen meerdere malen, zelfs op zijn sterfbed, op het hart heeft gedrukt geen ruzie te maken en het Romeinse Rijk samen te besturen werd de kloof tussen beiden na de dood van hun vader alleen maar groter.
*.
Na hun terugkeer naar Rome moest hun moeder Julia Domna tussen beide komen om te verhinderen dat de ruziënde broers het Romeinse rijk onder elkaar zouden verdelen. Op 26 december 212 haalde Antoninus zijn moeder en broer over om met hem te spreken om de geschillen bij te leggen. Kort na de aankomst van zijn broer, stormde Antoninus met een groep soldaten binnen en vermoordde Geta. Daarop haastte hij zich naar het Praetoriaanse kamp om de van de steun van de garde te kopen via speciale donativa en een flinke loonsverhoging ter ere van wat hij noemde zijn 'ontsnapping aan het complot van Geta'. Vervolgens werd een bloedbad aangericht onder alle vrienden en aanhangers van Geta (zie Geta).
*.
In 213 begon hij aan een serie campagnes in Germanië en behaalde overwinningen op de Alemanni. Tijdens deze oorlogen gebruikte de keizer vaak een Keltische soldatencape die caracallus genoemd werd en waaraan hij zijn bijnaam 'Caracalla' de danken heeft.
In 214 vertrok hij naar het oostelijk deel van het rijk, waarbij zijn geestelijke gestoordheid steeds duidelijker werd. Zo vereenzelvigde hij zich met Alexander de Grote, bouwde een leger op van 16,000 man verkleed als soldaten van een half millennium daarvoor, liet soldaten uit Sparta komen en voegde olifanten toe aan zijn kolossale toneelspel. Hij liet vervolgens de oorlogen van Troje naspelen, waarbij hij zelf Achilles was en een van zijn beste vrienden Festus. Diens dood was met de juiste dosering gif perfect ge-timed zodat zijn echte begrafenis een groots spectacel voor de gevallen Festus kon worden.
Het volgend jaar bezocht hij Alexandrië en liet er een enorm bloedbad onder de bevolking aanrichten. Tientallen duizenden ongewapende burgers kwamen om in een slachtpartij die dagenlang doorging. Dit alles omdat sommigen hem bespot zouden hebben. Datzelfde jaar werden in Rome de beroemde Thermen van Caracalla voltooid, het grootste architectonische project tijdens zijn regering.
*.
Rond 216 werden de oorlogen in het oosten heviger en werd onder andere Armenia veroverd en de Romeinse legers staken zonder veel tegenstand de Tigris over. Tijdens deze oorlogen was de weerstand tegen de waanzinnige keizer zo hoog opgelopen dat hij op 8 april 217 bij Carrhae door een complot van Macrinus, prefect van de praetoriaanse garde werd vermoord.
*.
Links: M.L. Meckler , art. Caracalla (211-217 A.D.), in DIR (1997).
M. Vanderhaeghe, Een historische biografie van Keizer Caracalla (188-217), diss. Universiteit Gent, 2003-2004.

