Hermine van Reuss
Hermine (Hermo) van Reuss1, geb. op zaterdag 17 dec 18871, ovl. (59 jaar oud) op donderdag 7 aug 1947.

• Vader:
  Hendrik XXII van Reuss, geb. in 1846, ovl. (ongeveer 56 jaar oud) in 1902, tr.

• Moeder:
  Ida van Schaumburg-Lippe, dr. van Adolf O George van Schaumburg-Lippe en Hermine, geb. in 1852, ovl. (ongeveer 39 jaar oud) in 1891.

tr. (resp. 34 en 63 jaar oud) (1) op zondag 5 nov 1922
met

Wilhelm II (Friedrich Wilhelm Albert Victor( van het Germaanse Rijk1, zn. van Friedrich III van het Germaanse Rijk en Victoria Adelaide Marie Louise van Saksen-Coburg-Gotha, geb. op donderdag 27 jan 18591, ovl. (81 jaar oud) op zaterdag 4 jan 1941, tr. (1) met Augusta Victoria van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg1. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Aantekeningen bij Wilhelm II (Friedrich Wilhelm Albert Victor( van het Germaanse Rijk.

Willem II, 1859 - 1941 (Bron: Wikepedia).
Friedrich Wilhelm (Willem[1] Viktor Albert (Potsdam, 27 januari 1859 - Doorn, 4 juni 1941), uit het Huis Hohenzollern, is van 1888 tot 1918 de laatste koning van Pruisen en de derde en laatste keizer van het Duitse Keizerrijk.
Familie.
Wilhelm wordt geboren als oudste zoon van de latere keizer Frederik III en diens gemalin Victoria van Saksen-Coburg-Gotha, dochter van de Britse koningin Victoria. Als zodanig is hij een kleinzoon van keizer Wilhelm I, oomzegger van Eduard VII en een neef van George V. Hij is tevens een neef van de tsarina Alexandra Fjodorovna (de vrouw van Nicolaas II). Alexandra is een dochter van de Britse prinses Alice en daarmee een kleindochter van koningin Victoria.

Wilhelm met zijn gezin (Bron: Deutsches Bundesarchiv (German Federal Archive), Bild 146-2008-0152). Original-Aufnahme d. kgl. Hofphotogr[aphen] J. C. Schaarwächter, Berlin 1896)
Kronprinz Friedrich Wilhelm *6.5.1882 Kaiserin Augusta Victoria *22.10.1858 Prinzessin Victoria *18.9.1892 Prinz Adalbert *14.7.1884 Prinz August Wilhelm *29.1.1887 Kaiser Wilhelm *27.1.1859 Prinz Eitel Friedrich *7.7.1883 Prinz Joachim *17.12.1890 Prinz Oscar *27.7.1888
Jeugd.
Doordat Wilhelm door middel van een tangbevalling ter wereld komt als gevolg van een stuitligging en daarbij zenuwen in zijn schouder worden beschadigd, is hij zijn leven lang licht gehandicapt: zijn linkerarm is zo goed als verlamd en blijft in groei achter ten opzichte van zijn rechterarm. Op de foto rechts tracht hij zijn kleine arm te verbergen door hem vast te houden. Zijn Engelse familie sprak altijd van "Willy's withered arm".
Hij wordt in zijn jeugd gekweld door een minderwaardigheidscomplex. Zijn moeder beschouwt zijn handicap als walgelijk en schandelijk en verkeert tevens in de overtuiging dat hij ook geestelijk niet helemaal in orde zal zijn. Ze onderwerpt de kleine Wilhelm aan een keihard regime van fysieke en intellectuele oefeningen. Ondanks zijn handicap moet hij aan alle activiteiten meedoen en krijgt hij, naast onderworpen te worden aan harde massages en allerlei andere vormen van 19e-eeuwse kwakzalverij, ook elektroshocktherapie. Desondanks gaat hij goed vooruit. Volgens onder meer George V is hij ondanks zijn handicap een opvallend goede schutter - zij het met een aangepast jachtgeweer.

