Genealogie van NazatenDeVries en anderen

Frederik II van Pruisen
Frederik II van Pruisen, geb. te Berlijn, Brandenburg, Pruissen op zondag 24 jan 1712, ovl. (74 jaar oud) te Potsdam [Deu] op donderdag 17 aug 1786.

Aantekeningen bij Frederik II van Pruisen.
Frederik II (Berlijn, 24 januari 1712 – Potsdam, 17 augustus 1786), bijgenaamd Frederik de Grote of der Alte Fritz, was koning in Pruisen vanaf 1740, en koning van Pruisen vanaf 1772, na de annexatie van West-Pruisen. Frederik II was een telg uit het geslacht Hohenzollern.
Frederik was het vierde kind van koning Frederik Willem I van Pruisen en zijn vrouw koningin Sophia Dorothea van Hannover (1687-1757). Hij was getrouwd met Elisabeth Christine van Brunswijk-Bevern, dochter van hertog Ferdinand Albrecht II van Brunswijk-Bevern. Omdat dit huwelijk kinderloos was, werd hij na zijn dood opgevolgd door zijn neef Frederik Willem II.
•.
Grote mogendheid.
Op basis van de economische en militaire hervormingen die zijn vader, de soldatenkoning Frederik Willem I van Pruisen, had doorgevoerd, wist Frederik II de middelgrote staat Brandenburg-Pruisen om te vormen tot een Europese grote mogendheid. Hij breidde zijn vorstendom uit met Silezië, West-Pruisen, en met het vorstendom Oost-Friesland. Hij deed dit door middel van handige diplomatie (de Eerste Poolse Deling van 1772) en oorlogen tegen vooral Frankrijk, Oostenrijk en Rusland - de Oostenrijkse Successieoorlog (1740-1748) en de Zevenjarige Oorlog (1756-1763). Tijdens de oorlogen ontpopte hij zich als een groot en invloedrijk militair strateeg, die na zijn dood vele generaties nog bewonderd werd, onder meer door Napoleon Bonaparte, die bij zijn graf in Potsdam zei: Als hij nog geleefd had, zou ik hier niet gestaan hebben.
•.
Kroonprins.
"Fritz" kreeg op zijn zesde al zijn eigen regiment toegewezen en werd geslagen als hij van een paard afviel of als hij bij koud weer handschoenen droeg. Op zijn verjaardag kreeg hij geen hobbelpaard maar een kanon cadeau. Frederik ontwikkelde een zeer gespannen verhouding met zijn vader, die vond dat zijn in muziek, filosofie, (Franse) literatuur en wetenschap geïnteresseerde zoon maar een zwakkeling was. Dit leidde in 1730 tot een mislukte poging naar Engeland te vluchten en uiteindelijk tot de executie van een van Frederiks beste vrienden, de officier Hans Hermann von Katte. Frederik werd gedwongen vanuit zijn raam naar de terechtstelling te kijken. De kroonprins kreeg huisarrest opgelegd en alleen religieuze literatuur te lezen, totdat hij toestemde in een huwelijk. Zijn liefelingszuster Wilhelmina moest de toekomstige bruid inwijden in de zeden aan het hof. In 1736 vertrok hij naar Schloss Rheinsberg. Hij liet het verbouwen door Johann Gottfried Kemmeter en Georg Wenzeslaus von Knobelsdorff met een vrij hoge toren, zodat hij tijdig zijn vader kon zien aankomen. Er werd theater opgevoerd en muziek gemaakt. Het waren de gelukkigste dagen uit zijn leven. Na zijn troonsbestijging heeft hij dit kasteel niet meer bewoond en ook niet meer met zijn vrouw samengewoond. Het kasteel schonk hij in 1744 aan zijn briljante broer, prins Heinrich.
•.
Op 15 augustus 1738 werd Frederik in Brunswijk ingewijd als lid van de Orde van Vrijmetselaren, zeer tegen de zin van zijn vader. Later zou hij in slot Charlottenburg een zaal als Loge inrichten, voor de thans nog bestaande loge Zu den drei Weltkugeln. Zijn verdere leven bleef Frederik de Orde openlijk ondersteunen.
•.
Koning.
