Quintus Pedius
Quintus Pedius.
Lucius Aurelius Cotta
Lucius Aurelius Cotta1, geb. circa 162 BC1,1,1, praetor circa 122 BC, consul in 119 BC, ovl. (minstens 43 jaar oud) na 119 BC1,1.
- Vader:
Lucius Aurelius Cotta1, zn. van Lucius Aurelius Cotta en Nn, geb. circa 187 BC1,1,1, consul in 144 BC, ovl. (ongeveer 43 jaar oud) in 144 BC1,1, tr.
tr.
met
Rutilia 2.
Uit dit huwelijk een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Aurelia | *-120 | | †-54 | | 66 | 1 | 3 |
Rutilia
Rutilia 1.
tr.
met
Lucius Aurelius Cotta2, zn. van Lucius Aurelius Cotta en Nn, geb. circa 162 BC2,2,2, praetor circa 122 BC, consul in 119 BC, ovl. (minstens 43 jaar oud) na 119 BC2,2.
Uit dit huwelijk een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Aurelia | *-120 | | †-54 | | 66 | 1 | 3 |
Lucius Aurelius Cotta
Lucius Aurelius Cotta1, geb. circa 187 BC1,1,1, consul in 144 BC, ovl. (ongeveer 43 jaar oud) in 144 BC1,1.
- Vader:
Lucius Aurelius Cotta, zn. van Gaius Aurelius Cotta en Nn, geb. circa 181 BC, trib. milit. tussen 182 BC en 181 BC, leg. in 181 BC, ovl. (minstens 66 jaar oud) na 115 BC, tr.
tr.
met
Nn .
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Lucius Aurelius | *-162 | | †-119 | | 43 | 1 | 1 |
Nn
Nn .
tr.
met
Lucius Aurelius Cotta1, zn. van Lucius Aurelius Cotta en Nn, geb. circa 187 BC1,1,1, consul in 144 BC, ovl. (ongeveer 43 jaar oud) in 144 BC1,1.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Lucius Aurelius | *-162 | | †-119 | | 43 | 1 | 1 |
Lucius Aurelius Cotta
Lucius Aurelius Cotta, geb. circa 181 BC, trib. milit. tussen 182 BC en 181 BC, leg. in 181 BC, ovl. (minstens 66 jaar oud) na 115 BC.
- Vader:
Gaius Aurelius Cotta1,2, zn. van Aurelus Cotta en Nn, geb. circa 242 BC2,2,1,2, prat. urb. in 202 BC, promagistr. (pr. pr.?) in 201 BC, consul in 200 BC, ovl. (minstens 42 jaar oud) na 200 BC2,2, tr.
tr.
met
Nn .
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Lucius Aurelius | *-187 | | †-144 | | 43 | 1 | 1 |
Nn
Nn .
tr.
met
Lucius Aurelius Cotta, zn. van Gaius Aurelius Cotta en Nn, geb. circa 181 BC, trib. milit. tussen 182 BC en 181 BC, leg. in 181 BC, ovl. (minstens 66 jaar oud) na 115 BC.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Lucius Aurelius | *-187 | | †-144 | | 43 | 1 | 1 |
Gaius Aurelius Cotta
Gaius Aurelius Cotta1,2, geb. circa 242 BC2,2,1,2, prat. urb. in 202 BC, promagistr. (pr. pr.?) in 201 BC, consul in 200 BC, ovl. (minstens 42 jaar oud) na 200 BC2,2.
Aantekeningen bij Gaius Aurelius Cotta.
