Genealogie van NazatenDeVries en anderen

Aeneas

Aeneas .

Vader:
Anchises , relatie.

Moeder:
Nn .

relatie
met

Uit deze relatie 2 zonen:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Romulus *-753 1 1
2 Remus 0 0

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

Papira Masonis

Papira Masonis.

tr.
met

Lucius Aemilius Paullus (Lucius Aemilius Paulus) Madedonicus¹ (Macedonicus), zn. van Lucius Aemulius Paullus I en Nn, geb. in 229 BC^1,1,1,
Consul,
quaest. 195, IIIvor coloniae deducendae 194, curul aedil 193, praet. Hispania ulterior 191 u. 190-189, cos. I. 182, cos. II. 168, procos. 167, cens. 164, iterrex 162, Augur 192-160, besiegt 168 die Makedonier,
Romeins generaal en politicus, ovl. (ongeveer 69 jaar oud) in 160 BC^1,1, tr. (2) met Nn . Uit dit huwelijk geen kinderen.

Aantekeningen bij Lucius Aemilius Paullus Madedonicus (Macedonicus).
Lucius Aemilius Paul(l)us Macedonicus (229 v.Chr. – 160 v.Chr.) was een Romeins generaal en politicus. Hij was de zoon van Lucius Aemilius Paulus I, de consul die verslagen en gedood werd in de Slag bij Cannae. Lucius Aemilius was gedurende zijn leven de pater familias van zijn tak van de Aemilii Paulii, een oude patriciërsfamilie met veel invloed, voornamelijk door hun fortuin en hun alliantie met de Cornelii Scipiones.
*.
Loopbaan.
*.
Cursus honorum.
Na de voltooiing van zijn militaire dienst als krijgstribuun werd Paulus gekozen als aedilis curulis in 193 v.Chr. De volgende stap in de cursus honorum was zijn verkiezing tot praetor in 191 v.Chr. Na zijn ambtstermijn als praetor ging hij naar de provincie Hispania, waar hij tussen 191 en 189 v.Chr. een militaire campagne tegen de Lusitaniërs voerde. In 182 v.Chr. werd hij voor de eerste keer tot consul gekozen met Gnaeus Baebius Tamphilus als junior consul. Zijn volgende militaire commando, met proconsulair imperium, kreeg hij een jaar later in de campagne tegen de Ingauni van Liguria.
*.
De derde Macedonische oorlog.
De derde Macedonische oorlog brak uit in 171 v.Chr, toen Perseus van Macedonië een Romeins leger, onder leiding van de consul Publius Licinius Crassus, versloeg in de slag bij Callicinus. Na twee jaar, waarin beide kanten elkaar geen beslissende slag konden toebrengen, werd Paulus opnieuw tot consul gekozen in 168 v.Chr, met Gaius Licinius Crassus als collega. Hij werd door de senaat tot consul aangesteld om de Macedonische oorlog tot een goed einde te brengen. Kort na zijn aanstelling, op 22 juni, won hij de beslissende slag van de oorlog, de slag bij Pydna. Hij nam Perseus van Macedonië gevangen en beëindigde zo de derde Macedonische Oorlog, die het einde van het zelfstandige Macedonië betekende.
*.
Om een voorbeeld te stellen beval Paulus het executeren van vijfhonderd Macedoniërs die bekend stonden om hun verzet tegen Rome. Hiernaast verbande hij ook velen van hen naar Italië en confisqueerde in naam van Rome hun bezittingen. Volgens Plutarchus eigende hij zichzelf een groot deel hiervan toe. Tijdens de terugkeer naar Rome in 167 v.Chr. bleken zijn legioenen niet tevreden met hun aandeel in de buit en om ze tevreden te stellen besloot Lucius Paulus om Epirus, een koninkrijk dat ervan werd verdacht met de Macedoniërs te sympathiseren, binnen te vallen. Het gebied was al onder Romeinse invloed gebracht, maar Paulus beval desondanks het plunderen van 70 steden in het koninkrijk. Hierbij werden 150.000 mensen tot slaaf gemaakt en het gebied werd geruïneerd.
*.
Lucius Paulus’ terugkeer naar Rome was glorieus. Met de immense buit die hij in Macedonië en Epirus had geplunderd organiseerde hij een spectaculaire triomftocht, met als hoogtepunt niemand anders dan de gevangengenomen koning van Macedonië zelf. Als huldeblijk werd hem door de senaat het agnomen Macedonicus toegekend. Dit was het hoogtepunt van zijn carrière. In 164 v.Chr. werd hij tot censor gekozen. Hij stierf gedurende zijn ambtstermijn in 160 v.Chr..
*.
Gezinsleven.
Met de dood van Macedonicus kwam de voorspoed van de Aemilii Paulii tot een einde. De successen in zijn politieke en militaire loopbaan werden niet vergezeld door een gelukkig gezinsleven. Hij was getrouwd met Papiria Masonis, van wie hij volgens Plutarchus zonder duidelijke reden scheidde. Uit dit huwelijk werden vier kinderen geboren: twee jongens en twee Aemilia’s. Één van deze trouwde met de zoon van Cato maior, een ander met Aelius Tubero, een rijke plebeier. Macedonicus trouwde hierna voor een tweede keer en kreeg nog twee zoons. Aangezien hij niet in staat was vier zoons de cursus honorum te laten doorlopen, gaf hij de oudste zoons, uit zijn huwelijk met Papiria, op ter adoptie. De een werd geadopteerd door Quintus Fabius Maximus Cunctator en werd Quintus Fabius Maximus Aemilianus. De ander werd door Publius Cornelius Scipio II, zoon van Scipio Africanus, geadopteerd en werd bekend als Scipio Africanus minor na zijn verovering van Carthago in 146 v.Chr, aan het eind van de derde Punische oorlog.
*.
Met zijn oudste twee zoons geadopteerd door twee van de belangrijkste patricische gentes vertrouwde Paulus erop dat zijn twee jongste zoons zijn lijn zouden voortzetten. Helaas stierven ze beide op jonge leeftijd kort na elkaar, juist op het moment van Paulus’ triomftocht.
*.
Bronnen: Plutarchus, Aemilius Paulus. [1]; Livius, Ab Urbe Condita XLIV, 17 - XLVI, 41; Polybius, Historiën, XXXII, 8. [2]