Frederik was niet alleen een kundig veldheer, maar ook een groot diplomaat. Hij voelde zich als een vis in het water en was zijn eigen minister van Buitenlandse Zaken. Hij beloofde Maria Theresia steun bij de verwerving van het Groothertogdom Toscane. In de Oostenrijkse Successieoorlog veroverde hij Silezië, waardoor het inwoneraantal met ongeveer 50% toenam. Pruisen was voortaan in militair opzicht ongeveer even machtig als Oostenrijk. De overval op Silezië had wel een diepe rancune van de kant van keizerin Maria Theresia tot gevolg. Het zou een van de oorzaken van de Zevenjarige Oorlog worden. Frederik hield aanvankelijk stand tegen de grote overmacht, maar werd toch steeds meer in het nauw gedreven. Rusland en Oostenrijk konden ongeveer het dubbele aan legertroepen in de strijd werpen dan Pruisen. Tenslotte dreigde er zelfs een totale nederlaag en leek het lot van Pruisen bezegeld. Op het laatste nippertje werd Frederik gered door het overlijden in 1761 van de hem zeer vijandig gezinde tsarina Elisabeth I van Rusland. Peter III van Rusland, die haar opvolgde was daarentegen mateloos bewonderaar van Frederik II. Nadat hij was vermoord, sloot Catharina II van Rusland een pact met Frederik de Grote. In een Russisch-Turkse Oorlog (1768-1774) steunde hij Catharina. Pruisen was door de oorlog uitgeput. Een half miljoen soldaten en burgers, ongeveer 10 % van de bevolking, had het leven verloren. Maar Pruisens machtspositie in Europa was nu voor lange tijd verzekerd.
•.
Frederik de Grote was in 1768 op bezoek op jachtslot 't Loo bij zijn nicht Wilhelmina van Pruisen. De operavoorstelling die avond was geen succes. Frederik nam het besluit nooit weer terug te keren. In 1782 bemoeide hij zich nog eenmaal met de Republiek. Frederik suggereerde meer bevoegdheden voor zijn nicht en een ministerraad om stadhouder Willem V te adviseren.
•.
Frederik de Grote en de kunst.
Frederik was een groot muziekliefhebber en een goed fluitspeler. In 1731 hoorde hij de opera Cleofide van Johann Adolf Hasse, tijdens een bezoek aan Dresden. De keurvorst August II van Polen stuurde een aantal musici naar Berlijn. Aan het hof waren jarenlang de componisten Carl Heinrich Graun, de violist Johann Georg Pisendel, C.Ph.E. Bach als klavecimbelspeler en, vanaf 1741, de fluitist Johann Joachim Quantz verbonden. Het schrijven van fluitmuziek voor Frederik was niet altijd even makkelijk, want hij haatte maatstrepen. Quantz componeerde voor de vorst ongeveer 300 concerti en 200 kamermuziekwerken met fluit, in de galante stijl. Frederik had een grote voorliefde voor de fluitsonates van Muzio Clementi. In 1747 schreef Johann Sebastian Bach zijn Musikalisches Opfer op een thema van Frederik. Frederik correspondeerde over muziek met Anna van Hannover en padre Martini. Frederik de Grote leverde het libretto voor de opera Montezuma van Graun. In 1774 kwam Wilhelm Friedemann Bach naar Berlijn, aanbeden door Amalia, een ongetrouwde zuster van Frederik.
•.
Het oeuvre van Frederik de Grote bestaat uit drie wereldlijke cantates die verloren zijn gegaan, tal van opera-aria's, onder andere een gedeelte van een opera genaamd Il Re Pastore, vier fluitconcerten, 121 fluitsonates en enige marsen.
•.
Frederik de Grote ontmoette in 1740 op slot Moyland voor de eerste maal Voltaire. De koning correspondeerde veertig jaar lang met Voltaire, die na de dood van zijn geliefde enkele jaren werd uitgenodigd naar Berlijn en Potsdam. Voltaire schreef later over hem: 's Morgens is hij een groot koning, na de maaltijd een groot schrijver, de hele dag een menselijk filosoof en 's avonds een voortreffelijk gastheer. Vanwege een ruzie over een onbetamelijk proces hebben Frederik en Voltaire elkaar na 1753 nooit meer in levenden lijve ontmoet. Frederik had niet veel op met de toenmalige Duitse literatuur en wetenschap: uitzonderingen waren de filosofen Christian Wolff en Moses Mendelssohn. Gevleugelde uitspraken van de kleurrijke Frederik II zijn: Gegen Dummheit kämpfen sogar die Götter vergebens. en Jeder soll auf seiner eigener Fasson selig werden.
•.