Gaius Aurelius Cotta was praetor urbanus in 202 v.Chr. en consul in 200 v.Chr, samen met Publius Sulpicius Galba. Hij ontving Italia als zijn provincia, en dus ook het opperbevel in de oorlog tegen de Boianen, Insubriërs en Cenomanii, die, onder het bevel van Hamilcar, een Carthager, het Romeinse vaderland waren binnengevalen. De praetor Lucius Furius Purpurio had echter de verdienste de vijanden te verslaan. Cotta, die verontwaardigd was dat hem de triomftocht werd ontnomen, hield zich voornamelijk bezig met het plunderen en teisteren van het land van de vijand. Hiermee behaalde hij meer buit dan glorie, terwijl de praetor Furius werd geëerd met een triomftocht. (Liv, XXX 26, 27, XXXI 5, 6, 10, 11, 21, 22, 47, 49; Zonar, IX 15; Oros, IV 20.) (Ref./Bron: W. Smith, art. Cotta (3), in W. Smith (ed.), A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, I, Londen, 1870, p. 867).
- Vader:
Aurelus Cotta, zn. van Gaius Aurelius Cotta en Nn, geb. circa 270 BC, tr.
tr.
met
Nn .
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Lucius Aurelius | *-181 | | †-115 | | 66 | 1 | 1 |
Nn
Nn .
tr.
met
Gaius Aurelius Cotta1,2, zn. van Aurelus Cotta en Nn, geb. circa 242 BC2,2,1,2, prat. urb. in 202 BC, promagistr. (pr. pr.?) in 201 BC, consul in 200 BC, ovl. (minstens 42 jaar oud) na 200 BC2,2.
Aantekeningen bij Gaius Aurelius Cotta.
Gaius Aurelius Cotta was praetor urbanus in 202 v.Chr. en consul in 200 v.Chr, samen met Publius Sulpicius Galba. Hij ontving Italia als zijn provincia, en dus ook het opperbevel in de oorlog tegen de Boianen, Insubriërs en Cenomanii, die, onder het bevel van Hamilcar, een Carthager, het Romeinse vaderland waren binnengevalen. De praetor Lucius Furius Purpurio had echter de verdienste de vijanden te verslaan. Cotta, die verontwaardigd was dat hem de triomftocht werd ontnomen, hield zich voornamelijk bezig met het plunderen en teisteren van het land van de vijand. Hiermee behaalde hij meer buit dan glorie, terwijl de praetor Furius werd geëerd met een triomftocht. (Liv, XXX 26, 27, XXXI 5, 6, 10, 11, 21, 22, 47, 49; Zonar, IX 15; Oros, IV 20.) (Ref./Bron: W. Smith, art. Cotta (3), in W. Smith (ed.), A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, I, Londen, 1870, p. 867).
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Lucius Aurelius | *-181 | | †-115 | | 66 | 1 | 1 |
Aurelus Cotta
Aurelus Cotta, geb. circa 270 BC.
- Vader:
Gaius Aurelius Cotta1,2, geb. circa 295 BC2,2,1,2, consul I in 252 BC, consul II in 248 BC, censor in 241 BC, mag. equit. in 231 BC, ovl. (minstens 64 jaar oud) na 231 BC2,2, tr.
tr.
met
Nn .
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Gaius Aurelius | *-242 | | †-200 | | 42 | 1 | 1 |
Nn
Nn .
tr.
met
Aurelus Cotta, zn. van Gaius Aurelius Cotta en Nn, geb. circa 270 BC.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Gaius Aurelius | *-242 | | †-200 | | 42 | 1 | 1 |
Gaius Aurelius Cotta
Gaius Aurelius Cotta1,2, geb. circa 295 BC2,2,1,2, consul I in 252 BC, consul II in 248 BC, censor in 241 BC, mag. equit. in 231 BC, ovl. (minstens 64 jaar oud) na 231 BC2,2.
Aantekeningen bij Gaius Aurelius Cotta.
Gaius Aurelius Cotta was een Romeinse politicus, die leefde in de 3e eeuw v.Chr. Hij was een lid van de invloedrijke gens Aurelia.