Uit dit huwelijk 4 kinderen:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Quintus Fabius Maximus 2 2
2 Publius Cornelius Scipio Aemilanus *-185 †-129 56 1 0
3 Aemilia 1 0
4 Aemilia 1 0

Bronnen:
1. Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

Nn .

tr.
met

Lucius Aemilius Paullus (Lucius Aemilius Paulus) Madedonicus¹ (Macedonicus), zn. van Lucius Aemulius Paullus I en Nn, geb. in 229 BC^1,1,1,
Consul,
quaest. 195, IIIvor coloniae deducendae 194, curul aedil 193, praet. Hispania ulterior 191 u. 190-189, cos. I. 182, cos. II. 168, procos. 167, cens. 164, iterrex 162, Augur 192-160, besiegt 168 die Makedonier,
Romeins generaal en politicus, ovl. (ongeveer 69 jaar oud) in 160 BC^1,1, tr. (1) met Papira Masonis. Uit dit huwelijk 4 kinderen.

Aantekeningen bij Lucius Aemilius Paullus Madedonicus (Macedonicus).
Lucius Aemilius Paul(l)us Macedonicus (229 v.Chr. – 160 v.Chr.) was een Romeins generaal en politicus. Hij was de zoon van Lucius Aemilius Paulus I, de consul die verslagen en gedood werd in de Slag bij Cannae. Lucius Aemilius was gedurende zijn leven de pater familias van zijn tak van de Aemilii Paulii, een oude patriciërsfamilie met veel invloed, voornamelijk door hun fortuin en hun alliantie met de Cornelii Scipiones.
*.
Loopbaan.
*.
Cursus honorum.
Na de voltooiing van zijn militaire dienst als krijgstribuun werd Paulus gekozen als aedilis curulis in 193 v.Chr. De volgende stap in de cursus honorum was zijn verkiezing tot praetor in 191 v.Chr. Na zijn ambtstermijn als praetor ging hij naar de provincie Hispania, waar hij tussen 191 en 189 v.Chr. een militaire campagne tegen de Lusitaniërs voerde. In 182 v.Chr. werd hij voor de eerste keer tot consul gekozen met Gnaeus Baebius Tamphilus als junior consul. Zijn volgende militaire commando, met proconsulair imperium, kreeg hij een jaar later in de campagne tegen de Ingauni van Liguria.
*.
De derde Macedonische oorlog.
De derde Macedonische oorlog brak uit in 171 v.Chr, toen Perseus van Macedonië een Romeins leger, onder leiding van de consul Publius Licinius Crassus, versloeg in de slag bij Callicinus. Na twee jaar, waarin beide kanten elkaar geen beslissende slag konden toebrengen, werd Paulus opnieuw tot consul gekozen in 168 v.Chr, met Gaius Licinius Crassus als collega. Hij werd door de senaat tot consul aangesteld om de Macedonische oorlog tot een goed einde te brengen. Kort na zijn aanstelling, op 22 juni, won hij de beslissende slag van de oorlog, de slag bij Pydna. Hij nam Perseus van Macedonië gevangen en beëindigde zo de derde Macedonische Oorlog, die het einde van het zelfstandige Macedonië betekende.
*.
Om een voorbeeld te stellen beval Paulus het executeren van vijfhonderd Macedoniërs die bekend stonden om hun verzet tegen Rome. Hiernaast verbande hij ook velen van hen naar Italië en confisqueerde in naam van Rome hun bezittingen. Volgens Plutarchus eigende hij zichzelf een groot deel hiervan toe. Tijdens de terugkeer naar Rome in 167 v.Chr. bleken zijn legioenen niet tevreden met hun aandeel in de buit en om ze tevreden te stellen besloot Lucius Paulus om Epirus, een koninkrijk dat ervan werd verdacht met de Macedoniërs te sympathiseren, binnen te vallen. Het gebied was al onder Romeinse invloed gebracht, maar Paulus beval desondanks het plunderen van 70 steden in het koninkrijk. Hierbij werden 150.000 mensen tot slaaf gemaakt en het gebied werd geruïneerd.
*.
Lucius Paulus’ terugkeer naar Rome was glorieus. Met de immense buit die hij in Macedonië en Epirus had geplunderd organiseerde hij een spectaculaire triomftocht, met als hoogtepunt niemand anders dan de gevangengenomen koning van Macedonië zelf. Als huldeblijk werd hem door de senaat het agnomen Macedonicus toegekend. Dit was het hoogtepunt van zijn carrière. In 164 v.Chr. werd hij tot censor gekozen. Hij stierf gedurende zijn ambtstermijn in 160 v.Chr..
*.
Gezinsleven.
Met de dood van Macedonicus kwam de voorspoed van de Aemilii Paulii tot een einde. De successen in zijn politieke en militaire loopbaan werden niet vergezeld door een gelukkig gezinsleven. Hij was getrouwd met Papiria Masonis, van wie hij volgens Plutarchus zonder duidelijke reden scheidde. Uit dit huwelijk werden vier kinderen geboren: twee jongens en twee Aemilia’s. Één van deze trouwde met de zoon van Cato maior, een ander met Aelius Tubero, een rijke plebeier. Macedonicus trouwde hierna voor een tweede keer en kreeg nog twee zoons. Aangezien hij niet in staat was vier zoons de cursus honorum te laten doorlopen, gaf hij de oudste zoons, uit zijn huwelijk met Papiria, op ter adoptie. De een werd geadopteerd door Quintus Fabius Maximus Cunctator en werd Quintus Fabius Maximus Aemilianus. De ander werd door Publius Cornelius Scipio II, zoon van Scipio Africanus, geadopteerd en werd bekend als Scipio Africanus minor na zijn verovering van Carthago in 146 v.Chr, aan het eind van de derde Punische oorlog.
*.
Met zijn oudste twee zoons geadopteerd door twee van de belangrijkste patricische gentes vertrouwde Paulus erop dat zijn twee jongste zoons zijn lijn zouden voortzetten. Helaas stierven ze beide op jonge leeftijd kort na elkaar, juist op het moment van Paulus’ triomftocht.
*.
Bronnen: Plutarchus, Aemilius Paulus. [1]; Livius, Ab Urbe Condita XLIV, 17 - XLVI, 41; Polybius, Historiën, XXXII, 8. [2]