Daarnaast was hij als iedere vorst in de 18e eeuw erg geïnteresseerd in de architectuur en maakte graag schetsen van gebouwen, die hem aanspraken. Slot Charlottenburg in Berlijn heeft hij laten uitbreiden met nieuwe vleugels in Rococo stijl. In Potsdam heeft hij het stadsslot laten verbouwen tot zijn nieuwe winterresidentie door Von Knobelsdorff, die ook al in Rheinsberg voor hem aan het werk was geweest. Daarnaast bouwde hij in Potsdam zijn, wereldberoemde, lustslot Sanssouci. Op het ontwerp had de koning zoveel invloed, dat van Von Knobelsdorff afhaakte en Jan Bouman de organisatie overnam. De terassenvorming opbouw naar het paleis had hij gezien in bij het klooster Kamp-Lintfort, niet ver van Wesel. In het park liet hij een Chinees paviljoen en het Neues Palais bouwen, dat laatste was bedoeld als verblijf voor zijn gasten. Op de Gendarmenmarkt in Berlijn liet Frederik rond 1785 twee bijna identieke kerken met koepels en torens oprichten, uitdrukking gevend aan tolerante houding ten opzichte van religie: Alle Religionen seindt gleich und guht.
•.
Hij was een groot liefhebber van de schilderijen van Watteau en Pesne. De koopman, industrieel en kunstverzamelaar Johann Ernst Gotzkowsky kreeg opdracht schilderijen op te kopen en een porseleinfabriek op te starten en ging twee jaar later failliet. Frederik de Grote financierde een doorstart, tegenwoordig de Koninklijke Porselein Manufactuur (KPM).
•.
Frederik was een toegewijd gebruiker van snuiftabak - beschrijvingen van zijn verschijning maken meer dan eens melding van snuifvlekken op zijn uniform. Een deel van zijn verzameling snuifdozen (die honderden exemplaren moet hebben omvat) is te bewonderen in de nalatenschap van keizer Wilhelm II in Huis Doorn.
•.
Persoonlijke leven.
Zijn huwelijk met Elisabeth van Brunswijk is altijd kinderloos gebleven. Zijn echtgenote, van wie hij gescheiden leefde, ontmoette hij alleen op familiefeestjes. Hij was sterk betrokken bij de huwelijkskandidaat voor zijn lievelingsneef, die hem zou moeten opvolgen. Zijn eigenzinnige nicht Elisabeth van Brunswijk-Wolfenbüttel werd, na enkele jaren huwelijk met zijn neef, prins Frederik Willem II van Pruisen en diverse schandalen, verbannen naar Stettin. Frederik dwong zijn neef drie maanden na de scheiding een nieuw huwelijk te sluiten en voor een mannelijke opvolger te zorgen.
•.
Als Pruisisch officier was hij wel bijzonder gesteld op hechte Männerfreundschaften, wat moge blijken uit zijn vriendschap met zijn secretaris, met Von Katte, en de langjarige correspondentie met Voltaire. Dat hij niet homoseksueel zou zijn geweest wordt heden ten dage door sommigen betwijfeld. De voortzetting van de dynastie was hoe dan ook al gegarandeerd door de kinderrijkdom van zijn jongere broer August Willem.
•.
Na zijn dood.
Overeenkomstig zijn eigen testament is der alte Fritz begraven op het terras van zijn Schloß Sanssouci in Potsdam - naast zijn geliefde windhonden. Het stoffelijk overschot werd oorspronkelijk bijgezet in de Garnisonskirche te Potsdam, naast het graf van zijn vader. 's Konings eigen wens werd als niet passend ervaren, terwijl hij duidelijk had laten weten dat hij naast zijn honden begraven wilde worden, omdat hij zijn hele leven al tussen honden had gebivakkeerd - met deze laatste overigens de mensen aan zijn hof aanduidend.
•.
In de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog werd het gebalsemde lichaam overgebracht naar de Elisabethkirche in Marburg (Hessen) om te voorkomen dat het in handen van het Rode Leger zou vallen. Vanaf 1953 stond zijn sarcofaag in het stamslot van het huis Hohenzollern, Burg Hohenzollern in Hechingen op de Schwäbischen Alb. Op 17 augustus 1991 is het uiteindelijk met groot vertoon bijgezet op het terras van zijn Sanssouci, als bezegeling van de nieuwe Duitse eenheid.
•.
Bronnen:.
* Googh, G.P, Frederik de Grote, (Utrecht, 1966).
* Kunisch, Joh, Friedrich der Große - Der König und seine Zeit -, (München, 2004), ISBN 3-406-52209-2.
* MacDonogh, G, Frederick the Great (1999).
* Wikipedia.