Wilhelm II in het uniform van een Turkse veldmaarschalk (Bron: Wikepedia).
Karakter en persoonlijk leven.
Wilhelm staat ambivalent tegenover het Engelse koningshuis. Hij houdt zielsveel van zijn grootmoeder Victoria, maar heeft een grote hekel aan zijn oom Eduard VII. Hij heeft een mateloze bewondering voor de kracht en macht van het Britse Rijk, maar tevens wordt hij verteerd door jaloezie jegens dit wereldrijk. Dit komt later tot uiting in zijn overspannen vlootpolitiek: Duitsland moet en zal in de toekomst de Britten als zeemacht naar de kroon kunnen steken. Dat dit onvermijdelijk tot politieke spanningen moet leiden ontgaat hem blijkbaar of waarschijnlijker: het interesseert hem niet.
Wilhelm is verlegen, gevoelig en intelligent maar verbergt zijn onzekerheid achter een façade van meedogenloosheid, oorlogszuchtigheid en arrogantie. Recente onderzoeken beweren dat zijn stemmingswisselingen, agressie en botheid ook een gevolg van hersenletsel, ontstaan door zuurstofgebrek bij zijn moeizame geboorte, zouden kunnen zijn geweest.
Op 27 februari 1881 treedt hij in het huwelijk met prinses Augusta Victoria van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg (1858-1921). Hoewel dit aanvankelijk een politiek huwelijk is - Sleeswijk-Holstein is pas sinds 1866 na oorlogen met Denemarken en Oostenrijk deel van het koninkrijk Pruisen en moet dus sterker aan de kroon gebonden worden - wordt het snel gekenmerkt door wederzijds respect en genegenheid van beide echtelieden. Ondanks dit huwelijk doen er echter ook roddels de ronde over Wilhelms appreciatie van het eigen geslacht, met name betreffende zijn vriend Philipp zu Eulenburg (die algemeen bekend staat als biseksueel). Dit kan ook anti-propaganda van tegenstanders zijn geweest want directe bewijzen voor deze aantijgingen zijn nooit geleverd.
Wilhelm is een militarist pur sang en heeft daarmee ook een grote voorliefde voor uiterlijk militair vertoon. Hij heeft vooral een grote passie voor uniformen. Hij heeft verschillende kleermakers in vaste dienst en een speciaal uniform voor elke denkbare gelegenheid. Hij zal zelfs speciaal zijn admiraalsuniform hebben aangetrokken wanneer hij naar de opera Der fliegende Holländer gaat. Het verhaal dat hij dit ook aantrekt als hij naar het aquarium van de Berliner Zoo gaat, is apocrief. Hij hengelt actief naar erekolonelschappen in buitenlandse regimenten om daarmee ook de bijbehorende Engelse, Oostenrijkse, Spaanse, Russische en andere uniformen te verwerven.
Een andere liefhebberij van Wilhelm is de drijfjacht en dan met name het langzaam doodsteken van reeds aangeschoten wilde zwijnen met een speciaal zwaard, de Saufeder. Hij geniet van het applaus dat daarop volgt, hoewel één van zijn hovelingen deze activiteiten eens een "walgelijk en ontaard schouwspel" noemt. Tevens is hij dol op zeilen, heeft hij een heel aardige bariton en componeert hij zelfs een - door de critici matig ontvangen - opera, Der Sang an Aegidia.
Wilhelm kan niet tegen zijn verlies en zijn Generale Staf is er dan ook alles aan gelegen de opperbevelhebber te laten winnen bij de jaarlijkse Kaisermanöver. Het verhaal wil dat hij er een kinderlijk plezier in heeft de stenen aan de ringen om zijn vingers naar binnen te dragen zodat hij anderen bij het handen schudden kan bezeren. Zeker is dat hij in zijn rechterarm zo sterk is dat hij bezoekers bij het handenschudden de tranen in de ogen kan laten springen: dit is zijn manier om iemands karakter op voorhand te testen.

Wilhelm II in marine-uniform (Bron: Wikipedia)
Regeringsstijl.
Bij de dood van Wilhelm I op 9 maart 1888 wordt Wilhelms vader keizer als Frederik III. Frederik heeft echter keelkanker en sterft in juni van datzelfde jaar, zodat Wilhelm als Wilhelm II de troon bestijgt. Wilhelm heeft de dood van zijn vader al zien aankomen en heeft diens hele regeringsperiode van 99 dagen besteedt aan het voorbereiden van zijn eigen keizerschap.
Een werkelijke constitutionele monarchie (zoals in Groot-Brittannië en Nederland) is Duitsland niet: de rijkskanselier is geen verantwoording schuldig aan de Rijksdag doch slechts aan de Keizer zelf en deze heeft het recht de rijkskanselier naar believen te ontslaan. Nog geen twee jaar na zijn kroning ontslaat hij Otto von Bismarck en vervangt hem door graaf Leo von Caprivi. In Wilhelms regeringsperiode zullen er nog zes kanseliers zijn. Geen van dezen is van huis uit politicus; Wilhelm wil de opkomst van een nieuwe sterke man als Bismarck voorkomen om zo zelf de handen vrij te hebben.
Wilhelm staat elke dag om zes uur op om de staatszaken door te nemen, maar gooit officiële documenten en brieven vaak in de prullenbak. Andere zaken leest hij vluchtig en voorziet hij van commentaar dat meestal van weinig competentie getuigt. Hij bemoeit zich weliswaar intensief met de staatszaken maar dit doet het land geen goed: zijn beleid is volstrekt inconsequent en er lijkt geen persoonlijke filosofie achter te zitten. De keizer scheldt en tiert over zaken die hem niet bevallen en gedraagt zich in internationale kwesties uitermate tactloos - hij vergelijkt het Duitse expeditieleger dat in 1900 wordt uitgezonden om mee te helpen de Bokseropstand in China neer te slaan met de horden van Attila de Hun. Hiermee munt hij de benaming die Duitslands vijanden in twee wereldoorlogen zullen gebruiken voor de Duitsers: huns. Hij haalt zich de woede van zijn grootmoeder, koningin Victoria, op de hals door - tijdens de Boerenoorlog, de kant van de Boeren te kiezen.
Wel sticht hij in 1911 het Kaiser-Wilhelm-Institut ter bevordering van de wetenschap wat velen een goede zaak vinden. Na de Tweede Wereldoorlog krijgt dit instituut de naam Max-Planck-Institut.
Keizer Wilhelm droomt bovenal van een eigen Duits koloniaal rijk en een bijbehorende grote zeemacht dat de vergelijking met dat van Groot-Brittannië kan doorstaan. Hij tracht daarom de Duitse marine en koloniale bezittingen uit te breiden. Door zijn weinig subtiele diplomatie jaagt hij de Britten in de gordijnen en deze zoeken naarstig naar bondgenoten. Ze sluiten zelfs een verbond met hun traditionele tegenstander Frankrijk. Door het steeds grotere hoogten bereikende nationalisme en toenemende wantrouwen tegen de Duitsers, o.a. aangewakkerd door de agressieve uitlatingen van keizer Wilhelm, begint in Europa een ware wapenwedloop tussen Frankrijk, Engeland en Duitsland.