Bronnen:
1. Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

Anchises

Anchises .

relatie
met

Nn .

Uit deze relatie 2 zonen:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Aeneas 1 2
2 Ascanius 0 0

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

Aemilia

Aemilia .

Vader:
Lucius Aemilius Paullus (Lucius Aemilius Paulus) Madedonicus¹ (Macedonicus), zn. van Lucius Aemulius Paullus I en Nn, geb. in 229 BC^1,1,1,
Consul,
quaest. 195, IIIvor coloniae deducendae 194, curul aedil 193, praet. Hispania ulterior 191 u. 190-189, cos. I. 182, cos. II. 168, procos. 167, cens. 164, iterrex 162, Augur 192-160, besiegt 168 die Makedonier,
Romeins generaal en politicus, ovl. (ongeveer 69 jaar oud) in 160 BC^1,1, tr. (2) met Nn . Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (1).

Moeder:
Papira Masonis.

tr.
met

Cato Maior.

Bronnen:
1. Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

Aemilia

Aemilia .

Vader:
Lucius Aemilius Paullus (Lucius Aemilius Paulus) Madedonicus¹ (Macedonicus), zn. van Lucius Aemulius Paullus I en Nn, geb. in 229 BC^1,1,1,
Consul,
quaest. 195, IIIvor coloniae deducendae 194, curul aedil 193, praet. Hispania ulterior 191 u. 190-189, cos. I. 182, cos. II. 168, procos. 167, cens. 164, iterrex 162, Augur 192-160, besiegt 168 die Makedonier,
Romeins generaal en politicus, ovl. (ongeveer 69 jaar oud) in 160 BC^1,1, tr. (2) met Nn . Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (1).

Moeder:
Papira Masonis.

tr.
met

Aelius Tubero, rijke plebeier.

Bronnen:
1. Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

Aelius Tubero

Aelius Tubero, rijke plebeier.

tr.
met

Aemilia , dr. van Lucius Aemilius Paullus Madedonicus (Macedonicus) en Papira Masonis.

Cato Maior

Cato Maior.

tr.
met

Aemilia , dr. van Lucius Aemilius Paullus Madedonicus (Macedonicus) en Papira Masonis.

Nn .

relatie
met

Anchises .

Uit deze relatie 2 zonen:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Aeneas 1 2
2 Ascanius 0 0

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

Ascanius

Ascanius .

Vader:
Anchises , relatie.

Moeder:
Nn .

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

Quintus Fabius Maximus Allobrogicus

Quintus Fabius Maximus Allobrogicus, Romeins politicus en generaal.