Vader:
Frederik Willem I van Pruisen¹, geb. te Berlijn, Brandenburg, Pruissen¹ op zaterdag 14 aug 1688^1,1,1, ovl. (51 jaar oud) te Potsdam [Deu]¹ op dinsdag 31 mei 1740^1,1, tr. (resp. 18 en 19 jaar oud) op zondag 28 nov 1706.

Moeder:
Sophia Dorothea van Hannover¹, dr. van George I van Groot-Brittannië en Nn, geb. te Hannover¹ op zondag 16 mrt 1687^1,1,1, koning in Pruisen van 1713 tot 1740, ovl. (70 jaar oud) te Berlijn, Brandenburg, Pruissen¹ op dinsdag 28 jun 1757^1,1.

het huwelijk blijft kinderloos, na zijn dood wordt hij opgevolgd door zijn neef Frederik Willem II
met

Elisabeth Christine van Brunswijk-Bevern.

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

Dossier:

Elisabeth Christine van Brunswijk-Bevern

Elisabeth Christine van Brunswijk-Bevern.

het huwelijk blijft kinderloos, na zijn dood wordt hij opgevolgd door zijn neef Frederik Willem II
met
Frederik II van Pruisen, zn. van Frederik Willem I van Pruisen en Sophia Dorothea van Hannover, geb. te Berlijn, Brandenburg, Pruissen op zondag 24 jan 1712, ovl. (74 jaar oud) te Potsdam [Deu] op donderdag 17 aug 1786.