Vader: Lucius Septimus Severus1, zn. van Publius Septimus Geta en Fulvia Pia, geb. te Leptis Magna [Lib]1 Leptis Magna, of, beter: Lepcis Magna,[1] was een belangrijke stad van de republiek van Carthago en later van het Romeinse Rijk. De ruïnes bevinden zich in de buurt van Tripoli in Libië. Leptis Magna moet niet worden verward met Leptis Parva of Leptis Minor in hedendaags Tunesië. De stad is in de Archaïsche tijd gesticht door Fenicische kolonisten. Pas toen Carthago een belangrijke macht in de Middellandse Zee werd, werd het een stad van belang. Tot het eind van de Derde Punische Oorlog in 146 v.Chr. viel Leptis Magna onder Carthago's bewind. Daarna was het tijdelijk deel van het koninkrijk van Massinissa. Na de oorlog tegen Jugurtha kwam de stad in handen van het Romeinse Rijk, dat Leptis de iure onafhankelijk liet maar de facto aan zich onderwierp door een jaarlijks tribuut van een miljoen liter olijfolie te eisen. Al tijdens de regering van Augustus was de onafhankelijkheid voorbij en begon een snelle romanisering, die goed is gedocumenteerd in de vorm van enkele honderden inscripties. Leptis Magna ontwikkelde zich snel tot een van de belangrijkste steden in Romeins Africa. Toen Septimius Severus in 193 keizer werd, bereikte Leptis haar grootste welvaart. Er woonden toen zo'n 100.000 mensen. Hij liet diverse monumentale gebouwen neerzetten zodat de stad zich kon meten met de twee belangrijkste steden in Africa: Alexandrië en Carthago. Toen hij de stad in 203 met zijn entourage bezocht werd hij met veel eerbetoon ontvangen. Ook toen de interregionale handel instortte tijdens de crisis van de derde eeuw, bleef de stad relatief belangrijk. Weliswaar werden delen van de stad in de vierde eeuw verlaten, maar het bleef een van de grootste steden van Africa. Diocletianus maakte de stad tot hoofdstad van de nieuwe provincie Tripolitana. Onder keizer Theodosius I vond een verdere opleving plaats. In 439 kwam Leptis Magna onder het bewind van de Vandalen, nadat hun koning Geiserik Carthago veroverde op de Romeinen. Om rebellie te voorkomen liet Geiserik de stadsmuren slopen. Dit gaf Berbers in 523 echter alle gelegenheid om Leptis te plunderen. Belisarius heroverde Leptis Magna tien jaar later en in 534 maakte hij een eind aan het Vandaalse koninkrijk. Leptis werd een provinciehoofdstad van het Byzantijnse Rijk maar slaagde er niet meer in om de plundering van de Berbers te boven te komen. Toen de Arabieren de regio veroverden in 643 was de stad op een Byzantijns garnizoen na verlaten. Hoewel de resten van de Limes Tripolitanus belangrijker zijn, is Leptis Magna een van de bekendste archeologische plaatsen uit Libië. De ruïnes zijn dan ook indrukwekkend op woensdag 11 apr 1461,1,1, keizer van Rome te Rome van 193 tot 211, ovl. (64 jaar oud) te Eboracum [Eng]1 op woensdag 4 feb 2111,1, tr. (1) met Brigit 2. Uit dit huwelijk een dochter2, tr. (resp. ongeveer 40 en ongeveer 17 jaar oud) (2) in 187.

Moeder: Lulia Domna2,1, dr. van Lulius Bassianus, geb. te Emesa [Syr]1 in 1701,1,1, Romeins keizerin te Rome tussen 193 en 217, ovl. (ongeveer 47 jaar oud) te Rome in 2171,1.

tr.
met

Publia Fulvia Plautilla1, dr. van Gaius Fulvius Plautianus, geb. 1,1,1, keizerin vvan Rome te Rome van 202 tot 205, ovl. in dec 2111 Zij wordt tijdens haar verbanning in Lipari vermoord1.

Aantekeningen bij Publia Fulvia Plautilla.
Publia Fulvia Plautilla, geboortejaar onbekend, dood circa 211, was echtgenote van Caracalla en keizerin van Rome van 202 tot 205.
*.
De vader van Plautilla, Gaius Fulvius Plautianus, kwam uit dezelfde geboorteplaats, de Noord-Afrikaanse stad Leptis Magna (ook Lepcis Magna als Septimius Severus, en was sinds 197 prefect van de Praetoriaanse garde. Als zodanig reisde hij mee met de keizer. Hij had hem overreed om zijn oudste zoon Caracalla te laten trouwen met Plautilla. De bruiloft vond plaats in 202 in ongekende pracht en praal en Plautilla werd na haar bruiloft de titel Augusta toegekend. Het jong getrouwde stel wilde echter niets met elkaar te maken hebben en weigerde zelfs de eettafel met elkaar te delen.
*.
Plautianus gebruikte de bruiloft waarschijnlijk om zijn eigen positie nog meer te verbeteren. In 203 was hij consul. Hij had zich verrijkt met het innen van de belastingen op de graanbevoorrading, had door het hele rijk standbeelden van zichzelf laten oprichten die groter waren dan die van de keizer (en waar hij problemen mee kreeg). Maar een sterfbed-getuigenis van Severus' broer, Lucius Septimius Geta, werd hem fataal. Volgens die getuigenis zou Plautianus aan soldaten van de garde hebben gevraagd om Severus en Caracalla te vermoorden. Op 22 januari 205 werd Plautianus op het paleis ontboden en onder het toeziend oog van Severus en Caracalla door soldaten vermoord.
Caracalla scheidde onmiddellijk van Plautilla en liet haar naar Lipari, een vulkanisch eiland bij Sicilië, verbannen. Daar werd zij, vlak na Geta's dood, eind december 211 vermoord.


Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia
2.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

Dossier:

• Vader:
  Nn , zn. van Marcus Annius Verus en Nn, tr.