Hij was een consul in 252 v.Chr. samen met Publius Servilius Geminus en beide consuls voerden oorlog tegen de Carthagers op Sicilië. Naast verscheidene andere plaatsen namen ze ook Himera in, maar haar inwoners waren in het geheim verwijderd door de Carthagers. Nadien leende Cotta schepen van Hiero, en na ze te hebben verenigd met de restanten van de Romeinse vloot, voer hij naar Lipara, waarbij hij de blokkade ervan overliet aan zijn tribunus, Quintus Cassius, met de expliciete opdracht niet ten strijde te trekken. Maar tijdens de afwezigheid van de consul kon het niet laten zichzelf tot een gevecht te laten verleiden, waarbij velen Romeinen omkwamen. Toen Cotta dit vernam, keerde hij terug naar Lipara, belegerde haar en nam de stad in. Hij haalde haar inwoners over het zwaard en ontnam Cassius van zijn ambt van tribunus. Cotta werd geëerd voor zijn strikte discipline welke hij behield onder zijn troepen, en van welke verscheidene verslagen zijn overgeleverd. Tijdens de belegering van Lipara werd een van zijn eigen bloedverwanten, Publius Aurelius Pecuniola, gegeseld en gedegradeerd tot gregarius miles, omdat door zijn schuld een deel van de castra vuur had gevat, waarop bijna het hele castra in handen gevallen was van de vijand. Het was waarschijnlijk tijdens dezelfde campagne, dat hij met grote strengheid optrad tegen de equites die weigerden zijn commando's op te volgen. (Frontin, Strateg. IV 1. § 22.) Aan het einde van zijn consulaat triomfeerde Cotta over de Carthagers en Sicilianen. In 248 v.Chr. werd opnieuw consul tezamen met zijn oud-collega, Publius Servilius Geminus, en vocht opnieuw op Sicilië tegen de Carthagers. Carthalo, aanvoerder van de Carthaagse vloot, poogde zonder veel succes een afleidmanoeuvre te doen door de kusten van Italië aan te vallen. (Zonar, VIII 14, 16; Oros, IV 9; Cic, Acad. II 26; Frontin, Strateg. IV 1. § 31; Val. Max, II 7. § 4; Fast. Capit.) (Bronnen/referenties: W. Smith, art. Cotta (1), in W. Smith (ed.), A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, I, Londen, 1870, pp. 866 - 867).
tr.
met
Nn .
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Aurelus | *-270 | | | | | 1 | 1 |
Nn
Nn .
tr.
met
Gaius Aurelius Cotta1,2, geb. circa 295 BC2,2,1,2, consul I in 252 BC, consul II in 248 BC, censor in 241 BC, mag. equit. in 231 BC, ovl. (minstens 64 jaar oud) na 231 BC2,2.
Aantekeningen bij Gaius Aurelius Cotta.
Gaius Aurelius Cotta was een Romeinse politicus, die leefde in de 3e eeuw v.Chr. Hij was een lid van de invloedrijke gens Aurelia.
