• Vader:
  Godofrid van Alemanië, zn. van Léuthari van Alemanië en Acca (Appa) van Friaul, tr.

• Moeder:
  Oda van Beieren, dr. van Theodo II van Beieren en Regintrud der Franken.

tr.
met

Hildebrand van Spoleto, zn. van Sigiprant en Nn.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Adelinde	*720		†787		67	1	1

Vader: Ansiprand 1, geb. circa 6601,1,1, koning van de Longobarden, stichter van de Hadraanskapel te Pavia [Pi, Ita], ovl. (ongeveer 52 jaar oud) op vrijdag 13 jun 7121,1, begr. te Pavia [Pi, Ita] Hadrianskapel1, tr.

• Moeder:
  Theodora Nn, ovl. na 701^1,1.

tr.
met

Nn ¹.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Hildebrand						1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

tr.
met

Sigiprant ¹, zn. van Ansiprand en Theodora Nn, geb. circa 682^1,1,1, prins van de Longobarden, ovl. (minstens 25 jaar oud) na 707¹ Hij is vermoord¹.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Hildebrand						1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Léuthari van Alemanië, zn. van Unzelinus van Alemanië en Nn, tr.

• Moeder:
  Acca (Appa) van Friaul, dr. van Gusulf II van Friaul en Romilde van Beieren.

tr.
met

Oda van Beieren, dr. van Theodo II van Beieren en Regintrud der Franken.

Uit dit huwelijk 5 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Segarde						1	1
2	Nebi I						1	1
3	Odilo						0	0
4	Segarde						0	0
5	Berhold						0	0

• Vader:
  Theodo II van Beieren, zn. van Agilolf van Beieren en Nn, geb. circa 635, hertog van Beieren te Beieren [Deu] tussen 682 en 690, ovl. (ongeveer 81 jaar oud) circa 716, tr.

• Moeder:
  Regintrud der Franken¹, dr. van Dagobert I der Franken en Ragnetrudis, geb. tussen 635 en 640^1,1,1, abdes van het klooster Nonnenberg te Salzburg [Oos] tussen 720 en 725, ovl. (ongeveer 90 jaar oud) na 725^1,1.

tr.
met

Godofrid van Alemanië, zn. van Léuthari van Alemanië en Acca (Appa) van Friaul.

Uit dit huwelijk 5 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Segarde						1	1
2	Nebi I						1	1
3	Odilo						0	0
4	Segarde						0	0
5	Berhold						0	0

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

Ansiprand
Ansiprand 1, geb. circa 6601,1,1, koning van de Longobarden, stichter van de Hadraanskapel te Pavia [Pi, Ita], ovl. (ongeveer 52 jaar oud) op vrijdag 13 jun 7121,1, begr. te Pavia [Pi, Ita] Hadrianskapel1.