• Moeder:
  Nn .

tr.
met

Nn , consul II in 121, consul III in 126.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Marcus Annius	*54		†141		87	1	7

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

tr.
met

Marcus Annius Verus¹, zn. van Nn en Nn, geb. te Spanje [Esp]¹ in 25^1,1,1,
Praetor,
Een praetor was een belangrijk magistraat in het Romeinse Koninkrijk en in het Romeinse Republiek. De naam praetor kan letterlijk vertaald worden als "voorganger" en heeft mogelijk een militaire oorsprong.

Praetor Maximus
Oorspronkelijk ging deze magistratuur terug tot de koningstijd, toen er één Praetor Maximus was, die vlak onder de koning stond. Mogelijk nam deze Praetor Maximus na de verdrijving van de koningen als eerste het imperium over van de rex (koning).
Mogelijk werden er later twee Praetores Maximi aangesteld, die dan later Consules genoemd zouden worden.

Consules en Praetores
Later tijdens de republiek (ten laatste in 367 v.Chr.) werd aan de, nu twee, hoogste gezagdragers de titel van Consul toegekend. Deze werden bijgestaan door een Praetor met iurisdictio (d.i. de bevoegdheid om recht te spreken), die hun collega minor werd in 367 v.Chr. De praetor was oorspronkelijk een patriciër, maar later zou ook dit ambt - zoals dat van Consul - opengesteld worden voor de plebejers. Ze werden verkozen door de Comitia
Centuriata.

Praetor Urbanus en Praetor Peregrinus
Rond ongeveer 242 v.Chr. werd het ambt van praetor opgesplitst om beter de privaat- en strafrechtelijke rechtspleging te regelen: een Praetor Urbi, Praetor Urbis of Praetor Urbanus en een Praetor Peregrinus. Ze hielden zich respectievelijk bezig met de rechtspraak over burgers van de stad (Urbs) Rome en de rechtspraak over buitenlanders (peregrini) en tussen burgers en buitenlanders.

Praetores voor de provincia
De eerste provinciae die Rome op Carthago veroverde, Sicilia en Sardinia, kregen ook een praetor als provinciegouverneur. Later zou deze bevoegdheid overgeheveld worden naar promagistraten.

Van vier naar acht tot zestien praetores
In 180 v.Chr. bepaalde de Lex Vibia annalis dat men pas praetor werd na de leeftijd van veertig te hebben bereikt. Niet veel later werd de Praetor Urbanus aangewezen als voorzitter van de nieuw opgerichte quaestiones die over provinciegouverneurs moesten oordelen. Terzelfdertijd werden de praetores die de provinciae Sicilia en Sardinia bestuurden afgeschaft en vervangen door propraetores.
Een praetor stond direct onder de consuls in de cursus honorum, de lijst die in 82 v.Chr. door Sulla werd opgesteld om de hiërarchie vast te stellen. Er waren onder Lucius Cornelius Sulla acht praetores: zes aan het hoofd van de permanente rechtbanken (kiesrecht, hoogverraad, verduistering, strafzaken, geweldszaken tegen de staat en afpersing) en de Praetor Urbanus en Praetor Perigrinus. Dit aantal nam geleidelijk toe tot zestien onder Gaius Iulius Caesar.

Edictum praetori
Elk jaar vaardigden de praetores een edictum uit waarin ze een soort van beleidsaankondiging deden. Ze konden in hun edictum exceptiones (uitzonderingen) inbouwen, vergezeld van formulae om de traditionele legis actiones te omzeilen, om bepaalde foutjes of onrechtvaardigheden in de leges (wetten) recht te zetten. Met het edictum perpetuum van Hadrianus kwam er een eind aan deze wetgevende activiteiten van de praetores. Voortaan werd ieder jaar hetzelfde edictum afgekondigd en mocht men enkel de vastgelegde bepalingen interpreteren.

Regalia van de praetores
Praetores zaten op een sella curulis wanneer ze recht spraken, wat verwijst naar hun aloude waardigheid (maiestas) nog stammend uit de koningstijd van Rome. Ze hadden recht op zes lictores en mochten een toga praetexta (d.i. een toga met purperen zoom) dragen.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Marcus Annius	*54		†141		87	1	7

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Marcus Annius Verus¹, geb. ¹ Geb. circa 27 v. Chr^1,1, consul, ovl. ¹ Overl. na 16 na Chr¹, relatie.

• Moeder:
  Nn .

tr.
met

Nn .