Wilhelm II in gala-uniform (1905) (Bron: Wikipedia)
Eerste Wereldoorlog.
Ondanks Wilhelms houding is het moeilijk te zeggen dat hij de Eerste Wereldoorlog heeft opgezocht, hoewel hij ook weinig doet om deze te voorkomen. Duitsland is een alliantie aangegaan met Oostenrijk-Hongarije en Italië (de Triple Alliantie, 1882) en Wilhelm moedigt het harde beleid van Wenen op de Balkan aan. Wilhelm ziet wel in, na de moord op aartshertog Frans Ferdinand in Sarajevo op 28 juni 1914, dat er een oorlog dreigt aan te komen en begint een koortsachtige briefwisseling met zijn neef de Tsaar van Rusland (Lieber Nicky! – Lieber Willy!) om het gevaar te bezweren. Maar tegelijkertijd geeft hij de Oostenrijkers te kennen bij monde van zijn kabinetschef dat ze op de onvoorwaardelijke steun van Berlijn kunnen rekenen. Ook geeft hij de legerstaf toestemming om de door hen aanbevolen voorbereiding voor het Schlieffenplan te beginnen. Tijdens zijn zeilvakantie in Noorwegen in de weken die volgen escaleert de Balkan-crisis tot een Europese oorlog waarbij Duitsland zich geconfronteerd ziet met vijanden aan zowel de oost- als de westgrenzen.
Tijdens de oorlog is hij opperbevelhebber (Oberster Kriegsherr) maar verliest al snel de controle over zijn land en zijn laatste restje populariteit onder de bevolking. Die is trouwens toch al nooit erg groot geweest. Ook al zijn de Pruisen traditioneel trouw aan het koningshuis, men ziet al snel na des keizers aantreden het contrast van de blunderende en hooghartige Wilhelm met de gründliche en intelligente Bismarck die in feite het Keizerrijk gegrondvest heeft. Na enkele van weinig competentie getuigende Dienstbefehle aan zijn commandanten 'bevrijdt' de Pruisische legertop Wilhelm in 1916 van zijn verantwoordelijkheden, wat vrijwel geruisloos gaat, en wordt Duitsland vanaf die tijd feitelijk door een militaire junta bestuurd, bestaande uit Erich Ludendorff, Paul von Hindenburg en andere hoofdzakelijk Pruisische opperbevelhebbers. De keizer heeft nog maar weinig in te brengen hoewel hij zelf meent nog altijd te regeren.

Mausoleum van Wilhelm II van Duitsland in Doorn (Bron: Wikepedia).
Als de oorlog op zijn einde loopt en de Duitse nederlaag duidelijk in zicht komt, smeekt kanselier prins Max van Baden Wilhelm troonsafstand te doen om tenminste de monarchie te redden. De Duitse bevolking is de altijd al impopulaire keizer beu en houdt hem in hoofdzaak verantwoordelijk voor de steeds slechtere thuissituatie. De geallieerde blokkade van Duitsland begint op het eind van de oorlog duidelijk effect te sorteren: aan alle dagelijkse levensbehoeften, en als eerste voedsel, begint ernstig gebrek te komen. Er dreigt een volksopstand of zelfs revolutie naar het voorbeeld van wat er in Rusland gebeurd is waar de Bolsjewieken van Lenin het tsarenrijk van de Romanovs ten val hebben gebracht en de Sovjet-Unie hebben opgericht. De sociaaldemocraten willen deze dreiging voor zijn en van Duitsland een échte constitutionele monarchie maken voor het te laat is, bij voorkeur onder een kleinzoon van de keizer (Wilhelms oudste zoon, kroonprins Wilhelm, is al even weinig geliefd als zijn vader). Wilhelm weigert echter pertinent om af te treden en bezegelt hiermee dan ook het lot van de monarchie. In het najaar van 1918 breekt de gevreesde opstand uit: de Novemberrevolutie.