Aantekeningen bij Ansiprand .
De Langobarden (ook Lombarden of Longobarden) waren een Oost-Germaans volk dat oorspronkelijk in Scandinavië woonachtig was[1]. Ze waren bij de Romeinen in ieder geval al bekend in 98, toen Tacitus hen vermeldde in zijn Germania.
*.
Migratie naar het zuiden.
Volksverhuizing van de LangobardenDe volksverhuizing van de Langobarden vond in etappes plaats. Vanaf 200 verplaatsten de Langobarden zich langzaam van de benedenloop van de Elbe, stroomopwaarts naar wat nu de Duitse deelstaat Saksen-Anhalt is. Omstreeks 350 hadden de laatste Langobarden het gebied aan de benedenloop van de Elbe verlaten. In de periode tussen 350 - 493 trokken zij verder, naar wat nu de Duitse deelstaat Saksen is en naar Bohemen. Zij werden niet onderworpen door de Hunnen en behielden hun onafhankelijkheid. In deze periode werden de Langobaren gekerstend tot de christelijke variant, het Arianisme, en we kennen een aantal namen van hoofdelingen uit die periode: (Lethuoc, Hildehoc, Godehoc en Claffo).
*.
In 493 verschenen de Langobarden in het gebied waar voorheen de Rugiërs hadden gewoond, de Romeinse provincie Noricum, tegenwoordig Oostenrijk. De Langobarden waren nu een groot volk - vermoedelijk hadden verschillende Germaanse stammen zich tijdens de migratieperiode bij de Langobarden aangesloten, vreedzaam dan wel gedwongen. In Noricum raakten de Langobarden herhaaldelijk slaags met de Herulen, die een koninkrijk hadden gesticht aan de Tisza en Mures.
Tijdens de migratieperiode van de Langobarden was hun stamstructuur geleidelijk aan veranderd. De Langobarden werden niet langer geleid door een aantal hoofdelingen, maar werden nu geregeerd door één koning. De eerste koning die we kennen heette Tato. Deze vernietigde het koninkrijk van de Herulen in 510. Het merendeel van de overwonnen Herulen voegde zich nu bij de Langobarden. De opvolger van Tato, Wacho, versloeg de Sueven aan de Donau. Door deze veroveringen kregen de Langobarden het westelijke deel van de voormalige Romeinse Provincie Pannonië in bezit. De (Byzantijnse/Oost)-Romeinen zochten toenadering tot de Langobarden en omstreeks 540 werden de Langobarden foederati, ofwel bondgenoten van de Romeinen. Als zodanig vochten de Langobarden mee in de oorlogen van de Romeinen. Zo werden zij ingezet in de oorlog tegen de Ostrogoten en vochten zij mee in het oosten tegen de Perzen. In de tussentijd kregen de Langobarden in Pannonië te maken met invallen door de Avaren. De Romeinen hadden geen belang bij deze oorlog en gaven de Langobarden geen steun. Alboin, de opvolger van koning Audoin, sloot een niet-aanvalsverdrag met de Avaren en smeedde een groot Langobardisch leger samen, bestaande uit veteranen die tegen de Goten en Perzen hadden gevochten. In 567 viel dit leger de Gepiden aan vernietigden hun koninkrijk. De laatste Gepidenkoning Kunimund werd gedood en Alboin dwong de dochter van de vermoorde koning, Rosamunde, tot een huwelijk.
*.
Italië.
Onder druk van de Avaren verlieten in 568 de Langobarden en Gepiden de Balkan, trokken de Alpen over en vielen Italië binnen. Hoewel ze er niet in slaagden om de ommuurde steden in te nemen, veroverden ze een groot deel van Noord- en Midden-Italië. De stad Pavia op de Po-vlakte werd de hoofdstad van het koninkrijk. Dit betekende het einde van de politieke eenheid van Italië, tot in de negentiende eeuw. De macht van de Oost-Romeinse keizer werd daardoor ingeperkt tot het exarchaat van Ravenna en enkele kuststeden in Zuid-Italië.
Het duurde tien jaar voordat de Langobarden een nieuwe koning konden kiezen na de dood van Alboin en zijn opvolger Cleph. Pas na het jaar 600 bekeerden ze zich tot het Rooms-katholicisme; daarvóór waren ze voornamelijk heidenen of ariaanse christenen.
In 755 werd hun koning Aistulf, die de paus bedreigde, verslagen door het leger van Pepijn de Korte onder leiding van Chrodegang.
De laatste echte Langobardische koning was Desiderius, die regeerde tot 774, waarna Karel de Grote hun rijk niet alleen veroverde, maar ook de titel "Koning der Langobarden" overnam. Dit was de eerste keer dat een Germaans leider de titel van Koning van een ander Germaans volk overnam. De Langobarden werden naderhand geleidelijk opgenomen in de omringende Italo-Romeinse bevolking van Noord- en Midden-Italië.
In de Dom van Monza bevindt zich een Langobardische schat waarin ook de IJzeren Kroon der Langobarden een plaats vond.
*.
Referenties:.
1. Langobardorum seriem, egressum situmque regni, hoc est originem eorum, vel quomodo de Scandanavia irsuta egressi ad Pannoniam, iterum a Pannonia Italiam transmigraverint regnumque susceperint., Erchempertus, « Historia Langobardorum Beneventanorum », 9e eeuw.

tr.
met

Theodora Nn, ovl. na 701^1,1.