Aantekeningen bij Quintus Fabius Maximus Allobrogicus.
Hij was een lid van de oude patricische gens Fabia, die al veel belangrijke politieke functies hadden bekleed. Zijn vader Quintus Fabius Maximus Aemilianus was consul in 145 v. Chr. In 121 v. Chr. werd Quintus Fabius zelf tot consul verkozen. Hij trok in Gallië ten strijde tegen de Allobroges en de Arverni die ongeveer in het huidige Auvergne woonden. Beide stammen werden verslagen en Quintus Fabius mocht daarop in Rome een spectaculaire triomftocht houden, waarbij hij de gevangen koning Bituitus van de Arverni, gekleed in zijn zilveren harnas, door de straten meevoerde. Als overwinnaar van de Allobroges kreeg hij het agnomen Allobrogicus..
*.
Uit de opbrengst van de geroofde goederen liet hij vervolgens de Boog van Fabius bouwen op het Forum Romanum, ter herinnering aan zijn daden..
*.
Hij stond bekend als een goed spreker en geletterd man. Na de dood van zijn oom Scipio Aemilianus in 129 v.Chr. gaf Fabius een banket aan de burgers van Rome en sprak de lijkrede uit ter ere van de overleden generaal.

Vader:
Quintus Fabius Maximus Aemilianus¹, zn. van Lucius Aemilius Paullus Madedonicus (Macedonicus) en Papira Masonis, geb. ¹ circa 190 v. Chr^1,1, consul, politicus en generaal leg 154, praet. 149, cos. 145, procos. Hispania 144-143, leg. 134-133, ovl. ¹ circa 130 v. Chr¹, tr. (1) met Nn ¹. Uit dit huwelijk een zoon., tr. (2).

Moeder:
Nn .

Bronnen:
1. Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

Nn .

tr.
met

Quintus Fabius Maximus Aemilianus¹, zn. van Lucius Aemilius Paullus Madedonicus (Macedonicus) en Papira Masonis, geb. ¹ circa 190 v. Chr^1,1, consul, politicus en generaal leg 154, praet. 149, cos. 145, procos. Hispania 144-143, leg. 134-133, ovl. ¹ circa 130 v. Chr¹, tr. (1) met Nn ¹. Uit dit huwelijk een zoon.

Aantekeningen bij Quintus Fabius Maximus Aemilianus.
Quintus Fabius Maximus Aemilianus was een Romeins politicus en generaal.
Hij was de natuurlijke zoon van Lucius Aemilius Paulus Macedonicus, die tijdens de Derde Macedonische oorlog koning Perseus had verslagen. Aemilius Paulus had vier zonen, die hij niet allemaal in de cursus honorum kon ondersteunen. Daarom liet hij Quintus Fabius adopteren door Quintus Fabius Maximus Cunctator, zodat zijn zoon lid werd van de oude gens Fabia.
Quintus Fabius Maximus Aemilianus vocht onder zijn vader mee in de Derde Macedonische oorlog en werd naar Rome gezonden om daar het bericht van de Romeinse overwinning in de Slag bij Pydna te brengen. Hij was praetor in Sicilië tussen 158 en 149 v.Chr. In 145 v.Chr. werd hij in Rome tot consul gekozen. Na zijn consulaat werd hij proconsul in Hispania, waar hij de opstandige Lusitaniërs versloeg. Het lukte hem echter niet hun koning Viriathus gevangen te nemen, waardoor de oorlog nog een aantal jaren verder ging.
Zijn jongere broer Scipio Aemilianus was eveneens geadopteerd, maar de twee hielden altijd een sterke band. Beide broers waren ook bevriend met de Griekse historicus Polybius. De zoon van Quintus Fabius was Quintus Fabius Maximus Allobrogicus, die in 121 v.Chr. consul was.
Quintus Fabius Maximus Aemilianus was een Romeins politicus en generaal.
*.
Hij was de natuurlijke zoon van Lucius Aemilius Paulus Macedonicus, die tijdens de Derde Macedonische oorlog koning Perseus had verslagen. Aemilius Paulus had vier zonen, die hij niet allemaal in de cursus honorum kon ondersteunen. Daarom liet hij Quintus Fabius adopteren door Quintus Fabius Maximus Cunctator, zodat zijn zoon lid werd van de oude gens Fabia.
*.
Quintus Fabius Maximus Aemilianus vocht onder zijn vader mee in de Derde Macedonische oorlog en werd naar Rome gezonden om daar het bericht van de Romeinse overwinning in de Slag bij Pydna te brengen. Hij was praetor in Sicilië tussen 158 en 149 v.Chr. In 145 v.Chr. werd hij in Rome tot consul gekozen. Na zijn consulaat werd hij proconsul in Hispania, waar hij de opstandige Lusitaniërs versloeg. Het lukte hem echter niet hun koning Viriathus gevangen te nemen, waardoor de oorlog nog een aantal jaren verder ging.
*.
Zijn jongere broer Scipio Aemilianus was eveneens geadopteerd, maar de twee hielden altijd een sterke band. Beide broers waren ook bevriend met de Griekse historicus Polybius. De zoon van Quintus Fabius was Quintus Fabius Maximus Allobrogicus, die in 121 v.Chr. consul was.