Wilhelm II met vrouw en dochter in Doorn in maart 1931 (Bron: Deutsches Bundesarchiv (German Federal Archive), Bild 102-11383).
Aftreden en ballingschap.
In de Novemberrevolutie kondigt prins Max op 9 november 1918 het aftreden van de keizer aan. Ook heeft de Generale Staf bij monde van generaal Wilhelm Groener al aangegeven dat het Duitse leger de strijd niet meer kan volhouden en dat de keizer ook niet meer op de gehoorzaamheid van het leger hoeft te rekenen. Wilhelm ziet eindelijk in dat zijn positie hopeloos is geworden (de geallieerden willen hem zelfs arresteren als oorlogsmisdadiger) en kiest tenslotte eieren voor zijn geld. Suggesties om zich dood te vechten wijst hij van de hand als onverenigbaar met zijn positie als hoofd van de Duitse Lutheraanse Kerk. Hij gaat in ballingschap in het neutrale Nederland. Hij laat korte tijd later 'enkele kleinoden' naar Nederland overkomen, persoonlijke bezittingen uit verschillende van zijn Duitse paleizen: genoeg voor 59 wagonladingen.
Tot 1920 woont hij in Kasteel Amerongen, daarna tot zijn dood in Huis Doorn (beide in de provincie Utrecht). De Nederlandse regering weigert hem uit te leveren aan de geallieerden en houdt vast aan haar neutraliteitspolitiek. De geallieerden zijn te oorlogsmoe om een conflict hierover op de spits te drijven. Overigens wil koningin Wilhelmina niets met de ex-keizer te maken hebben, en heeft hem (zover bekend) nooit bezocht in zijn ballingsoord. Haar echtgenoot prins Hendrik en dochter Juliana en diens echtgenoot prins Bernard bezoeken hem wel enige malen. Dit zijn geen officiële ontvangsten door Wilhelm maar 'familiebezoeken': de Oranjes en Hohenzollerns zijn inderdaad aan elkaar verwant, en ook het huis Mecklenburg-Schwerin van prins Hendrik is aan Wilhelms familie verwant.
De ex-keizer houdt zich voortaan vrijwel dagelijks bezig met houthakken waarbij hij persoonlijk de bijl en zaag hanteert. Dit doet hij op een dusdanige schaal dat na verscheidene jaren het oorspronkelijk bosrijke landgoed van Huis Doorn grotendeels ontbost is en op de kapotgeschoten slagvelden uit de oorlog begint te lijken. Met trots laat Wilhelm steeds aan bezoekers zien hoeveel bomen hij per dag kan 'verwerken'. Hoewel de meningen over Wilhelms hobby verdeeld zijn behoudt hij door de dagelijkse lichamelijke inspanning wel tot op hoge leeftijd een goede lichamelijke conditie. Verder besteedt Wilhelm veel tijd aan het schrijven van zijn memoires. Zijn inkomsten bestaan uit de opbrengsten van verscheidene landgoederen in Duitsland en een aardewerkfabriek in Cadinen (nu Kadyny onderdeel van de gemeente Tolkmicko in Polen) die in zijn bezit zijn gebleven - verder blijkt Wilhelm II de gelden die tot zijn beschikking staan handig te kunnen beleggen. Na de dood van Augusta Victoria hertrouwt hij in 1922 met de weduwe prinses Hermine von Schönaich-Carolath, geboren prinses Reuss oudere linie.
In de jaren '30 heeft Wilhelm kortstondig de hoop dat de nazi's de monarchie zullen herstellen. Al snel ziet hij in dat zij de in 1933 verworven macht niet zullen afstaan en zeker niet aan een schim uit het verleden. In 1934 verbiedt Adolf Hitler verder alle monarchistische verenigingen en partijen in Duitsland (evenals alle andere partijen die hij als eventuele concurrenten voor de macht beschouwt) zodat ook voor Wilhelm de laatste hoop voor een herstel van de monarchie voorbij is. Als de Duitse legers Nederland binnenvallen, weigert hij op het aanbod van de Engelsen in te gaan om bij hen asiel aan te vragen zoals veel regeringen van door de nazi's bezette landen doen. Hij wil niet nogmaals "weglopen". Daarbij, zo zal hij gezegd hebben, is hij te zeer aan Doorn gehecht geraakt. Hoewel Wilhelm minachtend neerkijkt op de nazi's en hun ideologie, zendt hij in 1940 wel een gelukstelegram naar Adolf Hitler in verband met diens zege in Frankrijk. Dit gebaar is meer een initiatief van Hermine, die het nazisme meer is toegedaan, en Wilhelm ziet hierin een mogelijkheid de Führer gunstig te stemmen inzake de positie van de adel die in het Derde Rijk steeds meer in het gedrang komt. De nazi's steunen hem echter nog steeds niet. Op bevel van Berlijn wordt het landgoed in Doorn afgegrendeld van de buitenwereld door de Geheime Feldpolizei en de oude keizer wordt een gevangene van zijn eigen landgenoten.

Hermine van Reuss (Bron: Wikepedia).
Overlijden.
Hij sterft op 4 juni 1941 in Doorn aan een longembolie - de Duitse bezetters staan op wacht voor de poorten. Zijn wens om op zijn begrafenis geen hakenkruisen te tonen wordt niet ingewilligd. Hitler laat een reusachtige krans bezorgen: de rouwlinten daaraan waren wel degelijk met dit nazi-symbool getooid. Onder de paar honderd aanwezigen is ook een Nederlandse fotograaf die ondanks de strenge beveiliging een fotoreportage weet te maken.
Hij wordt in eerste instantie bijgezet in de kapel op het landgoed, een jaar later in een door hemzelf ontworpen mausoleum in Doorn. Zijn gebalsemde lichaam rust hier nog steeds (2008), maar zal overeenkomstig zijn eigen wens overgebracht worden naar Duitsland - op voorwaarde dat dit weer een monarchie is.
In de jaren twintig is er nog een vrij grote monarchistische beweging die het koningshuis in ere wil herstellen, maar deze wordt geleidelijk steeds kleiner. Er is tegenwoordig nog steeds een monarchistische beweging in Duitsland, maar heden bijna uitsluitend nog gesteund door de oude Duitse adel. Nu is dit nu nog maar een zeer kleine splintergroep van het Duitse politieke spectrum. Verreweg de meeste andere Duitsers zien een terugkeer naar de monarchie als iets wat geen enkele relevantie meer heeft met de moderne wereld. Het ziet er dus vooralsnog niet naar uit dat Wilhelms laatste wens vervuld zal worden.
Huwelijk en kinderen.
Op 27 februari 1881 treedt hij in het huwelijk met prinses Augusta Victoria van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg (1858-1921). Zij kregen zeven kinderen:.
Frederik Wilhelm Victor August Ernst (1882-1951), kroonprins, gehuwd met Cecilia, dochter van Frederik Frans III van Mecklenburg-Schwerin.
Wilhelm Eitel Frederik "Eitel Fritz" Christiaan Karel (1883-1942), tegenstander van Hitler, gehuwd met Sophie Charlotte, dochter van Frederik August II van Oldenburg.
Adalbert Ferdinand Berengar Victor (1884-1948).
August Wilhelm "Auwi" Hendrik Gunther Victor (1887-1949), NSDAP-lid, SA-Obergruppenführer.
Oscar Karel Gustaaf Adolf (1888-1958), militair, gehuwd met Ina Marie gravin von Bassewitz.
Joachim Frans Humbert (1890-1920), gehuwd met Marie van Anhalt, pleegde in 1920 zelfmoord.
Victoria Louise Adelheid Mathilde Charlotte (1892-1980), gehuwd met Ernst August van Brunswijk.