Hij was een consul in 252 v.Chr. samen met Publius Servilius Geminus en beide consuls voerden oorlog tegen de Carthagers op Sicilië. Naast verscheidene andere plaatsen namen ze ook Himera in, maar haar inwoners waren in het geheim verwijderd door de Carthagers. Nadien leende Cotta schepen van Hiero, en na ze te hebben verenigd met de restanten van de Romeinse vloot, voer hij naar Lipara, waarbij hij de blokkade ervan overliet aan zijn tribunus, Quintus Cassius, met de expliciete opdracht niet ten strijde te trekken. Maar tijdens de afwezigheid van de consul kon het niet laten zichzelf tot een gevecht te laten verleiden, waarbij velen Romeinen omkwamen. Toen Cotta dit vernam, keerde hij terug naar Lipara, belegerde haar en nam de stad in. Hij haalde haar inwoners over het zwaard en ontnam Cassius van zijn ambt van tribunus. Cotta werd geëerd voor zijn strikte discipline welke hij behield onder zijn troepen, en van welke verscheidene verslagen zijn overgeleverd. Tijdens de belegering van Lipara werd een van zijn eigen bloedverwanten, Publius Aurelius Pecuniola, gegeseld en gedegradeerd tot gregarius miles, omdat door zijn schuld een deel van de castra vuur had gevat, waarop bijna het hele castra in handen gevallen was van de vijand. Het was waarschijnlijk tijdens dezelfde campagne, dat hij met grote strengheid optrad tegen de equites die weigerden zijn commando's op te volgen. (Frontin, Strateg. IV 1. § 22.) Aan het einde van zijn consulaat triomfeerde Cotta over de Carthagers en Sicilianen. In 248 v.Chr. werd opnieuw consul tezamen met zijn oud-collega, Publius Servilius Geminus, en vocht opnieuw op Sicilië tegen de Carthagers. Carthalo, aanvoerder van de Carthaagse vloot, poogde zonder veel succes een afleidmanoeuvre te doen door de kusten van Italië aan te vallen. (Zonar, VIII 14, 16; Oros, IV 9; Cic, Acad. II 26; Frontin, Strateg. IV 1. § 31; Val. Max, II 7. § 4; Fast. Capit.) (Bronnen/referenties: W. Smith, art. Cotta (1), in W. Smith (ed.), A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, I, Londen, 1870, pp. 866 - 867).
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Aurelus | *-270 | | | | | 1 | 1 |
Marcus Atius Balbus (De Oudere)
Marcus Atius Balbus (De Oudere)1, geb. circa 140 BC1,1.
tr.
met
Pompeia 1, dr. van Nn en Nn.
Aantekeningen bij Pompeia .
•.
Pompeia was een Romeinse vrouw van patricische afkomst in de 2e en 1e eeuw v.Chr.
Zij groeide op in een adellijke familie in de regio Picenum (het huidge Marche en Abruzzo) aan de Adriatische kust. Haar moeder heette Lucilla en haar familie was afkomstig uit Suessa Aurunca, het huidige Sessa Aurunca. Haar oom was de satiricus Gaius Lucilius, die bevriend was met de generaal Scipio Aemilianus Africanus. Haar grootvader van vaderskant was Gnaeus Pompeius en haar vader heette Sextus Pompeius. Pompeia had twee oudere broers, Sextus Pompeius en Gnaeus Pompeius Strabo, die de vader was van de triumvir Gnaeus Pompeius Magnus en zijn zuster Pompeia.
Pompeia trouwde met Marcus Atius Balbus, een senator van plebejische afkomst. Samen kregen ze in 105 v.Chr. een zoon; Marcus Atius Balbus. Hij trouwde met Julia Caesaris minor, de oudste zus van Julius Caesar. Zij kregen drie dochters en tot de kleinkinderen hoorde Gaius Octavius Thurinus, de latere keizer Augustus.
•.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Marcus Atius | *-101 | Aricia [Ita] | †-58 | | 43 | 1 | 3 |
Pompeia
Pompeia 1.
Aantekeningen bij Pompeia .
•.
Pompeia was een Romeinse vrouw van patricische afkomst in de 2e en 1e eeuw v.Chr.
Zij groeide op in een adellijke familie in de regio Picenum (het huidge Marche en Abruzzo) aan de Adriatische kust. Haar moeder heette Lucilla en haar familie was afkomstig uit Suessa Aurunca, het huidige Sessa Aurunca. Haar oom was de satiricus Gaius Lucilius, die bevriend was met de generaal Scipio Aemilianus Africanus. Haar grootvader van vaderskant was Gnaeus Pompeius en haar vader heette Sextus Pompeius. Pompeia had twee oudere broers, Sextus Pompeius en Gnaeus Pompeius Strabo, die de vader was van de triumvir Gnaeus Pompeius Magnus en zijn zuster Pompeia.