Uit dit huwelijk een dochter:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Quintus Fabius Maximus 0 0

Bronnen:
1. Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

Nn .

relatie
met

Aeneas , zn. van Anchises en Nn.

Uit deze relatie 2 zonen:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Romulus *-753 1 1
2 Remus 0 0

Remus

Remus .

Vader:
Aeneas , zn. van Anchises en Nn, relatie.

Moeder:
Nn .

Antiochus II Theos

Antiochus II Theos^1,2, geb. in 286 BC^1,2,1,2,1,2, Koning van het Seleucidenrijk te Syrië [Syr] van 261 BC tot 246 BC, ovl. (ongeveer 40 jaar oud) in 246 BC^1,2,1,2.

Aantekeningen bij Antiochus II Theos.
*.
Antiochus II Theos (286 — 246 v.Chr.) (soms ook Antiochos II Theos gespeld) is koning van het Rijk der Seleuciden (Syrië) (261-246 v.Chr.). Zijn vader is koning Antiochus I Soter en zijn moeder de Macedonische prinses Stratonice II.
*.
Als hij aan de macht komt, is het rijk in oorlog met de Ptolemaeën onder koning Ptolemaeus II van Egypte. In 258 v.Chr. weet hij Timarchus af te zetten, een pro-Egyptische tiran van Milete. Het volk van Milete kent hem daarom de titel "God" (Theos) toe.
*.
In ongeveer 250 v.Chr. eindigt de oorlog en Antiochus bezegelt dit door te trouwen met Berenice (ook: Berenike), dochter van Ptolemaeus II Philadephus na scheiding van zijn eerste vrouw Laodice. Ofschoon Berenice hem wel een kind schenkt, gaat het huwelijk mis en in 246 v.Chr. haalt Laodice haar man weer terug in eigen bed. Datzelfde jaar sterft de koning. Geruchten gaan dat hij door Laodice vergiftigd is zodat haar oudste zoon Seleucus II Callinicus aan de macht kan komen.
Bron: Wikipedia.

Vader:
Antiochus I (Antiochos I) Soter^1,2 (van Syrië), zn. van Seleucus I Nicator en Apama I, geb. in 325 BC^1,2,1,2,1,2, Koning van het Seleucidenrijk te Syrië [Syr], ovl. (ongeveer 64 jaar oud) in 261 BC^1,1, relatie.

Moeder:
Stratonike van Macedonië, dr. van Demetrios I van Macedonië en Phila I van Macedonië, tr. (1) met Seleukos I Nicator van Syrië^1,2, zn. van Antiochos van Syrië en Ladike Nn, geb. ^1,2 in 358 BC^1,2,1,2,1,2, koning te Seleucidenrijk [Sel] van 313 BC tot 281 BC Hij wordt ook wel de koning van Babylon genoemd, ovl. (ongeveer 77 jaar oud) in 281 BC^1,2 Hij is vermoord^1,2. Uit dit huwelijk een dochter.

relatie
met

Laodike I van Syrië.

Uit deze relatie een zoon:

Laodike I van Syrië

Laodike I van Syrië.

relatie
met
Antiochus II Theos^1,2, zn. van Antiochus I Soter (van Syrië) en Stratonike van Macedonië, geb. in 286 BC^1,2,1,2,1,2, Koning van het Seleucidenrijk te Syrië [Syr] van 261 BC tot 246 BC, ovl. (ongeveer 40 jaar oud) in 246 BC^1,2,1,2.

Aantekeningen bij Antiochus II Theos.
*.
Antiochus II Theos (286 — 246 v.Chr.) (soms ook Antiochos II Theos gespeld) is koning van het Rijk der Seleuciden (Syrië) (261-246 v.Chr.). Zijn vader is koning Antiochus I Soter en zijn moeder de Macedonische prinses Stratonice II.
*.
Als hij aan de macht komt, is het rijk in oorlog met de Ptolemaeën onder koning Ptolemaeus II van Egypte. In 258 v.Chr. weet hij Timarchus af te zetten, een pro-Egyptische tiran van Milete. Het volk van Milete kent hem daarom de titel "God" (Theos) toe.
*.
In ongeveer 250 v.Chr. eindigt de oorlog en Antiochus bezegelt dit door te trouwen met Berenice (ook: Berenike), dochter van Ptolemaeus II Philadephus na scheiding van zijn eerste vrouw Laodice. Ofschoon Berenice hem wel een kind schenkt, gaat het huwelijk mis en in 246 v.Chr. haalt Laodice haar man weer terug in eigen bed. Datzelfde jaar sterft de koning. Geruchten gaan dat hij door Laodice vergiftigd is zodat haar oudste zoon Seleucus II Callinicus aan de macht kan komen.
Bron: Wikipedia.

Uit deze relatie een zoon:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Seleucus II Callinicus *-260 †-225 35 1 1

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia
2. Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

Antiochus I Soter

Antiochus I (Antiochos I) Soter^1,2 (van Syrië), geb. in 325 BC^1,2,1,2,1,2, Koning van het Seleucidenrijk te Syrië [Syr], ovl. (ongeveer 64 jaar oud) in 261 BC^1,1.