Uit dit huwelijk 2 zonen:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Sigiprant	*682		†707		25	1	1
2	Litutprand	*680		†744	Pavia [Pi, Ita]	64	1	0

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

Dossier:

tr.
met

Ansiprand 1, geb. circa 6601,1,1, koning van de Longobarden, stichter van de Hadraanskapel te Pavia [Pi, Ita], ovl. (ongeveer 52 jaar oud) op vrijdag 13 jun 7121,1, begr. te Pavia [Pi, Ita] Hadrianskapel1.

Aantekeningen bij Ansiprand .
De Langobarden (ook Lombarden of Longobarden) waren een Oost-Germaans volk dat oorspronkelijk in Scandinavië woonachtig was[1]. Ze waren bij de Romeinen in ieder geval al bekend in 98, toen Tacitus hen vermeldde in zijn Germania.
*.
Migratie naar het zuiden.
Volksverhuizing van de LangobardenDe volksverhuizing van de Langobarden vond in etappes plaats. Vanaf 200 verplaatsten de Langobarden zich langzaam van de benedenloop van de Elbe, stroomopwaarts naar wat nu de Duitse deelstaat Saksen-Anhalt is. Omstreeks 350 hadden de laatste Langobarden het gebied aan de benedenloop van de Elbe verlaten. In de periode tussen 350 - 493 trokken zij verder, naar wat nu de Duitse deelstaat Saksen is en naar Bohemen. Zij werden niet onderworpen door de Hunnen en behielden hun onafhankelijkheid. In deze periode werden de Langobaren gekerstend tot de christelijke variant, het Arianisme, en we kennen een aantal namen van hoofdelingen uit die periode: (Lethuoc, Hildehoc, Godehoc en Claffo).
*.
In 493 verschenen de Langobarden in het gebied waar voorheen de Rugiërs hadden gewoond, de Romeinse provincie Noricum, tegenwoordig Oostenrijk. De Langobarden waren nu een groot volk - vermoedelijk hadden verschillende Germaanse stammen zich tijdens de migratieperiode bij de Langobarden aangesloten, vreedzaam dan wel gedwongen. In Noricum raakten de Langobarden herhaaldelijk slaags met de Herulen, die een koninkrijk hadden gesticht aan de Tisza en Mures.
Tijdens de migratieperiode van de Langobarden was hun stamstructuur geleidelijk aan veranderd. De Langobarden werden niet langer geleid door een aantal hoofdelingen, maar werden nu geregeerd door één koning. De eerste koning die we kennen heette Tato. Deze vernietigde het koninkrijk van de Herulen in 510. Het merendeel van de overwonnen Herulen voegde zich nu bij de Langobarden. De opvolger van Tato, Wacho, versloeg de Sueven aan de Donau. Door deze veroveringen kregen de Langobarden het westelijke deel van de voormalige Romeinse Provincie Pannonië in bezit. De (Byzantijnse/Oost)-Romeinen zochten toenadering tot de Langobarden en omstreeks 540 werden de Langobarden foederati, ofwel bondgenoten van de Romeinen. Als zodanig vochten de Langobarden mee in de oorlogen van de Romeinen. Zo werden zij ingezet in de oorlog tegen de Ostrogoten en vochten zij mee in het oosten tegen de Perzen. In de tussentijd kregen de Langobarden in Pannonië te maken met invallen door de Avaren. De Romeinen hadden geen belang bij deze oorlog en gaven de Langobarden geen steun. Alboin, de opvolger van koning Audoin, sloot een niet-aanvalsverdrag met de Avaren en smeedde een groot Langobardisch leger samen, bestaande uit veteranen die tegen de Goten en Perzen hadden gevochten. In 567 viel dit leger de Gepiden aan vernietigden hun koninkrijk. De laatste Gepidenkoning Kunimund werd gedood en Alboin dwong de dochter van de vermoorde koning, Rosamunde, tot een huwelijk.
*.
Italië.
Onder druk van de Avaren verlieten in 568 de Langobarden en Gepiden de Balkan, trokken de Alpen over en vielen Italië binnen. Hoewel ze er niet in slaagden om de ommuurde steden in te nemen, veroverden ze een groot deel van Noord- en Midden-Italië. De stad Pavia op de Po-vlakte werd de hoofdstad van het koninkrijk. Dit betekende het einde van de politieke eenheid van Italië, tot in de negentiende eeuw. De macht van de Oost-Romeinse keizer werd daardoor ingeperkt tot het exarchaat van Ravenna en enkele kuststeden in Zuid-Italië.
Het duurde tien jaar voordat de Langobarden een nieuwe koning konden kiezen na de dood van Alboin en zijn opvolger Cleph. Pas na het jaar 600 bekeerden ze zich tot het Rooms-katholicisme; daarvóór waren ze voornamelijk heidenen of ariaanse christenen.
In 755 werd hun koning Aistulf, die de paus bedreigde, verslagen door het leger van Pepijn de Korte onder leiding van Chrodegang.
De laatste echte Langobardische koning was Desiderius, die regeerde tot 774, waarna Karel de Grote hun rijk niet alleen veroverde, maar ook de titel "Koning der Langobarden" overnam. Dit was de eerste keer dat een Germaans leider de titel van Koning van een ander Germaans volk overnam. De Langobarden werden naderhand geleidelijk opgenomen in de omringende Italo-Romeinse bevolking van Noord- en Midden-Italië.
In de Dom van Monza bevindt zich een Langobardische schat waarin ook de IJzeren Kroon der Langobarden een plaats vond.
*.
Referenties:.
1. Langobardorum seriem, egressum situmque regni, hoc est originem eorum, vel quomodo de Scandanavia irsuta egressi ad Pannoniam, iterum a Pannonia Italiam transmigraverint regnumque susceperint., Erchempertus, « Historia Langobardorum Beneventanorum », 9e eeuw.