Aantekeningen bij Frederik II van Pruisen.
Frederik II (Berlijn, 24 januari 1712 – Potsdam, 17 augustus 1786), bijgenaamd Frederik de Grote of der Alte Fritz, was koning in Pruisen vanaf 1740, en koning van Pruisen vanaf 1772, na de annexatie van West-Pruisen. Frederik II was een telg uit het geslacht Hohenzollern.
Frederik was het vierde kind van koning Frederik Willem I van Pruisen en zijn vrouw koningin Sophia Dorothea van Hannover (1687-1757). Hij was getrouwd met Elisabeth Christine van Brunswijk-Bevern, dochter van hertog Ferdinand Albrecht II van Brunswijk-Bevern. Omdat dit huwelijk kinderloos was, werd hij na zijn dood opgevolgd door zijn neef Frederik Willem II.
•.
Grote mogendheid.
Op basis van de economische en militaire hervormingen die zijn vader, de soldatenkoning Frederik Willem I van Pruisen, had doorgevoerd, wist Frederik II de middelgrote staat Brandenburg-Pruisen om te vormen tot een Europese grote mogendheid. Hij breidde zijn vorstendom uit met Silezië, West-Pruisen, en met het vorstendom Oost-Friesland. Hij deed dit door middel van handige diplomatie (de Eerste Poolse Deling van 1772) en oorlogen tegen vooral Frankrijk, Oostenrijk en Rusland - de Oostenrijkse Successieoorlog (1740-1748) en de Zevenjarige Oorlog (1756-1763). Tijdens de oorlogen ontpopte hij zich als een groot en invloedrijk militair strateeg, die na zijn dood vele generaties nog bewonderd werd, onder meer door Napoleon Bonaparte, die bij zijn graf in Potsdam zei: Als hij nog geleefd had, zou ik hier niet gestaan hebben.
•.
Kroonprins.
"Fritz" kreeg op zijn zesde al zijn eigen regiment toegewezen en werd geslagen als hij van een paard afviel of als hij bij koud weer handschoenen droeg. Op zijn verjaardag kreeg hij geen hobbelpaard maar een kanon cadeau. Frederik ontwikkelde een zeer gespannen verhouding met zijn vader, die vond dat zijn in muziek, filosofie, (Franse) literatuur en wetenschap geïnteresseerde zoon maar een zwakkeling was. Dit leidde in 1730 tot een mislukte poging naar Engeland te vluchten en uiteindelijk tot de executie van een van Frederiks beste vrienden, de officier Hans Hermann von Katte. Frederik werd gedwongen vanuit zijn raam naar de terechtstelling te kijken. De kroonprins kreeg huisarrest opgelegd en alleen religieuze literatuur te lezen, totdat hij toestemde in een huwelijk. Zijn liefelingszuster Wilhelmina moest de toekomstige bruid inwijden in de zeden aan het hof. In 1736 vertrok hij naar Schloss Rheinsberg. Hij liet het verbouwen door Johann Gottfried Kemmeter en Georg Wenzeslaus von Knobelsdorff met een vrij hoge toren, zodat hij tijdig zijn vader kon zien aankomen. Er werd theater opgevoerd en muziek gemaakt. Het waren de gelukkigste dagen uit zijn leven. Na zijn troonsbestijging heeft hij dit kasteel niet meer bewoond en ook niet meer met zijn vrouw samengewoond. Het kasteel schonk hij in 1744 aan zijn briljante broer, prins Heinrich.
•.
Op 15 augustus 1738 werd Frederik in Brunswijk ingewijd als lid van de Orde van Vrijmetselaren, zeer tegen de zin van zijn vader. Later zou hij in slot Charlottenburg een zaal als Loge inrichten, voor de thans nog bestaande loge Zu den drei Weltkugeln. Zijn verdere leven bleef Frederik de Orde openlijk ondersteunen.
•.
Koning.
Frederik was niet alleen een kundig veldheer, maar ook een groot diplomaat. Hij voelde zich als een vis in het water en was zijn eigen minister van Buitenlandse Zaken. Hij beloofde Maria Theresia steun bij de verwerving van het Groothertogdom Toscane. In de Oostenrijkse Successieoorlog veroverde hij Silezië, waardoor het inwoneraantal met ongeveer 50% toenam. Pruisen was voortaan in militair opzicht ongeveer even machtig als Oostenrijk. De overval op Silezië had wel een diepe rancune van de kant van keizerin Maria Theresia tot gevolg. Het zou een van de oorzaken van de Zevenjarige Oorlog worden. Frederik hield aanvankelijk stand tegen de grote overmacht, maar werd toch steeds meer in het nauw gedreven. Rusland en Oostenrijk konden ongeveer het dubbele aan legertroepen in de strijd werpen dan Pruisen. Tenslotte dreigde er zelfs een totale nederlaag en leek het lot van Pruisen bezegeld. Op het laatste nippertje werd Frederik gered door het overlijden in 1761 van de hem zeer vijandig gezinde tsarina Elisabeth I van Rusland. Peter III van Rusland, die haar opvolgde was daarentegen mateloos bewonderaar van Frederik II. Nadat hij was vermoord, sloot Catharina II van Rusland een pact met Frederik de Grote. In een Russisch-Turkse Oorlog (1768-1774) steunde hij Catharina. Pruisen was door de oorlog uitgeput. Een half miljoen soldaten en burgers, ongeveer 10 % van de bevolking, had het leven verloren. Maar Pruisens machtspositie in Europa was nu voor lange tijd verzekerd.