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Marcus Annius	*25	Spanje [Esp]				1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

tr.
met

Nn , zn. van Marcus Annius Verus en Nn.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Marcus Annius	*25	Spanje [Esp]				1	1

relatie
met

Nn .

Uit deze relatie een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Nn						1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

relatie
met

Marcus Annius Verus¹, geb. ¹ Geb. circa 27 v. Chr^1,1, consul, ovl. ¹ Overl. na 16 na Chr¹.

Uit deze relatie een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Nn						1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Marcus Annius Verus^1,, , zn. van Marcus Annius Verus en Nn, geb. circa 54^{1,, ,1,, ,1,,} , consul in 97, ovl. (ongeveer 87 jaar oud) in 141^{1,, ,1,,} , tr.

• Moeder:
  Rupilla (Rupillia) Faustina^1,, , dr. van Decimus Rupilius Libo Frugi en Nn, geb. circa 75^{1,, ,1,,} .

tr.
met

Lucius Fundanius Laemia Aelianus.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Lucius Plautius Lamia						0	0
2	Annia Fundantia						0	0

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Marcus Annius Verus^1,, , zn. van Marcus Annius Verus en Nn, geb. circa 54^{1,, ,1,, ,1,,} , consul in 97, ovl. (ongeveer 87 jaar oud) in 141^{1,, ,1,,} , tr.

• Moeder:
  Rupilla (Rupillia) Faustina^1,, , dr. van Decimus Rupilius Libo Frugi en Nn, geb. circa 75^{1,, ,1,,} .

tr.
met

Domita Lucilla.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Marcus Aelius Aurelius	*121	Rome	†180	Wenen, Oostenrijk	58	1	3

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Marcus Annius Verus^1,, , zn. van Marcus Annius Verus en Nn, geb. circa 54^{1,, ,1,, ,1,,} , consul in 97, ovl. (ongeveer 87 jaar oud) in 141^{1,, ,1,,} , tr.

• Moeder:
  Rupilla (Rupillia) Faustina^1,, , dr. van Decimus Rupilius Libo Frugi en Nn, geb. circa 75^{1,, ,1,,} .

tr.
met

Titus Aurelius Fulvus Boionius Arrius (Titus Aurelius Fulvus Bionius Arrius) Antoninus2,1, zn. van Aurelius Fulvus Fulvus en Arria Fadilla, geb. te Lanuvium [Ita] op 19 sep 862,2,2, keizer te Rome van 138 tot 161, ovl. (74 jaar oud) op vrijdag 7 mrt 1612,2, begr. te Rome Hadrians Mausoleum.