Uit dit huwelijk 2 zonen:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Sigiprant	*682		†707		25	1	1
2	Litutprand	*680		†744	Pavia [Pi, Ita]	64	1	0

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

Vader: Ansiprand 1, geb. circa 6601,1,1, koning van de Longobarden, stichter van de Hadraanskapel te Pavia [Pi, Ita], ovl. (ongeveer 52 jaar oud) op vrijdag 13 jun 7121,1, begr. te Pavia [Pi, Ita] Hadrianskapel1, tr.

• Moeder:
  Theodora Nn, ovl. na 701^1,1.

tr.
met

Guntrud van Beieren, dr. van Theudebert van Beieren en Folchaid, geb. circa 690.


Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Theudebert van Beieren¹, zn. van Theodo II van Beieren en Regintrud der Franken, geb. circa 670^1,1,1, hertog van Beieren te Regensburg [Deu] circa 702, ovl. (ongeveer 49 jaar oud) circa 719^1,1, tr.

• Moeder:
  Folchaid , dr. van Chrodebertus II van Neustrië en Doda Nn.

tr.
met

Litutprand , zn. van Ansiprand en Theodora Nn, geb. circa 680, koning van de Longobarden van 712 tot 744, ovl. (ongeveer 64 jaar oud) in 744, begr. te Pavia [Pi, Ita] St. Adriano.


Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Theodo II van Beieren, zn. van Agilolf van Beieren en Nn, geb. circa 635, hertog van Beieren te Beieren [Deu] tussen 682 en 690, ovl. (ongeveer 81 jaar oud) circa 716, tr.