Het 'keizerlijke paar in Doorn', september 1933. (Bron: Deutsches Bundesarchiv (German Federal Archive), Bild 136-C0805)
Titels.
Wilhelms titels luidden volledig: Duits keizer en koning van Pruisen; markgraaf van Brandenburg; burggraaf van Neurenberg.
graaf van Hohenzollern; soeverein en eerste hertog van Silezië en ook het graafschap Glatz; groothertog van Beneden-Rijn en Posen; hertog van Saksen, Westfalen en Engern, van Pommeren, Lüneburg, Holstein, Sleeswijk, van Maagdeburg, Bremen, Geldern, Kleef, Gulik en Berg en ook de Weneden en Kasjoeben, in Krossen, Lauenburg, Mecklenburg; landgraaf van Hessen en Thüringen; markgraaf van de Ober- en Niederlausitz; prins van Oranje; vorst van Rügen, Oost-Friesland, Paderborn en Pyrmont, van Halberstadt, Münster, Minden, Osnabrück, Hildesheim, van Verden, Kammin, Fulda, Nassau en Moers; vorstelijk graaf van Henneberg; graaf van Mark en Ravensberg, van Hohnstein, Tecklenburg en Lingen, van Mansfeld, Sigmaringen en Veringen en heer van Frankfurt.

Augusta Victoria van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg
Onderscheidingen.
De keizer wordt door koningin Wilhelmina onderscheiden met het Grootkruis in de Militaire Willems-Orde (8 september 1889). Hij draagt ook het Grootkruis in de Orde van de Nederlandse Leeuw (28 juli 1878) en het Grootkruis in de Huisorde van Oranje (4 mei 1905).
De Duitse keizer is het laatste staatshoofd dat de Militaire Willems-Orde "uit beleefdheid" ontvangt. Zijn benoeming in de Huisorde van Oranje hangt samen met een familieband; ook de Pruisische koningen zijn "Prinsen van Oranje". De keizer is met zijn oranje lint van de huisorde zeer ingenomen.
In 1884 benoemt Leopold II van België zijn Duitse collega tot Grootlint in de Leopoldsorde.
Zijn 75 ridderorden en een aantal van zijn overige onderscheidingen staan beschreven op Lijst van ridderorden van Wilhelm II van Duitsland. (Bron: WP).

tr. (ongeveer 19 jaar oud) (2) circa 1907
met

Johann-Georg von Schönaich-Carolath, ovl. in 1920.

Uit dit huwelijk 5 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Hans Georg	*1907		†1943		36	0	0
2	Georg Wilhelm	*1909		†1927		18	0	0
3	Prinses Hermine	*1910					0	0
4	Ferdinand	*1913		†1973		60	0	0
5	Henriette Hermine Wanda Ida Luise	*1918		†1972		54	0	0

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

Dossier:

tr. (Prinses Hermine (Hermo) ongeveer 19 jaar oud) circa 1907
met

Hermine (Hermo) van Reuss1, dr. van Hendrik XXII van Reuss en Ida van Schaumburg-Lippe, geb. op zaterdag 17 dec 18871, ovl. (59 jaar oud) op donderdag 7 aug 1947, tr. (1) met Wilhelm II (Friedrich Wilhelm Albert Victor( van het Germaanse Rijk1. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Aantekeningen bij Hermine (Hermo) van Reuss.

Hermine van Reuss (Bron: Wikepedia).
Hermine van Reuss oudere linie (Greiz, 17 december 1887 - Frankfurt an der Oder, 7 augustus 1947), geboren prinses Reuss zu Greiz en bijgenaamd Hermo, is de dochter van Hendrik XXII, vorst van Reuss oudere linie (1846-1902) en prinses Ida van Schaumburg-Lippe (1852-1891), dochter van Adolf I George van Schaumburg-Lippe.
Al zeer snel na haar huwelijk met prins Johann-Georg von Schönaich-Carolath wordt deze ziek en stierf aan tuberculose, waardoor de prinses de feitelijke leiding heeft over de familiebezittingen in Silezië.
Na de dood van haar echtgenoot in 1920 trouwt de prinses op 5 november 1922 met de in ballingschap levende Duitse keizer Wilhelm II, wiens eerste echtgenote keizerin Auguste Victoria een jaar daarvoor gestorven is.
In de dagelijkse omgang wordt prinses Hermine als keizerin aangesproken, terwijl ze officieel door haar huwelijk 'slechts' prinses van Pruisen is. Daarbij, haar nieuwe bruidegom is zelf niet eens meer keizer: hij heeft in november 1918 troonsafstand gedaan.
Na haar huwelijk verhuist de 28 jaar jongere prinses Hermine met haar drie jongste kinderen naar het ballingsoord, Huis Doorn, van de keizer in Nederland.
Tot aan de dood van Wilhelm II heeft de prinses haar uiterste best gedaan om hem als keizer in Duitsland te herinstalleren. De keizerlijke gelukwensen aan Hitler vanwege zijn overwinning in Frankrijk zijn in feite ook haar werk geweest.
Snel na de dood van de keizer in 1941 keert de prinses terug op haar landgoed in Silezië. Hier verblijft ze tot haar vlucht voor het Rode Leger in 1945. Waarna ze wordt opgenomen door haar jongste zuster prinses Ida von Stolberg-Rossla in de Harz.
Na het einde van de oorlog laat ze zich door het Rode Leger overbrengen naar Frankfurt an der Oder waar ze in een kleine woning onder zware bewaking plotseling overlijdt op 7 augustus 1947.
Tegen haar wens in wordt Hermine bijgezet in de zgn. Antikentempel in het park van slot Sanssouci te Potsdam en niet aan de zijde van de overleden keizer in Doorn.
.
Nakomelingen uit haar eerste huwelijk.
Hans Georg von Schönaich-Carolath (1907-1943).
Georg Wilhelm von Schönaich-Carolath (1909- 1927).
Hermine Hartung, geb. prinses von Schönaich-Carolath (1910- ).
Ferdinand von Schönaich-Carolath (1913-1973).
Henriette Hermine Wanda Ida Luise von Schönaich-Carolath (1918-1972).