Aantekeningen bij Titus Aurelius Fulvus Boionius Arrius Antoninus.
•.
Antoninus Pius (19 september 86 — 7 maart 161) was keizer van Rome van 138 tot 161 en lid van de invloedrijke Gens Aurelia.
Hij was een van de bekwaamste keizers uit de geschiedenis van het Romeinse rijk. Zijn lange regeringsperiode van ruim 22 jaar valt in de periode van de adoptiefkeizers. Het was een tijd van vrede en welvaart en het keizerrijk kwam tot grote bloei.
Antoninus Pius werd in het jaar 86 geboren als Titus Aurelius Fulvus Boionius Arrius Antoninus. Hij kwam uit een gerenommeerde familie uit Nemausus (tegenwoordig Nîmes). Na de dood op 1 januari 138 van Aelius Caesar, de beoogde opvolger, adopteerde Hadrianus op 25 februari de 52-jarige Antoninus als zijn zoon, zodat deze hem kon opvolgen. Voorwaarde was echter dat Antoninus de 17-jarige Marcus Aurelius en de 8-jarige Lucius Verus zou adopteren.
Antoninus heeft zijn titel Pius te danken aan zijn loyaliteit en zijn mildheid. Vlak na zijn benoeming tot keizer stond hij erop Hadrianus de eretitel Divus (god) toe te kennen. Aangezien de Senaat de laatste jaren niet op goede voet had gestaan met Hadrianus en dit voorstel oorspronkelijk afwees, dreigde een constitutionele crisis. Antoninus dreigde af te zullen treden als de Senaat zijn voorstel niet aanvaardde. Onder de indruk van zijn loyaliteit aan zijn voorganger en adoptieve vader gaf de Senaat uiteindelijk toe. Bovendien maakte hij indruk door hen die aan het eind van het bewind van Hadrianus ter dood waren veroordeeld, gratie te verlenen. Om deze redenen besloot de Senaat hem de titel Pius (de "Vrome") toe te kennen.
Beeld van Antoninus Pius in NimesLater stelde de Senaat voor de maand september naar Antoninus Pius te noemen (de maand juli was al genoemd naar Julius Caesar en de maand augustus naar keizer Augustus) vanwege zijn uitmuntend leiderschap. Hij weigerde deze eer echter pertinent en vanaf die tijd is dat soort voorstellen niet meer gedaan (op enkele tijdelijke pogingen na: zie bijvoorbeeld Commodus) en hebben alle maanden vanaf september hun oorspronkelijke namen behouden.
Antoninus Pius was gelukkig getrouwd met Faustina (Faustina de Oudere) om haar te onderscheiden van hun dochter Faustina de Jongere die later met Marcus Aurelius trouwde). Zij stierf echter vrij jong, reeds drie jaar nadat hij keizer was geworden, en Antoninus eerde haar door onder andere een grote hoeveelheid munten te laten slaan met haar portret.
Er is relatief weinig geschreven over deze periode omdat er vrijwel geen oorlogen waren, met uitzondering van enkele opstanden in Noord-Brittania. Naar aanleiding daarvan werd de muur van Antoninus gebouwd op zo'n 120 km ten noorden van de muur van Hadrianus. Er waren ook nog enkele problemen van kleinere omvang in onder andere Egypte, Judea en Mauretania.
De belangrijkste gebeurtenis uit deze periode is wel de viering van de 900e verjaardag van Rome. Deze wordt op grandioze wijze gevierd met activiteiten die plaatsvinden gedurende de jaren 147 en 148. Het hoogtepunt valt op 21 april 147. Er worden spektakels georganiseerd waarin veel wilde dieren voorkomen waaronder een aantal olifanten wel het meest indruk maken. Zij worden zelfs als symbool gebruikt voor de viering.
*.
In het jaar 161 stierf Antoninus Pius een natuurlijke dood op 74-jarige leeftijd in zijn paleis in Etruria. Sommige verhalen spreken over voedselvergiftiging door bedorven kaas, maar er is onvoldoende historisch bewijs voor deze bewering.
Antoninus werd opgevolgd door zijn adoptiefzonen Marcus Aurelius en Lucius Aurelius Commodus, die aanvankelijk samen regeerden.
*.
Belangrijkste leden van de Gens Aurelia.
Antoninus Pius.
Marcus Aurelius.
Commodus.
*.
(Bronnen en referenties: R.D. Weigel, art. Antoninus Pius (A.D. 138-161), in DIR (1998)).
•.

Uit dit huwelijk 4 dochters:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Aeurelia						0	0
2	Annia Galeria	*130		†176		45	1	3
3	Aeurelia	*120		†134		14	0	0
4	Annia Galeria						0	0

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen
2.	Afgeschermd, Wikipedia

• Vader:
  Decimus Rupilius¹, geb. circa 30^1,1, tr.

• Moeder:
  Licinia ¹, dr. van Marcus Licinius Crassus Frugi en Scribonia, geb. in 25 BC^1,1.

tr.
met

Nn ¹, dr. van Aulus Vitellius Gernanicus en Galeria Fundana.

Uit dit huwelijk een dochter:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Rupilla	*75					1	7

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Aulus Vitellius Gernanicus, tr.

• Moeder:
  Galeria Fundana.

tr.
met

Decimus Rupilius Libo Frugi¹, zn. van Decimus Rupilius en Licinia, geb. circa 50^1,1,1, consul (cos. suff.) in 88, potikfex in 101, ovl. (ongeveer 51 jaar oud) in 101^1,1.

Uit dit huwelijk een dochter:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Rupilla	*75					1	7

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

tr.
met

Licinia ¹, dr. van Marcus Licinius Crassus Frugi en Scribonia, geb. in 25 BC^1,1.

Uit dit huwelijk een zoon:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Decimus Rupilius Libo	*50		†101		51	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Marcus Licinius Crassus Frugi¹, zn. van Marcus Licinius Crassus Frugi en Nn, geb. circa 16 v. Chr¹, Praet. urb 24, cos. 27, legat in Mauretanië onder Geligula, ovl. in 47¹ Hij is om het leven gebracht door het gerecht¹, tr.

• Moeder:
  Scribonia ¹, dr. van Lucius Scribonius Libo en Nn, geb. in 5 BC^1,1,1, ovl. (ongeveer 50 jaar oud) ¹ in 46¹.

tr.
met

Decimus Rupilius¹, geb. circa 30^1,1.

Uit dit huwelijk een zoon:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Decimus Rupilius Libo	*50		†101		51	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

')}