Pompeia trouwde met Marcus Atius Balbus, een senator van plebejische afkomst. Samen kregen ze in 105 v.Chr. een zoon; Marcus Atius Balbus. Hij trouwde met Julia Caesaris minor, de oudste zus van Julius Caesar. Zij kregen drie dochters en tot de kleinkinderen hoorde Gaius Octavius Thurinus, de latere keizer Augustus.
•.
- Vader:
Nn 2, geb. circa 160 BC2,2,2, stahouder te Macedonië [Gri] in 118 BC, ovl. (ongeveer 42 jaar oud) in 118 BC2,2, tr.
tr.
met
Marcus Atius Balbus (De Oudere)1, geb. circa 140 BC1,1.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Marcus Atius | *-101 | Aricia [Ita] | †-58 | | 43 | 1 | 3 |
Gaius Memmius
Gaius Memmius1, geb. in 98 BC1,1,1,
Tribunus plebis in 66 BC,
Tribunus plebis of volkstribuun is een belangrijk ambt in de Romeinse Republiek. Volgens de overlevering werd het ambt van tribunus plebis in 494 v.Chr. ingesteld om de toen rechtenloze plebs tegen de patriciërs te beschermen. (Er wordt nu echter eerder een latere datum van 471 v.Chr. aangenomen.[1]) Er werden oorspronkelijk jaarlijks twee, later tien tribuni gekozen. Zij hadden het recht de belangen van elke plebejer te beschermen tegen de willekeur van om het even welke patricische instantie, en mochten daartoe hun veto uitspreken tegen ieder besluit van volksvergadering en senaat, en tegen iedere ambtelijke maatregel, zelfs van de consuls. Alleen tegen de dictator en de censores hadden zij géén vetorecht. Zij waren gevolmachtigd om vergaderingen van de plebs bijeen te roepen en daarin voorstellen te doen. In de uitoefening van hun ambt genoten zij de status van onschendbaarheid en waren slechts in hun rechten beperkt door de mogelijke interventie van een collega.
Sinds de politieke gelijkstelling van plebejers en patriciërs in 287 v.Chr. werden zij vertegenwoordigers van het gehele volk. Het ambt maakte nu deel uit van de officiële rangorde in de magistratuur en werd vaak gebruikt om sociaal-politieke hervormingen door te drijven, zoals de gebroeders Gracchus deden. Hoewel hun plaats in de hiërarchie van de magistraturen vrij laag was, werden zij toch geleidelijk de machtigste en meest gevreesde magistraten van Rome. Augustus trok de uitgebreide bevoegdheid van het ambt naar zich toe en legitimeerden hiermee zijn gezag.
De titel volkstribuun werd later ook gevoerd door Cola di Rienzi, leider van een Romeinse volksopstand in 1347.
Ref./bronnen: 1. vgl. Roman Civilization: Selected Readings Naphtali Lewis, Meyer Reinhold Contributor Naphtali Lewis, Meyer Reinhold Columbia University Press, 1990 ISBN 0231071310, 9780231071314 1348 blz.
- J. Cels-Saint-Hilaire, L'enjeu des sécessions de la plèbe, in MEFRA 102 (1990), pp. 723-765.
- M. Humbert, Le tribunat de la plèbe et le tribunal du peuple: remarques sur l'histoire de la provocatio ad populum, in MEFRA 100 (1988), pp. 431-503.
- J. Lendering, art. Tribune, Livius.org, 2006.
praetor in 58 BC, propraet. Bithyniae in 57 BC, Romeinse redenaar en dichter,
Verbannen te Athene [Gri] na 52 BC,
Hij is kanidaat voor consul, maar wordt in 53 v.Chr. aangeklaagd in verband met ongeoorloofde praktijken bij de werving van dit ambt.
Ovl. (Ongeveer 51 jaar oud) in 47 BC1,1.
Aantekeningen bij Gaius Memmius.
•.
Gaius Memmius (onterecht Gemellus, "De Tweelingbroer", genoemd) Hij is bevriend met Lucretius en Catullus. Hij overleed in 47 v.Chr.
•.
Zijn privéleven.
Hij was gehuwd met Fausta Cornelia Sulla, de dochter van Lucius Cornelius Sulla. Bij haar kreeg hij één zoon, Gaius Memmius. Later scheidde hij van haar, waarop ze hertrouwde met Titus Annius Milo. Bovendien staat Memmius bekend als een rokkenjager. Zo probeerde hij een relatie aan te knopen met de echtgenote van Gnaius Pompeius. In 60 v.Chr. verleidde hij, als aedilis curulis, de vrouw van Marcus Terentius Varro Lucullus.
•.
Zijn politieke leven.
Reeds in 66, het jaar van zijn volkstribuunschap, verzette hij zit tegen de triomftocht van Lucius Licinius Lucullus - een veteraan van Sulla (!) - na diens veldtocht in Pontus.
Tijdens zijn pretuur in 58 behoorde hij tot de senaatspartij[1]. In die hoedanigheid voerde hij oppositie tegen Publius Clodius en Julius Caesar. Hij diende zelfs ooit een motie in tegen deze laatste, waardoor alle beslissingen van diens consulaat ongedaan gemaakt zouden worden.
In het begin een hevige aanhanger van Pompeius, kwam hij met deze in conflict, waarop hij overliep naar Caesar, dewelke hij eerder had aangevallen. Ook diens steun verloor hij in 54, het jaar van zijn kandidatuur voor het consulschap, toen een scandaleuze transactie aan het licht kwam waarbij hij en zijn medekandidaat betrokken waren [2].
Opeenvolgend veroordeeld voor illegale praktijken bij de verkiezing, trok hij zich terug te Athene, en nadien, naar Mytilene. Daar bleef hij tot 49 v.Chr.
•.
Memmius in de werken van beroemde schrijvers.
- Dat hij in het collectieve geheugen zit, heeft hij vooral te danken aan Lucretius, die zijn De rerum natura aan hem opdroeg, mogelijk met het idee om hem te bekeren tot de doctrines van Epicurus. Uit het werk van Cicero[3] blijkt dat hij een landgoed bezat waarop de ruïnes van Epicurus' huis zich bevonden, en dat hij vastbesloten was juist op deze plek een huis voor zichzelf te laten bouwen.
- De Romeinse dichter Catullus overstelpt hem in zijn Carmina 10 en 28 met scheldwoorden, omdat hij zijn ondergeschikten slecht zou behandelen.
- Ook Cicero uit zich - zoals eerder vermeld in de tekst - zeer negatief over Memmius. In verband met de intrige rond L. Lucullus noemt hij Memmius een Paris, die niet alleen Menelaüs maar ook Agamemnon beledigd heeft[4].
- Volgens Ovidius[5] was hij de auteur van erotische gedichten. Hij bezat een behoorlijk retorisch talent, maar zijn minachting voor de Latijnse letteren en voorkeur voor Griekse modellen, vormde een handicap als advocaat[6].
•.
Bronnen.
- William Maxwell Gunn. "Nicomachus" Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology. William Smith, editor. p 1026-1027. 1867.
•.
Noten/ref:.
1. Cic, Ad Quint. Fr. L 2, 5, 15).
2. Cic, Ad Att. IV 15-18.
3. Cic, Ad Fam. XIII 1.
4. Cic, Ad Att. I 18 §3.
5. Ovid, Trist. II 433.
6. Cic, Brut. 70.
•.
tr, (gesch. in 55 BC)
met
Cornelia Fausta1, dr. van Lucius Cornelius Sulla Felix en Caecilia Metella Dalmatica, geb. te Griekenland [Gri] in 86 BC1,1,1, 'tweelingzuster van Faustus' Volgens Pauly is zij een van de meest zendeloze vrouwen van die tijd, ovl. (minstens 32 jaar oud) na 54 BC1,1, tr. (2) met Titus Annius Milo Papianus1. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Gaius | | | | | | 0 | 0 |
Titus Annius Milo Papianus
Titus Annius Milo Papianus1, geb. in 96 BC1,1,1, tribunus plebis in 57 BC, praetor voor 54 BC, hij wordt terecht gesteld in 48 BC B.J. Jansen vermeldt dat hij in 52 v.Chr. wordt verbannen, ovl. (ongeveer 48 jaar oud) te Cosa [Spa] Cosa is tegenwoordig een gemeente in de Spaanse provincie Teruel in de regio Aragón met een oppervlakte van 55 km². In 2006 telde Cosa 87 inwoners in 48 BC1,1.
Aantekeningen bij Titus Annius Milo Papianus.
•.
Titus Annius Milo Papianus was een Romeins politicus, bendeleider en agitator uit de 1e eeuw v.Chr. Hij was de zoon van Gaius Papius Celsus, maar werd geädopteerd door zijn moeders vader, Titus Annius Luscus.
Hij was afkomstig uit Lanuvium en oorspronkelijk een militante aanhanger van Pompejus. Als tribunus plebis in 57 v.Chr, zette Milo zich tijdens zijn ambtsjaar vooral in om de terugkeer uit ballingschap van Marcus Tullius Cicero te bespoedigen. Om de senatoren die deze terugkeer een warm hart toedroegen te beschermen tegen de intimidaties van Publius Clodius Pulcher en zijn bende, richtte Milo zijn eigen bende op, die hij selecteerde onder geoefende gladiatoren. Tussen de beide bendes, die elkaar het leven onmogelijk maakten, kwam het herhaaldelijk tot bloedige straatgevechten.
Nog in 57 ondernam Milo tweemaal een poging om zijn rivaal Clodius gerechtelijk te vervolgen. Deze wist zich aan vervolging te onttrekken door zich tot aedilis te laten verkiezen, waarna hij op zijn beurt Milo liet vervolgen. Ook Milo ontsnapte aan vervolging, doordat hij tot praetor voor het jaar 54 v.Chr. werd verkozen. De wanordelijkheden hielden aan en vertroebelden het politieke leven in Rome in ernstige mate. Hij huwde in hetzelfde jaar met Fausta Cornelia Sulla, de dochter van Lucius Cornelius Sulla en weduwe van Gaius Memmius. Ze was echter trouweloos, en Sallustius werd luidruchtig gesteisterd door Milo omwille van een intrige met haar.
Eind 54 bracht Milo grote financiële offers om zijn kiescampagne voor het consulaat van het jaar 52 te bekostigen. Op 18 januari 52 ontmoetten beide benden elkaar aan de Via Appia te Bovillae, waar Clodius door Milo zo zwaar werd verwond dat hij kort nadien aan zijn verwondingen bezweek. Milo verkeerde nu in de onmogelijkheid zijn functie als consul uit te oefenen, waarna Pompejus alleen consul werd, en Milo liet vervolgen wegens doodslag. Cicero verdedigde Milo wel (en publiceerde achteraf zijn pleitrede "Pro Milone"), maar de rechtbank werd zo zwaar "bewaakt" door de bende van Clodius, dat er van een eerlijk proces nauwelijks sprake kon zijn. Milo werd veroordeeld en verbannen naar Massilia, waar hij door de tussenkomst van Cicero toch een voorkeursbehandeling genoot.
In 48 beantwoordde Milo Caelius’ oproep om opnieuw de orde te verstoren in Italië. Tijdens de ongeregeldheden werd hij echter gearresteerd en terechtgesteld in Cosa.
•.
Bronnen, noten en/of referenties:.
- art. Annius Milo, Titus, in OCD³ (1996).
- W. Bodham Donne, art. Milo, T. Annius Pappianus, in W. Smith (ed.), A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, II, Londen, 1870, pp. 1085-1086.
•.
tr.
met
Cornelia Fausta1, dr. van Lucius Cornelius Sulla Felix en Caecilia Metella Dalmatica, geb. te Griekenland [Gri] in 86 BC1,1,1, 'tweelingzuster van Faustus' Volgens Pauly is zij een van de meest zendeloze vrouwen van die tijd, ovl. (minstens 32 jaar oud) na 54 BC1,1, tr. (1) met Gaius Memmius1. Uit dit huwelijk een zoon.
Atia Balba Prima
Atia Balba Prima1.
- Vader:
Marcus Atius Balbus1,2, zn. van Marcus Atius Balbus (De Oudere) en Pompeia, geb. te Aricia [Ita]1 Aricia (huidige Arricia), in de Albaanse Heuvels is beroemd geworden door de cultus van Diana Nemorensis en door Sir James Frazer beroemd gemaakt in zijn boek The Golden Bough. A Study in Magic and Religion. In een heilig bos, in de buurt van Aricia, woonde een priester van Diana, die Rex Nemorensis, de koning van het woud, werd genoemd. Alleen een ontvluchte slaaf kon deze functie bekleden en de enige mogelijkheid deze over te nemen was een tak van de heilige boom te plukken (Frazer vermoedde dat het hier om maretak ging) en vervolgens je voorganger te doden. De theorie van Frazer is intussen achterhaald en men is van mening dat het gaat om een prehistorisch gebruik.
Caligula nam in later tijd een loopje met deze gewoonte, door een krachtige slaaf in te huren, toen de oude priester al jaren zijn ambt bekleedde (Suetonius, Calig. 35.) in 101 BC1,1,1, praetor in 62 BC, XXvir agr. dand. assign. in 59 BC, ovl. (ongeveer 43 jaar oud) 1 circa 58 BC1,1, tr.
- Moeder:
Julia Caesaris Minor1,2, dr. van Gaius Lulius Caesar Strabo en Aurelia Cotta, geb. circa 101 BC1,1,1, ovl. (ongeveer 50 jaar oud) in 51 BC1,1.
tr.
met
Nn .
Uit dit huwelijk een zoon:1
Atia Balba Tertia
Atia Balba Tertia.
- Vader:
Marcus Atius Balbus1,2, zn. van Marcus Atius Balbus (De Oudere) en Pompeia, geb. te Aricia [Ita]1 Aricia (huidige Arricia), in de Albaanse Heuvels is beroemd geworden door de cultus van Diana Nemorensis en door Sir James Frazer beroemd gemaakt in zijn boek The Golden Bough. A Study in Magic and Religion. In een heilig bos, in de buurt van Aricia, woonde een priester van Diana, die Rex Nemorensis, de koning van het woud, werd genoemd. Alleen een ontvluchte slaaf kon deze functie bekleden en de enige mogelijkheid deze over te nemen was een tak van de heilige boom te plukken (Frazer vermoedde dat het hier om maretak ging) en vervolgens je voorganger te doden. De theorie van Frazer is intussen achterhaald en men is van mening dat het gaat om een prehistorisch gebruik.
Caligula nam in later tijd een loopje met deze gewoonte, door een krachtige slaaf in te huren, toen de oude priester al jaren zijn ambt bekleedde (Suetonius, Calig. 35.) in 101 BC1,1,1, praetor in 62 BC, XXvir agr. dand. assign. in 59 BC, ovl. (ongeveer 43 jaar oud) 1 circa 58 BC1,1, tr.
- Moeder:
Julia Caesaris Minor1,2, dr. van Gaius Lulius Caesar Strabo en Aurelia Cotta, geb. circa 101 BC1,1,1, ovl. (ongeveer 50 jaar oud) in 51 BC1,1.
tr.
met
Nn .
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Lucius | | | | | | 0 | 0 |
Nn
Nn .
tr.
met
Atia Balba Prima1, dr. van Marcus Atius Balbus en Julia Caesaris Minor.
Uit dit huwelijk een zoon:1
')}