• Moeder:
  Regintrud der Franken¹, dr. van Dagobert I der Franken en Ragnetrudis, geb. tussen 635 en 640^1,1,1, abdes van het klooster Nonnenberg te Salzburg [Oos] tussen 720 en 725, ovl. (ongeveer 90 jaar oud) na 725^1,1.

tr.
met

Folchaid , dr. van Chrodebertus II van Neustrië en Doda Nn.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Guntrud	*690					1	0
2	Hukbert						0	0

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Chrodebertus II van Neustrië¹, zn. van Lambert I van Neustrië en Nn, geb. circa 625^1,1,1, nobilis te Neustrië [Fra], huismeier van koning Chlodwig II in 653, kanselier van koning Clotarius III in 658, palsgraaf in 678, ovl. (minstens 53 jaar oud) na 678^1,1, tr.

• Moeder:
  Doda Nn¹, geb. in 640^1,1, haar naam komt in verschillende oorkondes voor voor 678, ovl. (hoogstens 38 jaar oud) voor 678^1,1.

tr.
met

Theudebert van Beieren¹, zn. van Theodo II van Beieren en Regintrud der Franken, geb. circa 670^1,1,1, hertog van Beieren te Regensburg [Deu] circa 702, ovl. (ongeveer 49 jaar oud) circa 719^1,1.


Aantekeningen bij Theudebert van Beieren.
Herzog Theudebert von Bayern (auch Theodebert/Theotpert bzw. Theodo III; * um 685; † nach 716) aus dem Geschlecht der Agilolfinger war von 711 bis nach 716 gemeinsam mit seinem Vater Theodo II. und seinen Brüdern Grimoald II. (Bayern) Tassilo II. und Theodolt Herzog von Bayern.
Theudebert war der Sohn Herzog Theodos II. und dessen Gemahlin Folchaid. Er war mit Regintrud verheiratet. Zwar übertrug Theodo 711 seinem Sohn krankheitsbedingt die Regierungsgewalt, nach seiner Genesung nahm er die Regierungsgewalt aber wieder auf. Zu dieser Wiederaufnahme der Regierung dürfte ihn auch ein awarischer Überfall auf Lorch bewogen haben. Darauf teilte der Herzog Bayern zwischen sich und seine Söhne Theododebert (Sitz Salzburg), Grimoald (Sitz Freising) und Theodolt (Sitz Regensburg) und Tassilo II. (Sitz Passau (?). Theodeberts bayrischer Regierungssitz war nach der Landesteilung 712 in Salzburg. Bald nach dem Tod des Vaters 717/18 bemächtigte sich Grimoald von seinem Regierungssitz Freising aus der Hauptstadt Regensburg und vertrieb den dortigen Regenten Theodolt. Letztlich stritten Grimoald und Hucbert um die Herrschaft Bayerns. Nach dem Tod von Theodolt heiratete Grimoald die Witwe Thodolts.
Theodebert half dem Langobarden-König Ansprand 711/12 bei der Rückeroberung seines Herrschaftsgebietes. Das bayrische Herzogtum entwickelte damals eine Vormachtstellung im Südosten des Reiches, war aber durch die internen Kämpfe der Agilolfinger geschwächt.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Guntrud	*690					1	0
2	Hukbert						0	0

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Lambert I van Neustrië¹, zn. van Chrodebertus I van Neustrië en Nn, geb. circa 600^1,1,1, hij is iemand van adel te Neustrië [Fra] voor 650, ovl. (minstens 50 jaar oud) na 650¹, tr.

• Moeder:
  Nn ¹.

tr.
met

Doda Nn¹, geb. in 640^1,1, haar naam komt in verschillende oorkondes voor voor 678, ovl. (hoogstens 38 jaar oud) voor 678^1,1.

Uit dit huwelijk 6 kinderen:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Folchaid						1	2
2	Lambert II						1	2
3	Chariveus	*660		†692		32	1	1
4	Rupert	*655		†718	Worms [Rp, Deu]	63	0	0
5	Grimbert	*557		†620		63	0	0
6	Galberge						0	0

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

tr.
met

Chrodebertus II van Neustrië¹, zn. van Lambert I van Neustrië en Nn, geb. circa 625^1,1,1, nobilis te Neustrië [Fra], huismeier van koning Chlodwig II in 653, kanselier van koning Clotarius III in 658, palsgraaf in 678, ovl. (minstens 53 jaar oud) na 678^1,1.