Uit dit huwelijk 5 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Hans Georg	*1907		†1943		36	0	0
2	Georg Wilhelm	*1909		†1927		18	0	0
3	Prinses Hermine	*1910					0	0
4	Ferdinand	*1913		†1973		60	0	0
5	Henriette Hermine Wanda Ida Luise	*1918		†1972		54	0	0

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

• Vader:
  Johann-Georg von Schönaich-Carolath, ovl. in 1920, tr. (Prinses Hermine (Hermo) ongeveer 19 jaar oud) circa 1907.

Moeder: Hermine (Hermo) van Reuss1, dr. van Hendrik XXII van Reuss en Ida van Schaumburg-Lippe, geb. op zaterdag 17 dec 18871, ovl. (59 jaar oud) op donderdag 7 aug 1947, tr. (1) met Wilhelm II (Friedrich Wilhelm Albert Victor( van het Germaanse Rijk1. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

• Vader:
  Johann-Georg von Schönaich-Carolath, ovl. in 1920, tr. (Prinses Hermine (Hermo) ongeveer 19 jaar oud) circa 1907.

Moeder: Hermine (Hermo) van Reuss1, dr. van Hendrik XXII van Reuss en Ida van Schaumburg-Lippe, geb. op zaterdag 17 dec 18871, ovl. (59 jaar oud) op donderdag 7 aug 1947, tr. (1) met Wilhelm II (Friedrich Wilhelm Albert Victor( van het Germaanse Rijk1. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

• Vader:
  Johann-Georg von Schönaich-Carolath, ovl. in 1920, tr. (Prinses Hermine (Hermo) ongeveer 19 jaar oud) circa 1907.

Moeder: Hermine (Hermo) van Reuss1, dr. van Hendrik XXII van Reuss en Ida van Schaumburg-Lippe, geb. op zaterdag 17 dec 18871, ovl. (59 jaar oud) op donderdag 7 aug 1947, tr. (1) met Wilhelm II (Friedrich Wilhelm Albert Victor( van het Germaanse Rijk1. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

• Vader:
  Johann-Georg von Schönaich-Carolath, ovl. in 1920, tr. (Prinses Hermine (Hermo) ongeveer 19 jaar oud) circa 1907.

Moeder: Hermine (Hermo) van Reuss1, dr. van Hendrik XXII van Reuss en Ida van Schaumburg-Lippe, geb. op zaterdag 17 dec 18871, ovl. (59 jaar oud) op donderdag 7 aug 1947, tr. (1) met Wilhelm II (Friedrich Wilhelm Albert Victor( van het Germaanse Rijk1. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

• Vader:
  Johann-Georg von Schönaich-Carolath, ovl. in 1920, tr. (Prinses Hermine (Hermo) ongeveer 19 jaar oud) circa 1907.

Moeder: Hermine (Hermo) van Reuss1, dr. van Hendrik XXII van Reuss en Ida van Schaumburg-Lippe, geb. op zaterdag 17 dec 18871, ovl. (59 jaar oud) op donderdag 7 aug 1947, tr. (1) met Wilhelm II (Friedrich Wilhelm Albert Victor( van het Germaanse Rijk1. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

tr.
met

Ida van Schaumburg-Lippe, dr. van Adolf O George van Schaumburg-Lippe en Hermine, geb. in 1852, ovl. (ongeveer 39 jaar oud) in 1891.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Prinses Hermine (Hermo)	*1887		†1947		59	2	5

• Vader:
  Adolf O George van Schaumburg-Lippe, tr. (Hermine ongeveer 17 jaar oud) op vrijdag 25 okt 1844.

• Moeder:
  Hermine , dr. van George II van Waldeck-Pyrmont en Emma van Anhalt-Bernburg-Schaumburg-Hoym, geb. in 1827, ovl. (ongeveer 83 jaar oud) in 1910.

tr.
met

Hendrik XXII van Reuss, geb. in 1846, ovl. (ongeveer 56 jaar oud) in 1902.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Prinses Hermine (Hermo)	*1887		†1947		59	2	5

tr. (Hermine ongeveer 17 jaar oud) op vrijdag 25 okt 1844
met

Hermine , dr. van George II van Waldeck-Pyrmont en Emma van Anhalt-Bernburg-Schaumburg-Hoym, geb. in 1827, ovl. (ongeveer 83 jaar oud) in 1910.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Prinses Ida	*1852		†1891		39	1	1

• Vader:
  George II van Waldeck-Pyrmont^1,1, tr. (Prinses Emma 21 jaar oud) op donderdag 26 jun 1823.