Aantekeningen bij Antiochus I Soter (van Syrië).
*.
Antiochus I (324 - 261 v.Chr.), bijgenaamd Sotèr (d.i. "redder" of "verlosser", is koning van het hellenistische Seleucidenrijk (Syrië) van 280 tot aan zijn dood. Hij geldt als de voornaamste stichter van Griekse steden in het Oosten na Alexander de Grote.
*.
Hij is de zoon van Seleucus I Nicator en Apame, en staat aan het hoofd van diens ruiterij in de Slag bij Ipsus in 301 v.Chr. Als -volgens een anekdote uit de Syriaka van Appianus- uitlekt dat Antiochus smoorverliefd is op Stratonice, de jeugdige echtgenote van zijn vader, staat deze haar aan hem af. Tussen de twee koninginnen lijkt geen rivaliteit te hebben bestaan, aangezien Stratonice haar dochter Apame noemt.
*.
Tijdens de regering van zijn vader is Antiochus verantwoordelijk voor Babylon en de oostelijke gebiedsdelen. Deze periode is goed gedocumenteerd in de zogeheten "babylonian Chronicles from the Hellenistic Period" (de Babylonische kronieken uit de hellenistische tijd), die in het British Museum zijn teruggevonden en worden gepubliceerd.
*.
Na de moord op Seleucus in 281 bestijgt Antiochus de troon en besluit af te zien van zijn vaders veroveringsplannen met het oog op het Westen. Hij sluit een vredesverdrag met Antigonus II Gonatas van Macedonië en huwelijkt aan deze zijn zuster uit. Met dit huwelijk legt hij de grondslag voor een eeuw van vriendschap met Macedonië.
*.
Zijn bijnaam Soter ("redder") dankt hij aan zijn overwinning in de Slag der Olifanten in 276 v.Chr, tegen de Galaten die zijn rijk zijn binnengevallen. In Klein-Azië weekt Pergamon zich van zijn rijk los onder Eumenes I, tegen wie hij in 262 een nederlaag lijdt.
*.
Bronnen: Appianus' Syriaka; Babylonian Chronicles of the Hellenistic Period; Wikipedia.

Vader:
Seleucus I Nicator^1,2, zn. van Antiochus en Laodike N, geb. in 358 BC^1,2,1,2,1,2, Seleucus I Nicator, veldheer onder Alexander de Grote, ovl. (ongeveer 77 jaar oud) in 281 BC, tr.

Moeder:
Apama I ², dr. van Spitamenes van Baktrie, geb. circa 300 BC^2,2.

relatie
met

Stratonike van Macedonië, dr. van Demetrios I van Macedonië en Phila I van Macedonië, tr. (1) met Seleukos I Nicator van Syrië^1,2. Uit dit huwelijk een dochter.

Uit deze relatie 6 kinderen:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Antiochus II *-286 †-246 40 1 1
2 Apama II 0 0
3 Apama II 1 0
4 Antiochus II 1 1
5 Seleukos 0 0
6 Stratonike II 0 0

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia
2. Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

Dossier:

Laodike N

Laodike N.

tr.
met

Antiochus .

Uit dit huwelijk een zoon:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Seleucus I *-358 †-281 77 1 2

Seleucus I Nicator

Seleucus I Nicator^1,2, geb. in 358 BC^1,2,1,2,1,2, Seleucus I Nicator, veldheer onder Alexander de Grote, ovl. (ongeveer 77 jaar oud) in 281 BC.