Uit dit huwelijk 6 kinderen:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Folchaid						1	2
2	Lambert II						1	2
3	Chariveus	*660		†692		32	1	1
4	Rupert	*655		†718	Worms [Rp, Deu]	63	0	0
5	Grimbert	*557		†620		63	0	0
6	Galberge						0	0

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Agilolf van Beieren^1,2, zn. van Garibald II van Beieren en Geila van Friaul, geb. circa 612^1,1, tr.

• Moeder:
  Nn .

tr.
met

Regintrud der Franken¹, dr. van Dagobert I der Franken en Ragnetrudis, geb. tussen 635 en 640^1,1,1, abdes van het klooster Nonnenberg te Salzburg [Oos] tussen 720 en 725, ovl. (ongeveer 90 jaar oud) na 725^1,1.

Uit dit huwelijk 6 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Graaf Wiligarde	*655		†715		60	1	3
2	Tassilo II	*669		†719		50	1	1
3	Grimoald II	*665		†728		63	2	0
4	Theudebert	*670		†719		49	1	2
5	Theudebald	*675		†719		44	2	0
6	Oda						1	5

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen
2.	Agilolf od. d. Bayern, Boek, R. Reiser, 1977

• Vader:
  Theodo II van Beieren, zn. van Agilolf van Beieren en Nn, geb. circa 635, hertog van Beieren te Beieren [Deu] tussen 682 en 690, ovl. (ongeveer 81 jaar oud) circa 716, tr.

• Moeder:
  Regintrud der Franken¹, dr. van Dagobert I der Franken en Ragnetrudis, geb. tussen 635 en 640^1,1,1, abdes van het klooster Nonnenberg te Salzburg [Oos] tussen 720 en 725, ovl. (ongeveer 90 jaar oud) na 725^1,1.

relatie
met

Liutwin van Trier¹, zn. van Warin en Gunzia, geb. in 665^1,1,1, heilige,
Bisschop te Trier [Dui] van 679 tot 715,
Trier (Frans: Trèves, Luxemburgs: Tréier, Latijn: Augusta Treverorum) is de oudste stad van Duitsland. Stadsdistrict (kreisfreie Stadt) Trier ligt op de rechteroever van de Moezel en telt 105.888[1] inwoners. De opdracht tot de bouw van de stad werd gegeven door de Romeinse keizer Augustus in 16 v.Chr. De stad heette oorspronkelijk Augusta Treverorum en was bedoeld als hoofdstad van de Romeinse provincie Belgica Prima.

Gedurende enige tijd was het de hoofdstad van het West-Romeinse Rijk.

Een bekend historisch monument in de stad is de 2e-eeuwse Porta Nigra, de best bewaarde Romeinse stadspoort ten noorden van de Alpen. Er zijn nog verschillende andere monumenten uit de Romeinse tijd, b.v. de Kaiserthermen, de Barbarathermen en het amfitheater. Ook uit latere perioden heeft Trier veel fraaie monumenten, waaronder de bekende 11e- tot 18e-eeuwse Dom waarvan de bouw reeds in de 4e eeuw begon, en vele andere kerken. Door haar rijke verleden en vanwege haar mooie ligging in het Moezeldal is Trier een veelbezochte toeristenplaats geworden.
Ovl. (Ongeveer 52 jaar oud) op zaterdag 29 sep 717¹ Hij kan ook overleden zijn op 29 sept. 722¹, begr. te Mettlach [Dui] In het klooster aldaar.

Uit deze relatie 3 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Ruodhaid	*690		†724		34	1	4
2	Wido	*685		†739		54	1	1
3	Milo						0	0

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

tr. (resp. ongeveer 22 en ongeveer 26 jaar oud) te Dokkum [Fr] in 1443
met

Coert (Conrades) Coenders, geb. te Dokkum [Fr] circa 1417, ovl. (ongeveer 59 jaar oud) te Groningen [Gr] in 1476.