• Moeder:
  Emma van Anhalt-Bernburg-Schaumburg-Hoym¹, dr. van Victor II van Anhalt-Bernburg-Schaumburg-Hoym en Amalia Charlotte Wilhelmina Louise van Nassau-Weilburg, geb. op donderdag 20 mei 1802¹, ovl. (56 jaar oud) op zondag 1 aug 1858.

tr. (ongeveer 17 jaar oud) op vrijdag 25 okt 1844
met

Adolf O George van Schaumburg-Lippe.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Prinses Ida	*1852		†1891		39	1	1

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

tr. (Prinses Emma 21 jaar oud) op donderdag 26 jun 1823
met

Emma van Anhalt-Bernburg-Schaumburg-Hoym¹, dr. van Victor II van Anhalt-Bernburg-Schaumburg-Hoym en Amalia Charlotte Wilhelmina Louise van Nassau-Weilburg, geb. op donderdag 20 mei 1802¹, ovl. (56 jaar oud) op zondag 1 aug 1858.

Uit dit huwelijk 5 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Hermine	*1827		†1910		83	1	1
2	Augusta	*1824		†1893		69	0	0
3	Wolrad	*1833		†1867		34	0	0
4	Jozef	*1825		†1829		4	0	0
5	Vorst George Viktor (George II Victor)	*1831		†1893		62	2	8

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

• Vader:
  Victor II van Anhalt-Bernburg-Schaumburg-Hoym, tr. (Amalia Charlotte Wilhelmina Louise 17 jaar oud) op dinsdag 29 okt 1793.

• Moeder:
  Amalia Charlotte Wilhelmina Louise van Nassau-Weilburg, dr. van Karel Christiaan van Nassau-Weilburg en Wilhelmina Carolina van Oranje-Nassau, geb. op dinsdag 6 aug 1776, ovl. (één dag oud) op dinsdag 6 aug 1776.

tr. (21 jaar oud) op donderdag 26 jun 1823
met

George II van Waldeck-Pyrmont^1,1.

Uit dit huwelijk 5 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Hermine	*1827		†1910		83	1	1
2	Augusta	*1824		†1893		69	0	0
3	Wolrad	*1833		†1867		34	0	0
4	Jozef	*1825		†1829		4	0	0
5	Vorst George Viktor (George II Victor)	*1831		†1893		62	2	8

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

tr. (Amalia Charlotte Wilhelmina Louise 17 jaar oud) op dinsdag 29 okt 1793
met

Amalia Charlotte Wilhelmina Louise van Nassau-Weilburg, dr. van Karel Christiaan van Nassau-Weilburg en Wilhelmina Carolina van Oranje-Nassau, geb. op dinsdag 6 aug 1776, ovl. (één dag oud) op dinsdag 6 aug 1776.

Uit dit huwelijk 4 dochters:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Prinses Emma	*1802		†1858		56	1	5
2	Hermine	*1797		†1817		19	1	0
3	Adelheid	*1800		†1820		20	1	2
4	Ida	*1804		†1828		24	1	1

Vader: Karel Christiaan van Nassau-Weilburg, zn. van Karel August van Nassau-Wielburg en Augusta Frederika Wilhelmina van Nassau-Idstein, geb. op zondag 16 jan 1735, ovl. (53 jaar oud) op vrijdag 28 nov 1788, tr. (resp. 25 en ongeveer 17 jaar oud) te Den Haag op woensdag 5 mrt 1760.

Moeder: Wilhelmina Carolina (Caroline) van Oranje-Nassau, dr. van Willem IV Karel Hendrik Friso van Oranje-Nassau en Anna van Hannover, geb. in 1743, ovl. (ongeveer 44 jaar oud) in 1787.

tr. (17 jaar oud) op dinsdag 29 okt 1793
met

Victor II van Anhalt-Bernburg-Schaumburg-Hoym.

Uit dit huwelijk 4 dochters:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Prinses Emma	*1802		†1858		56	1	5
2	Hermine	*1797		†1817		19	1	0
3	Adelheid	*1800		†1820		20	1	2
4	Ida	*1804		†1828		24	1	1

Karel Christiaan van Nassau-Weilburg
Karel Christiaan van Nassau-Weilburg, geb. op zondag 16 jan 1735, ovl. (53 jaar oud) op vrijdag 28 nov 1788.

Aantekeningen bij Karel Christiaan van Nassau-Weilburg.
Karel Christiaan (Weilburg, 16 januari 1735 - Münster-Dreissen, 28 november 1788) is van 1753 tot 1788 vorst van Nassau-Weilburg. Hij is de zoon van vorst Karel August en Augusta Frederika Wilhelmina van Nassau-Idstein.
Hij volgt zijn vader in 1753 op en sloot in 1783 de Erbverein met Nassau-Saarbrücken, Nassau-Usingen en Nassau-Dietz (Oranje-Nassau) die de eenheid en onvervreemdbaarheid van Nassau en het eerstgeboorterecht erkent en bepaalt dat de verschillende linies bij uitsterven van een ervan elkaars ambten zullen erven (zoals na de dood van koning Willem III in Luxemburg zal gebeuren).
.
Op 5 maart 1760 huwt hij te Den Haag Carolina van Oranje-Nassau (1743-1787), zuster van Willem V. Aangezien zijn echtgenote in het geval van een minderjarig overlijden van Willem V in aanmerking komt voor het stadhouderschap, vestigen zij zich in Den Haag aan het Korte Voorhout in een door Pieter de Swart ontworpen stadspaleis, de huidige Koninklijke Schouwburg. Nadat Willem V meerderjarig is geworden, resideren Karel Christiaan en Carolina te Weilburg en Kirchheimbolanden.
Hij wordt generaal der infanterie in Staatse dienst, gouverneur van Bergen op Zoom en gouverneur van Maastricht (1773-1784). In 1787 voert hij vergeefs onderhandelingen met de patriotten.
In het jaar van zijn dood sluit hij een morganatisch huwelijk met Barbara Giessen von Kirchheim. Hij sterf in 1788 en wordt opgevolgd door zijn oudste nog levende zoon Frederik Willem.