Aantekeningen bij Seleucus I Nicator.
*.
Seleucus I (358 - 281 v.Chr.), bijgenaamd Nicator (d.i. "overwinnaar", de stichter van het naar hem genoemde Seleucidenrijk, is aanvankelijk veldheer onder Alexander de Grote en één van zijn diadochen, onder wie hij doorgaat als de meest humane en bekwame.
*.
In de strijd om het rijk van Alexander is zijn grootste tegenstander in het algemeen Demetrios. De gebieden van de beide diadochen grenzen aan elkaar, want Seleucus' machtscentrum ligt aanvankelijk in Mesopotamië en spreidt zich nog verder uit richting het oosten.
*.
Met behulp van Ptolemaeus weet Seleucus Demetrios uit te schakelen, waarmee hij het opperbevel verkrijgt over de ruiterij van Alexander. Hij brengt het in 321 v.Chr. tot satraap van Babylon en in deze functie krijgt hij tijdens en als gevolg van de diadochenstrijd het oostelijk deel van Alexanders rijk grotendeels in zijn macht (Babylonische Oorlog). In het jaar 305 v.Chr. neemt hij de koningstitel aan, in navolging van Antigonus I Monophthalmus van Macedonië. Dit is het begin van de dynastie der Seleuciden, die over Syrië zal gaat regeren tot de Romeinen hier in 64 v.Chr. door het optreden van Pompejus hun gezag zullen vestigen.
*.
Van de Indische vorst Chandragupta Maurya krijgt hij 500 krijgsolifanten cadeau en dit bezorgt hem het militaire overwicht tegen Antigonus I, die hij met een coalitieleger verslaat bij Ipsus in 301 v.Chr. Door deze overwinning verkrijgt hij Syrië en hij sticht het jaar daarop aan de rivier Orontes de stad Antiochia ad Orontem of Antiochia dei Siri (Nederlands: Antiochië) naar de naam van zijn vader Antiochos.
*.
Antiochia wordt het centrum van verfijnde luxe en parvenuachtige vertoon. Naast het strand schept men de wijk 'Dafne', waar de welvarendsten van de toenmalige wereld hun leven slijten. Ook op cultureel gebied spant de stad de kroon. Aan de Tigris bouwt hij Seleukeia, niet ver gelegen van Babylon. De gunstige positie en de nieuwe heersers van Seleukeia brachten de Babyloniërs ertoe meer en meer uit hun stad te verhuizen. Babylon zelf wordt een spookachtige ruïneheuvel.
*.
Na de stichting van Antiochia richt hij zijn aandacht vrijwel uitsluitend op het westen van zijn rijk en verkrijgt ook de macht over het grootste deel van Klein-Azië, door een overwinning op Lysimachus in de Slag bij Curupedium in 281 v.Chr.
*.
Door uitgebreide stedenstichtingen, Apamea (Syrië) aan de Orontes en Seleucia aan de Tigris, verspreidt Seleucus de Griekse cultuur in een oosterse omgeving. Hij is ook de enige van de diadochen die zijn oosterse echtgenote, Apame, niet verstoot, maar naast haar treedt hij ook in het huwelijk met de veel jongere Stratonice, de dochter van Demetrius Poliorcetes. Later staat hij deze bereidwillig af aan zijn zoon Antiochus I, sedert 293 v.Chr. ook zijn mederegent en opvolger. Bij een poging om ook Macedonië en Thracië in te lijven wordt hij door Ptolemaeus Ceraunus, zoon van Ptolemaeus I, gedood.

Vader:
Antiochus , tr.

Moeder:
Laodike N.

tr.
met
Apama I ², dr. van Spitamenes van Baktrie, geb. circa 300 BC^2,2.

Aantekeningen bij Apama I .
*.
Apame (300 v.Chr.) is een prinses uit Sogdië, echtgenote van Seleucus I Nicator, koningin van het Seleucidische Rijk.
*.
Apame is de dochter van Spitamenes, een van de leiders van het Sogdische verzet tegen de Macedonische veroveraar Alexander de Grote. Nadat Alexander in 327 v.Chr, na een twee jaar durende genocide, het gebied tot rust heeft gebracht, krijgt Spitamenes een bestuurlijke positie en wordt zijn dochter naar Susa gezonden om een Macedonische opvoeding te krijgen. In 324 wordt ze tijdens een massaal bruiloftsfeest (waarbij honderden Europese officieren en manschappen Aziatische bruiden trouwen) uitgehuwelijkt aan Seleucus, de commandant van het legeronderdeel der Zilverschilden. Het huwelijk van Apame en Seleucus is het enige dat stand houdt.
*.
Apame is ook de moeder van Antiochus I Soter, die in de Babylonische kronieken uit de Hellenistische tijd wordt gepresenteerd als een volkomen oosterse vorst, iets wat door zijn afstamming voor de hand ligt. Verschillende steden in het Seleucidische Rijk zijn naar koningin Apame vernoemd, zoals Apamea in Syrië en Apamea in Frygië. De naam is nadien nog gedragen door een dochter van Antiochus I (Apame II) en een Macedonische prinses die koningin wordt van Bithynië (Apame III).

Uit dit huwelijk 2 zonen:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Antiochus I *-325 †-261 64 1 6
2 Achaios 1 1

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia
2. Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

Dossier:

Apama I

Apama I ¹, geb. circa 300 BC^1,1.

Aantekeningen bij Apama I .
*.
Apame (300 v.Chr.) is een prinses uit Sogdië, echtgenote van Seleucus I Nicator, koningin van het Seleucidische Rijk.
*.
Apame is de dochter van Spitamenes, een van de leiders van het Sogdische verzet tegen de Macedonische veroveraar Alexander de Grote. Nadat Alexander in 327 v.Chr, na een twee jaar durende genocide, het gebied tot rust heeft gebracht, krijgt Spitamenes een bestuurlijke positie en wordt zijn dochter naar Susa gezonden om een Macedonische opvoeding te krijgen. In 324 wordt ze tijdens een massaal bruiloftsfeest (waarbij honderden Europese officieren en manschappen Aziatische bruiden trouwen) uitgehuwelijkt aan Seleucus, de commandant van het legeronderdeel der Zilverschilden. Het huwelijk van Apame en Seleucus is het enige dat stand houdt.
*.
Apame is ook de moeder van Antiochus I Soter, die in de Babylonische kronieken uit de Hellenistische tijd wordt gepresenteerd als een volkomen oosterse vorst, iets wat door zijn afstamming voor de hand ligt. Verschillende steden in het Seleucidische Rijk zijn naar koningin Apame vernoemd, zoals Apamea in Syrië en Apamea in Frygië. De naam is nadien nog gedragen door een dochter van Antiochus I (Apame II) en een Macedonische prinses die koningin wordt van Bithynië (Apame III).

Vader:
Spitamenes van Baktrie.

tr.
met
Seleucus I Nicator^2,1, zn. van Antiochus en Laodike N, geb. in 358 BC^2,1,2,1,2,1, Seleucus I Nicator, veldheer onder Alexander de Grote, ovl. (ongeveer 77 jaar oud) in 281 BC.

Aantekeningen bij Seleucus I Nicator.
*.
Seleucus I (358 - 281 v.Chr.), bijgenaamd Nicator (d.i. "overwinnaar", de stichter van het naar hem genoemde Seleucidenrijk, is aanvankelijk veldheer onder Alexander de Grote en één van zijn diadochen, onder wie hij doorgaat als de meest humane en bekwame.
*.
In de strijd om het rijk van Alexander is zijn grootste tegenstander in het algemeen Demetrios. De gebieden van de beide diadochen grenzen aan elkaar, want Seleucus' machtscentrum ligt aanvankelijk in Mesopotamië en spreidt zich nog verder uit richting het oosten.
*.
Met behulp van Ptolemaeus weet Seleucus Demetrios uit te schakelen, waarmee hij het opperbevel verkrijgt over de ruiterij van Alexander. Hij brengt het in 321 v.Chr. tot satraap van Babylon en in deze functie krijgt hij tijdens en als gevolg van de diadochenstrijd het oostelijk deel van Alexanders rijk grotendeels in zijn macht (Babylonische Oorlog). In het jaar 305 v.Chr. neemt hij de koningstitel aan, in navolging van Antigonus I Monophthalmus van Macedonië. Dit is het begin van de dynastie der Seleuciden, die over Syrië zal gaat regeren tot de Romeinen hier in 64 v.Chr. door het optreden van Pompejus hun gezag zullen vestigen.
*.
Van de Indische vorst Chandragupta Maurya krijgt hij 500 krijgsolifanten cadeau en dit bezorgt hem het militaire overwicht tegen Antigonus I, die hij met een coalitieleger verslaat bij Ipsus in 301 v.Chr. Door deze overwinning verkrijgt hij Syrië en hij sticht het jaar daarop aan de rivier Orontes de stad Antiochia ad Orontem of Antiochia dei Siri (Nederlands: Antiochië) naar de naam van zijn vader Antiochos.
*.
Antiochia wordt het centrum van verfijnde luxe en parvenuachtige vertoon. Naast het strand schept men de wijk 'Dafne', waar de welvarendsten van de toenmalige wereld hun leven slijten. Ook op cultureel gebied spant de stad de kroon. Aan de Tigris bouwt hij Seleukeia, niet ver gelegen van Babylon. De gunstige positie en de nieuwe heersers van Seleukeia brachten de Babyloniërs ertoe meer en meer uit hun stad te verhuizen. Babylon zelf wordt een spookachtige ruïneheuvel.
*.
Na de stichting van Antiochia richt hij zijn aandacht vrijwel uitsluitend op het westen van zijn rijk en verkrijgt ook de macht over het grootste deel van Klein-Azië, door een overwinning op Lysimachus in de Slag bij Curupedium in 281 v.Chr.
*.
Door uitgebreide stedenstichtingen, Apamea (Syrië) aan de Orontes en Seleucia aan de Tigris, verspreidt Seleucus de Griekse cultuur in een oosterse omgeving. Hij is ook de enige van de diadochen die zijn oosterse echtgenote, Apame, niet verstoot, maar naast haar treedt hij ook in het huwelijk met de veel jongere Stratonice, de dochter van Demetrius Poliorcetes. Later staat hij deze bereidwillig af aan zijn zoon Antiochus I, sedert 293 v.Chr. ook zijn mederegent en opvolger. Bij een poging om ook Macedonië en Thracië in te lijven wordt hij door Ptolemaeus Ceraunus, zoon van Ptolemaeus I, gedood.

Uit dit huwelijk 2 zonen:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Antiochus I *-325 †-261 64 1 6
2 Achaios 1 1

Bronnen:
1. Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen
2. Afgeschermd, Wikipedia

Dossier:
')}

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Romulus	*-753					1	1
2	Remus						0	0

Antiochus II Theos
Antiochus II Theos^1,2, geb. in 286 BC^1,2,1,2,1,2, Koning van het Seleucidenrijk te Syrië [Syr] van 261 BC tot 246 BC, ovl. (ongeveer 40 jaar oud) in 246 BC^1,2,1,2.

1.	Afgeschermd, Wikipedia
2.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

Antiochus I Soter
Antiochus I (Antiochos I) Soter^1,2 (van Syrië), geb. in 325 BC^1,2,1,2,1,2, Koning van het Seleucidenrijk te Syrië [Syr], ovl. (ongeveer 64 jaar oud) in 261 BC^1,1.

Seleucus I Nicator
Seleucus I Nicator^1,2, geb. in 358 BC^1,2,1,2,1,2, Seleucus I Nicator, veldheer onder Alexander de Grote, ovl. (ongeveer 77 jaar oud) in 281 BC.