Uit dit huwelijk 3 zonen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Hendrick Coertsz	*1445	Dokkum [Fr]	†1511	Groningen [Gr]	66	1	4
2	Johan Coertsz	*1443	Dokkum [Fr]	†1496		53	1	3
3	Albert Coertsz	*1449	Dokkum [Fr]	†1500	Groningen [Gr]	51	2	0

• Vader:
  Theodo II van Beieren, zn. van Agilolf van Beieren en Nn, geb. circa 635, hertog van Beieren te Beieren [Deu] tussen 682 en 690, ovl. (ongeveer 81 jaar oud) circa 716, tr.

• Moeder:
  Regintrud der Franken¹, dr. van Dagobert I der Franken en Ragnetrudis, geb. tussen 635 en 640^1,1,1, abdes van het klooster Nonnenberg te Salzburg [Oos] tussen 720 en 725, ovl. (ongeveer 90 jaar oud) na 725^1,1.

tr.
met

Imma Nn¹, geb. circa 690^1,1, ovl. (ongeveer 60 jaar oud) circa 750^1,1.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Swanehild	*710		†741		31	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Theodo II van Beieren, zn. van Agilolf van Beieren en Nn, geb. circa 635, hertog van Beieren te Beieren [Deu] tussen 682 en 690, ovl. (ongeveer 81 jaar oud) circa 716, tr.

• Moeder:
  Regintrud der Franken¹, dr. van Dagobert I der Franken en Ragnetrudis, geb. tussen 635 en 640^1,1,1, abdes van het klooster Nonnenberg te Salzburg [Oos] tussen 720 en 725, ovl. (ongeveer 90 jaar oud) na 725^1,1.

tr. (1)
met

Nn ¹, ovl. voor 719^1,1.

tr. (2)
met

Pilitrud Nn¹, ovl. circa 730^1,1, tr. (1) met Theudebald van Beieren¹. Uit dit huwelijk geen kinderen.


Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Theodo II van Beieren, zn. van Agilolf van Beieren en Nn, geb. circa 635, hertog van Beieren te Beieren [Deu] tussen 682 en 690, ovl. (ongeveer 81 jaar oud) circa 716, tr.

• Moeder:
  Regintrud der Franken¹, dr. van Dagobert I der Franken en Ragnetrudis, geb. tussen 635 en 640^1,1,1, abdes van het klooster Nonnenberg te Salzburg [Oos] tussen 720 en 725, ovl. (ongeveer 90 jaar oud) na 725^1,1.

tr. (1)
met

Waltrade (Walderada, Waltrada, Waldrada) van Lombardije^1,2 (Nn), dr. van Wacho en Austrigusa, geb. ² circa 531² (tussen 525 en 530)^2,2, ovl. (ongeveer 41 jaar oud) ² circa 572² (na 570)², tr. (1) met Chlotarius I Ook: Chlotarius I de Oude; Chlotachar der Franken². Uit dit huwelijk 7 kinderen², tr. (2) met Garibald I van Beieren¹. Uit dit huwelijk 7 kinderen, tr. (4) met Theudowald . Uit dit huwelijk geen kinderen.


Aantekeningen bij Waltrade van Lombardije (Nn).
Deze Waltrade (van Lombarije) wordt door B.J. Jansen Walderade genoemd en is geboren tussen 525 en 530. Haar strerfjaar ligt bij hem na 570.

tr. (2)
met

Pilitrud Nn¹, ovl. circa 730^1,1, tr. (2) met Grimoald II van Beieren¹, zn. van Theodo II van Beieren en Regintrud der Franken. Uit dit huwelijk geen kinderen.


Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen
2.	Afgeschermd, Wikipedia

• Vader:
  Theudebert van Beieren¹, zn. van Theodo II van Beieren en Regintrud der Franken, geb. circa 670^1,1,1, hertog van Beieren te Regensburg [Deu] circa 702, ovl. (ongeveer 49 jaar oud) circa 719^1,1, tr.

• Moeder:
  Folchaid , dr. van Chrodebertus II van Neustrië en Doda Nn.

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

')}