• Vader:
  Karel August van Nassau-Wielburg, zn. van Johan Ernst van Nassau-Wielburg en Maria Polyxena van Leiningen-Dachsburg-Hartenburg, geb. op maandag 17 sep 1685, ovl. (68 jaar oud) op vrijdag 9 nov 1753, tr.

• Moeder:
  Augusta Frederika Wilhelmina van Nassau-Idstein.

tr. (resp. 25 en ongeveer 17 jaar oud) te Den Haag op woensdag 5 mrt 1760
met

Wilhelmina Carolina (Caroline) van Oranje-Nassau, dr. van Willem IV Karel Hendrik Friso van Oranje-Nassau en Anna van Hannover, geb. in 1743, ovl. (ongeveer 44 jaar oud) in 1787.

Aantekeningen bij Wilhelmina Carolina van Oranje-Nassau.
Wilhelmina Carolina van Oranje-Nassau (Leeuwarden, 28 februari 1743 – Kirchheimbolanden, 5 maart 1787) is de dochter van stadhouder Willem IV en prinses Anna van Hannover. Zij wordt als derde kind in Leeuwarden geboren nadat de eerste twee kinderen reeds zijn overleden.

Carolina, prinses van Oranje-Nassau, met een van haar kinderen. Bron: WP.
Carolina is de oudere zuster van Willem Batavus van Oranje-Nassau, de latere stadhouder Willem V. Willem IV is reeds erfstadhouder en in 1747 wordt bepaald dat het stadhouderschap ook in de vrouwelijke lijn kan worden doorgegeven. Daardoor heeft Carolina in theorie de mogelijkheid om zelf stadhouder te worden wanneer haar broer iets zal overkomen. Als vader Willem IV in 1751 sterft, is Willem Batavus slechts drie jaar.
Op 5 maart 1760 trouwt Carolina met prins Karel Christiaan van Nassau-Weilburg. Het echtpaar vestigt zich in Den Haag, en laat er een paleisje bouwen (thans de Koninklijke Schouwburg).
Carolina is zeer muzikaal. In 1765 bezoekt Wolfgang Amadeus Mozart Nederland. Zowel Wolfgang als zijn zuster Nannerl zijn erg ziek, zodat het bezoek tot in 1766 duurt. Daarbij componeert Mozart de nodige stukken en is hij getuige van de installatie van Willem V als stadhouder.

Een portret van een jeugdige Carolinau. Bron: WP.
Carolina en Karl-Christiaan krijgen 15 kinderen, van wie er twee in de koninklijke grafkelder in de Nieuwe Kerk in Delft begraven liggen. Hun zoon Frederik Willem van Nassau-Weilburg (1768-1816) zet de lijn voort, die uiteindelijk via een vrouwelijke lijn leidt tot Hendrik van Nassau-Weilburg, de huidige groothertog van Luxemburg. In de vrouwelijke lijn wordt hun kleindochter Emma van Anhalt-Bernburg-Schaumburg-Hoym de grootmoeder van Emma van Waldeck-Pyrmont, koningin-gemalin der Nederlanden. De huidige koningin Beatrix stamt dus rechtstreeks van hen af.
Nog in de grondwet van 1917 wordt bepaald dat de erfgenamen van Carolina het koningschap van Nederland kunnen bekleden: 'Artikel 15. Bij ontstentenis van een opvolger, krachtens een der vier voorgaande artikelen tot de Kroon geregtigd, gaat deze over op de wettige mannelijke uit mannen gekomen nakomelingen van wijlen Prinses CAROLINA VAN ORANJE, zuster van wijlen Prins WILLEM DEN VIJFDE en gemalin van wijlen den Prins van Nassau-Weilburg, op gelijke wijze als in artikel 11 ten opzigte van de nakomelingen van wijlen Koning WILLEM FREDERIK, Prins van Oranje-Nassau, is bepaald.' .
Carolina sterft op 44-jarige leeftijd in Kirchheimbolanden.

Aantekeningen bij Karel Christiaan van Nassau-Weilburg en Wilhelmina Carolina van Oranje-Nassau
Uit het huwelijk worden ook 5 naamloze kinderen geboren in 1767, 1778, 1779, 1784 en 1785.

Uit dit huwelijk 15 kinderen, waaronder:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	George Willem Belgicus	*1760		†1762		2	0	0
2	Willem Lodewijk Carel	*1761		†1770		9	0	0
3	Augusta Maria Carolina	*1764	Den Haag	†1802		37	0	0
4	Wilhelmina Louise	*1765	Den Haag	†1837		72	1	4
5	Vorst Frederik Willem	*1768	's-Gravenhage [Zh]	†1816		47	1	4
6	Carolina Louisa Frederica	*1770		†1828		58	1	0
7	Karel Lodewijk	*1772					0	0
8	Prins Karel Frederik Willem	*1775		†1807		32	0	0
9	Amalia Charlotte Wilhelmina Louise	*1776		†1776		0	1	4
10	Henriëtte	*1780		†1857		76	1	5

Dossier: