• Vader:
  David Stanley William Ogilvy van Airlie, zn. van David Graham Drummond Ogilvy van Airlie en Henrietta Blanche Stanley, geb. op zondag 20 jan 1856, 6e Earl of Airlie, 6e Lord Ogilvy of Alith and Lintrathen, co. Forfar, 12e Lord Ogilvy of Airlie, luitenant-kolonel van de 12e Lancers in dec 1897, ovl. (44 jaar oud) op maandag 11 jun 1900, tr. (resp. 29 en 19 jaar oud) op dinsdag 19 jan 1886.

• Moeder:
  Mabell Frances Elizabeth Gore, geb. op zaterdag 10 mrt 1866, ovl. (90 jaar oud) op zaterdag 7 apr 1956.

tr. (Sir David George Coke Patrick 27 jaar oud) op vrijdag 23 okt 1953
met

David George Coke Patrick Ogilvy, zn. van David Lyulph Gore Wolseley Ogilvy van Airlie en Lady Alexandra Marie Bridget Ogilvy, geb. op maandag 17 mei 1926, 8e Graaf van Airlie, 14e Lord Ogilvy of Airlie.

Aantekeningen bij David George Coke Patrick Ogilvy.

David George Coke Patrick Ogilvy.
Sir David George Patrick Coke Ogilvy, 8th Earl of Airlie was born on 17 May 1926.1 He is the son of Sir David Lyulph Gore Wolseley Ogilvy, 7th Earl of Airlie and Lady Alexandra Marie Bridget Coke.1 He married Virginia Fortune Ryan, daughter of John Barry Ryan and Margaret Kahn, on 23 October 1952.
Sir David George Patrick Coke Ogilvy, 8th Earl of Airlie was educated at Eton College, Eton, Berkshire, England. He gained the rank of Captain in the service of the 2nd Battalion, Scots Guards. He fought in the Second World War in 1945, in Germany.3 He was Aide-de-Camp to the Commander-in-Chief and High Commissioner to Austria between 1947 and 1948. He was Aide-de-Camp to the Commander-in-Chief and High Commissioner to Malaya between 1948 and 1949. He held the office of Lord Chamberlain. He held the office of Justice of the Peace (J.P.). He was a director of Henry Schroder Wagg & Co. between 1961 and 1984.3 He held the office of Deputy Lieutenant (D.L.) of Angus between 1964 and 1989. He succeeded to the title of 8th Lord Ogilvy of Alith and Lintrathen, co. Forfar [S, 1639] on 28 December 1968. He succeeded to the title of 8th Earl of Airlie [S, 1639] on 28 December 1968.1 He succeeded to the title of 14th Lord Ogilvy of Airlie [S, 1491] on 28 December 1968. He was Chairman of Henry Schroder Wagg & Co. between 1973 and 1977.He was Chairman of Schroders plc between 1977 and 1984. He was invested as a Privy Counsellor (P.C.) in 1984. He was invested as a Knight Grand Cross, Royal Victorian Order (G.C.V.O.) in 1984. He held the office of Lord Chamberlain between 1984 and 1997. He was invested as a Knight, Order of the Thistle (K.T.) in 1985. He was Chairman of General Accident Fire and Life Assurance between 1987 and 1997. He held the office of Lord-Lieutenant of Angus in 1989. He held the office of Chancellor of Abertay University, Dundee in 1994. He held the office of Permanent Lord-in-Waiting in 1998. He lived in 1999 at Cortachy Castle, Kirriemuir, Angus, Scotland. He held the office of Chancellor of the Order of the Thistle on 13 November 2007.

Augusta Victoria van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg
Augusta Victoria van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg1, geb. in 18581, ovl. (ongeveer 63 jaar oud) in 1921.

Aantekeningen bij Augusta Victoria van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg.

Augusta Victoria van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg
Augusta Victoria "Dona" Frederika Louise Feodora Jenny (Dolzig, 22 oktober 1858 - Huis Doorn, 11 april 1921), prinses van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg, is, als echtgenote van keizer Wilhelm II, koningin van Pruisen en keizerin van het Duitse Rijk. Ze is de dochter van hertog Frederik van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg en diens gemalin Adelheid van Hohenlohe-Langenburg.
Ze beleeft een rustige jeugd in Dolzig en Kiel, maar moet als Sleeswijk-Holstein na de Duits-Deense Oorlog wordt ingelijfd bij Pruisen en Oostenrijk met haar familie naar Gotha vluchten. Op 14 februari 1880 verlooft zij zich vrij plotseling met de Pruisische prins Wilhelm, zoon en beoogd troonopvolger van kroonprins Frederik Willem en kleinzoon van keizer Wilhelm I. Op 27 februari 1881 trouwen de twee. Het betreft voor Wilhelm hoogstwaarschijnlijk slechts een verstandshuwelijk, daar Augusta Victoria, hoewel zachtmoedig en vriendelijk, geen spoortje intellect bezit en niet als knap geldt. In tegenstelling tot haar echtgenoot, die zijn leven lang heen-en-weer wordt gegooid tussen liefde en haat, heeft ze bovendien een grote hekel aan Engeland.
Nadat Wilhelm in 1888 als Wilhelm II de Duitse troon heeft bestegen, houdt de streng-religieuze keizerin zich voornamelijk bezig met het stimuleren van kerkelijke en sociale doelen - zo laat ze onder andere de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche bouwen - en de opvoeding van haar zeven kinderen. Gedurende de Eerste Wereldoorlog bekommert ze zich om de gewonden en zet ze zich in voor het behoud van de autoriteit van de door haar geadoreerde keizer. Gedurende de Novemberrevolutie houdt zij zich met haar dochter Victoria Louise op in Berlijn. Op de dag dat Wilhelm II zijn abdicatie tekent, voegt zij zich bij hem in zijn Nederlandse ballingschap, hoewel haar gezondheid, door een hartkwaal en bezorgdheid over het lot van haar echtgenote en het vaderland, reeds slecht is.
Na de zelfmoord van haar zoon Joachim in 1920 gaat haar gezondheid nog verder achteruit. Op 11 april 1921 sterft zij in bijzijn van Wilhelm II en haar zoon Adalbert. Voor de keizer, die pas in Nederland een echte band met zijn echtgenote heeft gekregen, is dit een zware slag. Om zijn eenzaamheid te verlichten hertrouwt hij een jaar later met de weduwe prinses Hermine van Schönaich-Carolath. Keizerin Augusta Victoria wordt op 19 april 1921 begraven in de Antikentempel te Potsdam. Meer dan 200.000 Duitsers bewijzen haar de laatste eer.
.
Behalve de stichting van talloze kerken, men noemt haar spottend de "Kirchengustl" oftewel het "kerkgansje", heeft de keizerin weinig sporen nagelaten. In 1906 heeft zij een Damesorde, Het Kruis van Verdienste voor Vrouwen, ingesteld.
(Bron: WP).

tr. (resp. ongeveer 23 en 22 jaar oud) op zondag 27 feb 1881
met

Wilhelm II (Friedrich Wilhelm Albert Victor( van het Germaanse Rijk1, zn. van Friedrich III van het Germaanse Rijk en Victoria Adelaide Marie Louise van Saksen-Coburg-Gotha, geb. op donderdag 27 jan 18591, ovl. (81 jaar oud) op zaterdag 4 jan 1941, tr. (2) met Hermine (Hermo) van Reuss1. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Aantekeningen bij Wilhelm II (Friedrich Wilhelm Albert Victor( van het Germaanse Rijk.

Willem II, 1859 - 1941 (Bron: Wikepedia).
Friedrich Wilhelm (Willem[1] Viktor Albert (Potsdam, 27 januari 1859 - Doorn, 4 juni 1941), uit het Huis Hohenzollern, is van 1888 tot 1918 de laatste koning van Pruisen en de derde en laatste keizer van het Duitse Keizerrijk.
Familie.
Wilhelm wordt geboren als oudste zoon van de latere keizer Frederik III en diens gemalin Victoria van Saksen-Coburg-Gotha, dochter van de Britse koningin Victoria. Als zodanig is hij een kleinzoon van keizer Wilhelm I, oomzegger van Eduard VII en een neef van George V. Hij is tevens een neef van de tsarina Alexandra Fjodorovna (de vrouw van Nicolaas II). Alexandra is een dochter van de Britse prinses Alice en daarmee een kleindochter van koningin Victoria.

Wilhelm met zijn gezin (Bron: Deutsches Bundesarchiv (German Federal Archive), Bild 146-2008-0152). Original-Aufnahme d. kgl. Hofphotogr[aphen] J. C. Schaarwächter, Berlin 1896)
Kronprinz Friedrich Wilhelm *6.5.1882 Kaiserin Augusta Victoria *22.10.1858 Prinzessin Victoria *18.9.1892 Prinz Adalbert *14.7.1884 Prinz August Wilhelm *29.1.1887 Kaiser Wilhelm *27.1.1859 Prinz Eitel Friedrich *7.7.1883 Prinz Joachim *17.12.1890 Prinz Oscar *27.7.1888
Jeugd.
Doordat Wilhelm door middel van een tangbevalling ter wereld komt als gevolg van een stuitligging en daarbij zenuwen in zijn schouder worden beschadigd, is hij zijn leven lang licht gehandicapt: zijn linkerarm is zo goed als verlamd en blijft in groei achter ten opzichte van zijn rechterarm. Op de foto rechts tracht hij zijn kleine arm te verbergen door hem vast te houden. Zijn Engelse familie sprak altijd van "Willy's withered arm".
Hij wordt in zijn jeugd gekweld door een minderwaardigheidscomplex. Zijn moeder beschouwt zijn handicap als walgelijk en schandelijk en verkeert tevens in de overtuiging dat hij ook geestelijk niet helemaal in orde zal zijn. Ze onderwerpt de kleine Wilhelm aan een keihard regime van fysieke en intellectuele oefeningen. Ondanks zijn handicap moet hij aan alle activiteiten meedoen en krijgt hij, naast onderworpen te worden aan harde massages en allerlei andere vormen van 19e-eeuwse kwakzalverij, ook elektroshocktherapie. Desondanks gaat hij goed vooruit. Volgens onder meer George V is hij ondanks zijn handicap een opvallend goede schutter - zij het met een aangepast jachtgeweer.

Wilhelm II in het uniform van een Turkse veldmaarschalk (Bron: Wikepedia).
Karakter en persoonlijk leven.
Wilhelm staat ambivalent tegenover het Engelse koningshuis. Hij houdt zielsveel van zijn grootmoeder Victoria, maar heeft een grote hekel aan zijn oom Eduard VII. Hij heeft een mateloze bewondering voor de kracht en macht van het Britse Rijk, maar tevens wordt hij verteerd door jaloezie jegens dit wereldrijk. Dit komt later tot uiting in zijn overspannen vlootpolitiek: Duitsland moet en zal in de toekomst de Britten als zeemacht naar de kroon kunnen steken. Dat dit onvermijdelijk tot politieke spanningen moet leiden ontgaat hem blijkbaar of waarschijnlijker: het interesseert hem niet.
Wilhelm is verlegen, gevoelig en intelligent maar verbergt zijn onzekerheid achter een façade van meedogenloosheid, oorlogszuchtigheid en arrogantie. Recente onderzoeken beweren dat zijn stemmingswisselingen, agressie en botheid ook een gevolg van hersenletsel, ontstaan door zuurstofgebrek bij zijn moeizame geboorte, zouden kunnen zijn geweest.
Op 27 februari 1881 treedt hij in het huwelijk met prinses Augusta Victoria van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg (1858-1921). Hoewel dit aanvankelijk een politiek huwelijk is - Sleeswijk-Holstein is pas sinds 1866 na oorlogen met Denemarken en Oostenrijk deel van het koninkrijk Pruisen en moet dus sterker aan de kroon gebonden worden - wordt het snel gekenmerkt door wederzijds respect en genegenheid van beide echtelieden. Ondanks dit huwelijk doen er echter ook roddels de ronde over Wilhelms appreciatie van het eigen geslacht, met name betreffende zijn vriend Philipp zu Eulenburg (die algemeen bekend staat als biseksueel). Dit kan ook anti-propaganda van tegenstanders zijn geweest want directe bewijzen voor deze aantijgingen zijn nooit geleverd.
Wilhelm is een militarist pur sang en heeft daarmee ook een grote voorliefde voor uiterlijk militair vertoon. Hij heeft vooral een grote passie voor uniformen. Hij heeft verschillende kleermakers in vaste dienst en een speciaal uniform voor elke denkbare gelegenheid. Hij zal zelfs speciaal zijn admiraalsuniform hebben aangetrokken wanneer hij naar de opera Der fliegende Holländer gaat. Het verhaal dat hij dit ook aantrekt als hij naar het aquarium van de Berliner Zoo gaat, is apocrief. Hij hengelt actief naar erekolonelschappen in buitenlandse regimenten om daarmee ook de bijbehorende Engelse, Oostenrijkse, Spaanse, Russische en andere uniformen te verwerven.
Een andere liefhebberij van Wilhelm is de drijfjacht en dan met name het langzaam doodsteken van reeds aangeschoten wilde zwijnen met een speciaal zwaard, de Saufeder. Hij geniet van het applaus dat daarop volgt, hoewel één van zijn hovelingen deze activiteiten eens een "walgelijk en ontaard schouwspel" noemt. Tevens is hij dol op zeilen, heeft hij een heel aardige bariton en componeert hij zelfs een - door de critici matig ontvangen - opera, Der Sang an Aegidia.
Wilhelm kan niet tegen zijn verlies en zijn Generale Staf is er dan ook alles aan gelegen de opperbevelhebber te laten winnen bij de jaarlijkse Kaisermanöver. Het verhaal wil dat hij er een kinderlijk plezier in heeft de stenen aan de ringen om zijn vingers naar binnen te dragen zodat hij anderen bij het handen schudden kan bezeren. Zeker is dat hij in zijn rechterarm zo sterk is dat hij bezoekers bij het handenschudden de tranen in de ogen kan laten springen: dit is zijn manier om iemands karakter op voorhand te testen.

Wilhelm II in marine-uniform (Bron: Wikipedia)
Regeringsstijl.
Bij de dood van Wilhelm I op 9 maart 1888 wordt Wilhelms vader keizer als Frederik III. Frederik heeft echter keelkanker en sterft in juni van datzelfde jaar, zodat Wilhelm als Wilhelm II de troon bestijgt. Wilhelm heeft de dood van zijn vader al zien aankomen en heeft diens hele regeringsperiode van 99 dagen besteedt aan het voorbereiden van zijn eigen keizerschap.
Een werkelijke constitutionele monarchie (zoals in Groot-Brittannië en Nederland) is Duitsland niet: de rijkskanselier is geen verantwoording schuldig aan de Rijksdag doch slechts aan de Keizer zelf en deze heeft het recht de rijkskanselier naar believen te ontslaan. Nog geen twee jaar na zijn kroning ontslaat hij Otto von Bismarck en vervangt hem door graaf Leo von Caprivi. In Wilhelms regeringsperiode zullen er nog zes kanseliers zijn. Geen van dezen is van huis uit politicus; Wilhelm wil de opkomst van een nieuwe sterke man als Bismarck voorkomen om zo zelf de handen vrij te hebben.
Wilhelm staat elke dag om zes uur op om de staatszaken door te nemen, maar gooit officiële documenten en brieven vaak in de prullenbak. Andere zaken leest hij vluchtig en voorziet hij van commentaar dat meestal van weinig competentie getuigt. Hij bemoeit zich weliswaar intensief met de staatszaken maar dit doet het land geen goed: zijn beleid is volstrekt inconsequent en er lijkt geen persoonlijke filosofie achter te zitten. De keizer scheldt en tiert over zaken die hem niet bevallen en gedraagt zich in internationale kwesties uitermate tactloos - hij vergelijkt het Duitse expeditieleger dat in 1900 wordt uitgezonden om mee te helpen de Bokseropstand in China neer te slaan met de horden van Attila de Hun. Hiermee munt hij de benaming die Duitslands vijanden in twee wereldoorlogen zullen gebruiken voor de Duitsers: huns. Hij haalt zich de woede van zijn grootmoeder, koningin Victoria, op de hals door - tijdens de Boerenoorlog, de kant van de Boeren te kiezen.
Wel sticht hij in 1911 het Kaiser-Wilhelm-Institut ter bevordering van de wetenschap wat velen een goede zaak vinden. Na de Tweede Wereldoorlog krijgt dit instituut de naam Max-Planck-Institut.
Keizer Wilhelm droomt bovenal van een eigen Duits koloniaal rijk en een bijbehorende grote zeemacht dat de vergelijking met dat van Groot-Brittannië kan doorstaan. Hij tracht daarom de Duitse marine en koloniale bezittingen uit te breiden. Door zijn weinig subtiele diplomatie jaagt hij de Britten in de gordijnen en deze zoeken naarstig naar bondgenoten. Ze sluiten zelfs een verbond met hun traditionele tegenstander Frankrijk. Door het steeds grotere hoogten bereikende nationalisme en toenemende wantrouwen tegen de Duitsers, o.a. aangewakkerd door de agressieve uitlatingen van keizer Wilhelm, begint in Europa een ware wapenwedloop tussen Frankrijk, Engeland en Duitsland.

Wilhelm II in gala-uniform (1905) (Bron: Wikipedia)
Eerste Wereldoorlog.
Ondanks Wilhelms houding is het moeilijk te zeggen dat hij de Eerste Wereldoorlog heeft opgezocht, hoewel hij ook weinig doet om deze te voorkomen. Duitsland is een alliantie aangegaan met Oostenrijk-Hongarije en Italië (de Triple Alliantie, 1882) en Wilhelm moedigt het harde beleid van Wenen op de Balkan aan. Wilhelm ziet wel in, na de moord op aartshertog Frans Ferdinand in Sarajevo op 28 juni 1914, dat er een oorlog dreigt aan te komen en begint een koortsachtige briefwisseling met zijn neef de Tsaar van Rusland (Lieber Nicky! – Lieber Willy!) om het gevaar te bezweren. Maar tegelijkertijd geeft hij de Oostenrijkers te kennen bij monde van zijn kabinetschef dat ze op de onvoorwaardelijke steun van Berlijn kunnen rekenen. Ook geeft hij de legerstaf toestemming om de door hen aanbevolen voorbereiding voor het Schlieffenplan te beginnen. Tijdens zijn zeilvakantie in Noorwegen in de weken die volgen escaleert de Balkan-crisis tot een Europese oorlog waarbij Duitsland zich geconfronteerd ziet met vijanden aan zowel de oost- als de westgrenzen.
Tijdens de oorlog is hij opperbevelhebber (Oberster Kriegsherr) maar verliest al snel de controle over zijn land en zijn laatste restje populariteit onder de bevolking. Die is trouwens toch al nooit erg groot geweest. Ook al zijn de Pruisen traditioneel trouw aan het koningshuis, men ziet al snel na des keizers aantreden het contrast van de blunderende en hooghartige Wilhelm met de gründliche en intelligente Bismarck die in feite het Keizerrijk gegrondvest heeft. Na enkele van weinig competentie getuigende Dienstbefehle aan zijn commandanten 'bevrijdt' de Pruisische legertop Wilhelm in 1916 van zijn verantwoordelijkheden, wat vrijwel geruisloos gaat, en wordt Duitsland vanaf die tijd feitelijk door een militaire junta bestuurd, bestaande uit Erich Ludendorff, Paul von Hindenburg en andere hoofdzakelijk Pruisische opperbevelhebbers. De keizer heeft nog maar weinig in te brengen hoewel hij zelf meent nog altijd te regeren.

Mausoleum van Wilhelm II van Duitsland in Doorn (Bron: Wikepedia).
Als de oorlog op zijn einde loopt en de Duitse nederlaag duidelijk in zicht komt, smeekt kanselier prins Max van Baden Wilhelm troonsafstand te doen om tenminste de monarchie te redden. De Duitse bevolking is de altijd al impopulaire keizer beu en houdt hem in hoofdzaak verantwoordelijk voor de steeds slechtere thuissituatie. De geallieerde blokkade van Duitsland begint op het eind van de oorlog duidelijk effect te sorteren: aan alle dagelijkse levensbehoeften, en als eerste voedsel, begint ernstig gebrek te komen. Er dreigt een volksopstand of zelfs revolutie naar het voorbeeld van wat er in Rusland gebeurd is waar de Bolsjewieken van Lenin het tsarenrijk van de Romanovs ten val hebben gebracht en de Sovjet-Unie hebben opgericht. De sociaaldemocraten willen deze dreiging voor zijn en van Duitsland een échte constitutionele monarchie maken voor het te laat is, bij voorkeur onder een kleinzoon van de keizer (Wilhelms oudste zoon, kroonprins Wilhelm, is al even weinig geliefd als zijn vader). Wilhelm weigert echter pertinent om af te treden en bezegelt hiermee dan ook het lot van de monarchie. In het najaar van 1918 breekt de gevreesde opstand uit: de Novemberrevolutie.

Wilhelm II met vrouw en dochter in Doorn in maart 1931 (Bron: Deutsches Bundesarchiv (German Federal Archive), Bild 102-11383).
Aftreden en ballingschap.
In de Novemberrevolutie kondigt prins Max op 9 november 1918 het aftreden van de keizer aan. Ook heeft de Generale Staf bij monde van generaal Wilhelm Groener al aangegeven dat het Duitse leger de strijd niet meer kan volhouden en dat de keizer ook niet meer op de gehoorzaamheid van het leger hoeft te rekenen. Wilhelm ziet eindelijk in dat zijn positie hopeloos is geworden (de geallieerden willen hem zelfs arresteren als oorlogsmisdadiger) en kiest tenslotte eieren voor zijn geld. Suggesties om zich dood te vechten wijst hij van de hand als onverenigbaar met zijn positie als hoofd van de Duitse Lutheraanse Kerk. Hij gaat in ballingschap in het neutrale Nederland. Hij laat korte tijd later 'enkele kleinoden' naar Nederland overkomen, persoonlijke bezittingen uit verschillende van zijn Duitse paleizen: genoeg voor 59 wagonladingen.
Tot 1920 woont hij in Kasteel Amerongen, daarna tot zijn dood in Huis Doorn (beide in de provincie Utrecht). De Nederlandse regering weigert hem uit te leveren aan de geallieerden en houdt vast aan haar neutraliteitspolitiek. De geallieerden zijn te oorlogsmoe om een conflict hierover op de spits te drijven. Overigens wil koningin Wilhelmina niets met de ex-keizer te maken hebben, en heeft hem (zover bekend) nooit bezocht in zijn ballingsoord. Haar echtgenoot prins Hendrik en dochter Juliana en diens echtgenoot prins Bernard bezoeken hem wel enige malen. Dit zijn geen officiële ontvangsten door Wilhelm maar 'familiebezoeken': de Oranjes en Hohenzollerns zijn inderdaad aan elkaar verwant, en ook het huis Mecklenburg-Schwerin van prins Hendrik is aan Wilhelms familie verwant.
De ex-keizer houdt zich voortaan vrijwel dagelijks bezig met houthakken waarbij hij persoonlijk de bijl en zaag hanteert. Dit doet hij op een dusdanige schaal dat na verscheidene jaren het oorspronkelijk bosrijke landgoed van Huis Doorn grotendeels ontbost is en op de kapotgeschoten slagvelden uit de oorlog begint te lijken. Met trots laat Wilhelm steeds aan bezoekers zien hoeveel bomen hij per dag kan 'verwerken'. Hoewel de meningen over Wilhelms hobby verdeeld zijn behoudt hij door de dagelijkse lichamelijke inspanning wel tot op hoge leeftijd een goede lichamelijke conditie. Verder besteedt Wilhelm veel tijd aan het schrijven van zijn memoires. Zijn inkomsten bestaan uit de opbrengsten van verscheidene landgoederen in Duitsland en een aardewerkfabriek in Cadinen (nu Kadyny onderdeel van de gemeente Tolkmicko in Polen) die in zijn bezit zijn gebleven - verder blijkt Wilhelm II de gelden die tot zijn beschikking staan handig te kunnen beleggen. Na de dood van Augusta Victoria hertrouwt hij in 1922 met de weduwe prinses Hermine von Schönaich-Carolath, geboren prinses Reuss oudere linie.
In de jaren '30 heeft Wilhelm kortstondig de hoop dat de nazi's de monarchie zullen herstellen. Al snel ziet hij in dat zij de in 1933 verworven macht niet zullen afstaan en zeker niet aan een schim uit het verleden. In 1934 verbiedt Adolf Hitler verder alle monarchistische verenigingen en partijen in Duitsland (evenals alle andere partijen die hij als eventuele concurrenten voor de macht beschouwt) zodat ook voor Wilhelm de laatste hoop voor een herstel van de monarchie voorbij is. Als de Duitse legers Nederland binnenvallen, weigert hij op het aanbod van de Engelsen in te gaan om bij hen asiel aan te vragen zoals veel regeringen van door de nazi's bezette landen doen. Hij wil niet nogmaals "weglopen". Daarbij, zo zal hij gezegd hebben, is hij te zeer aan Doorn gehecht geraakt. Hoewel Wilhelm minachtend neerkijkt op de nazi's en hun ideologie, zendt hij in 1940 wel een gelukstelegram naar Adolf Hitler in verband met diens zege in Frankrijk. Dit gebaar is meer een initiatief van Hermine, die het nazisme meer is toegedaan, en Wilhelm ziet hierin een mogelijkheid de Führer gunstig te stemmen inzake de positie van de adel die in het Derde Rijk steeds meer in het gedrang komt. De nazi's steunen hem echter nog steeds niet. Op bevel van Berlijn wordt het landgoed in Doorn afgegrendeld van de buitenwereld door de Geheime Feldpolizei en de oude keizer wordt een gevangene van zijn eigen landgenoten.

Hermine van Reuss (Bron: Wikepedia).
Overlijden.
Hij sterft op 4 juni 1941 in Doorn aan een longembolie - de Duitse bezetters staan op wacht voor de poorten. Zijn wens om op zijn begrafenis geen hakenkruisen te tonen wordt niet ingewilligd. Hitler laat een reusachtige krans bezorgen: de rouwlinten daaraan waren wel degelijk met dit nazi-symbool getooid. Onder de paar honderd aanwezigen is ook een Nederlandse fotograaf die ondanks de strenge beveiliging een fotoreportage weet te maken.
Hij wordt in eerste instantie bijgezet in de kapel op het landgoed, een jaar later in een door hemzelf ontworpen mausoleum in Doorn. Zijn gebalsemde lichaam rust hier nog steeds (2008), maar zal overeenkomstig zijn eigen wens overgebracht worden naar Duitsland - op voorwaarde dat dit weer een monarchie is.
In de jaren twintig is er nog een vrij grote monarchistische beweging die het koningshuis in ere wil herstellen, maar deze wordt geleidelijk steeds kleiner. Er is tegenwoordig nog steeds een monarchistische beweging in Duitsland, maar heden bijna uitsluitend nog gesteund door de oude Duitse adel. Nu is dit nu nog maar een zeer kleine splintergroep van het Duitse politieke spectrum. Verreweg de meeste andere Duitsers zien een terugkeer naar de monarchie als iets wat geen enkele relevantie meer heeft met de moderne wereld. Het ziet er dus vooralsnog niet naar uit dat Wilhelms laatste wens vervuld zal worden.
Huwelijk en kinderen.
Op 27 februari 1881 treedt hij in het huwelijk met prinses Augusta Victoria van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg (1858-1921). Zij kregen zeven kinderen:.
Frederik Wilhelm Victor August Ernst (1882-1951), kroonprins, gehuwd met Cecilia, dochter van Frederik Frans III van Mecklenburg-Schwerin.
Wilhelm Eitel Frederik "Eitel Fritz" Christiaan Karel (1883-1942), tegenstander van Hitler, gehuwd met Sophie Charlotte, dochter van Frederik August II van Oldenburg.
Adalbert Ferdinand Berengar Victor (1884-1948).
August Wilhelm "Auwi" Hendrik Gunther Victor (1887-1949), NSDAP-lid, SA-Obergruppenführer.
Oscar Karel Gustaaf Adolf (1888-1958), militair, gehuwd met Ina Marie gravin von Bassewitz.
Joachim Frans Humbert (1890-1920), gehuwd met Marie van Anhalt, pleegde in 1920 zelfmoord.
Victoria Louise Adelheid Mathilde Charlotte (1892-1980), gehuwd met Ernst August van Brunswijk.

Het 'keizerlijke paar in Doorn', september 1933. (Bron: Deutsches Bundesarchiv (German Federal Archive), Bild 136-C0805)
Titels.
Wilhelms titels luidden volledig: Duits keizer en koning van Pruisen; markgraaf van Brandenburg; burggraaf van Neurenberg.
graaf van Hohenzollern; soeverein en eerste hertog van Silezië en ook het graafschap Glatz; groothertog van Beneden-Rijn en Posen; hertog van Saksen, Westfalen en Engern, van Pommeren, Lüneburg, Holstein, Sleeswijk, van Maagdeburg, Bremen, Geldern, Kleef, Gulik en Berg en ook de Weneden en Kasjoeben, in Krossen, Lauenburg, Mecklenburg; landgraaf van Hessen en Thüringen; markgraaf van de Ober- en Niederlausitz; prins van Oranje; vorst van Rügen, Oost-Friesland, Paderborn en Pyrmont, van Halberstadt, Münster, Minden, Osnabrück, Hildesheim, van Verden, Kammin, Fulda, Nassau en Moers; vorstelijk graaf van Henneberg; graaf van Mark en Ravensberg, van Hohnstein, Tecklenburg en Lingen, van Mansfeld, Sigmaringen en Veringen en heer van Frankfurt.

Augusta Victoria van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg
Onderscheidingen.
De keizer wordt door koningin Wilhelmina onderscheiden met het Grootkruis in de Militaire Willems-Orde (8 september 1889). Hij draagt ook het Grootkruis in de Orde van de Nederlandse Leeuw (28 juli 1878) en het Grootkruis in de Huisorde van Oranje (4 mei 1905).
De Duitse keizer is het laatste staatshoofd dat de Militaire Willems-Orde "uit beleefdheid" ontvangt. Zijn benoeming in de Huisorde van Oranje hangt samen met een familieband; ook de Pruisische koningen zijn "Prinsen van Oranje". De keizer is met zijn oranje lint van de huisorde zeer ingenomen.
In 1884 benoemt Leopold II van België zijn Duitse collega tot Grootlint in de Leopoldsorde.
Zijn 75 ridderorden en een aantal van zijn overige onderscheidingen staan beschreven op Lijst van ridderorden van Wilhelm II van Duitsland. (Bron: WP).


Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

Dossier:

tr.
met

Victoria Elizabeth Augusta Charlotte , dr. van Friedrich III van het Germaanse Rijk en Victoria Adelaide Marie Louise van Saksen-Coburg-Gotha, geb. op dinsdag 24 jul 1860, ovl. (59 jaar oud) op woensdag 1 okt 1919.

tr.
met

Albert Wilhelm Heinrich , zn. van Friedrich III van het Germaanse Rijk en Victoria Adelaide Marie Louise van Saksen-Coburg-Gotha, geb. op donderdag 14 aug 1862, ovl. (66 jaar oud) op zaterdag 20 apr 1929.

tr.
met

Victoria , dr. van Friedrich III van het Germaanse Rijk en Victoria Adelaide Marie Louise van Saksen-Coburg-Gotha, geb. op donderdag 12 apr 1866, ovl. (63 jaar oud) op woensdag 13 nov 1929.

tr.
met

Sophie Dorothea Ulrike Alice , dr. van Friedrich III van het Germaanse Rijk en Victoria Adelaide Marie Louise van Saksen-Coburg-Gotha, geb. op dinsdag 14 jun 1870, ovl. (61 jaar oud) op woensdag 13 jan 1932.

tr.
met

Margaretha Beatrice Feodora , dr. van Friedrich III van het Germaanse Rijk en Victoria Adelaide Marie Louise van Saksen-Coburg-Gotha, geb. op maandag 22 apr 1872, ovl. (81 jaar oud) op vrijdag 22 jan 1954.
')}