•.
Frederik de Grote was in 1768 op bezoek op jachtslot 't Loo bij zijn nicht Wilhelmina van Pruisen. De operavoorstelling die avond was geen succes. Frederik nam het besluit nooit weer terug te keren. In 1782 bemoeide hij zich nog eenmaal met de Republiek. Frederik suggereerde meer bevoegdheden voor zijn nicht en een ministerraad om stadhouder Willem V te adviseren.
•.
Frederik de Grote en de kunst.
Frederik was een groot muziekliefhebber en een goed fluitspeler. In 1731 hoorde hij de opera Cleofide van Johann Adolf Hasse, tijdens een bezoek aan Dresden. De keurvorst August II van Polen stuurde een aantal musici naar Berlijn. Aan het hof waren jarenlang de componisten Carl Heinrich Graun, de violist Johann Georg Pisendel, C.Ph.E. Bach als klavecimbelspeler en, vanaf 1741, de fluitist Johann Joachim Quantz verbonden. Het schrijven van fluitmuziek voor Frederik was niet altijd even makkelijk, want hij haatte maatstrepen. Quantz componeerde voor de vorst ongeveer 300 concerti en 200 kamermuziekwerken met fluit, in de galante stijl. Frederik had een grote voorliefde voor de fluitsonates van Muzio Clementi. In 1747 schreef Johann Sebastian Bach zijn Musikalisches Opfer op een thema van Frederik. Frederik correspondeerde over muziek met Anna van Hannover en padre Martini. Frederik de Grote leverde het libretto voor de opera Montezuma van Graun. In 1774 kwam Wilhelm Friedemann Bach naar Berlijn, aanbeden door Amalia, een ongetrouwde zuster van Frederik.
•.
Het oeuvre van Frederik de Grote bestaat uit drie wereldlijke cantates die verloren zijn gegaan, tal van opera-aria's, onder andere een gedeelte van een opera genaamd Il Re Pastore, vier fluitconcerten, 121 fluitsonates en enige marsen.
•.
Frederik de Grote ontmoette in 1740 op slot Moyland voor de eerste maal Voltaire. De koning correspondeerde veertig jaar lang met Voltaire, die na de dood van zijn geliefde enkele jaren werd uitgenodigd naar Berlijn en Potsdam. Voltaire schreef later over hem: 's Morgens is hij een groot koning, na de maaltijd een groot schrijver, de hele dag een menselijk filosoof en 's avonds een voortreffelijk gastheer. Vanwege een ruzie over een onbetamelijk proces hebben Frederik en Voltaire elkaar na 1753 nooit meer in levenden lijve ontmoet. Frederik had niet veel op met de toenmalige Duitse literatuur en wetenschap: uitzonderingen waren de filosofen Christian Wolff en Moses Mendelssohn. Gevleugelde uitspraken van de kleurrijke Frederik II zijn: Gegen Dummheit kämpfen sogar die Götter vergebens. en Jeder soll auf seiner eigener Fasson selig werden.
•.
Daarnaast was hij als iedere vorst in de 18e eeuw erg geïnteresseerd in de architectuur en maakte graag schetsen van gebouwen, die hem aanspraken. Slot Charlottenburg in Berlijn heeft hij laten uitbreiden met nieuwe vleugels in Rococo stijl. In Potsdam heeft hij het stadsslot laten verbouwen tot zijn nieuwe winterresidentie door Von Knobelsdorff, die ook al in Rheinsberg voor hem aan het werk was geweest. Daarnaast bouwde hij in Potsdam zijn, wereldberoemde, lustslot Sanssouci. Op het ontwerp had de koning zoveel invloed, dat van Von Knobelsdorff afhaakte en Jan Bouman de organisatie overnam. De terassenvorming opbouw naar het paleis had hij gezien in bij het klooster Kamp-Lintfort, niet ver van Wesel. In het park liet hij een Chinees paviljoen en het Neues Palais bouwen, dat laatste was bedoeld als verblijf voor zijn gasten. Op de Gendarmenmarkt in Berlijn liet Frederik rond 1785 twee bijna identieke kerken met koepels en torens oprichten, uitdrukking gevend aan tolerante houding ten opzichte van religie: Alle Religionen seindt gleich und guht.
•.
Hij was een groot liefhebber van de schilderijen van Watteau en Pesne. De koopman, industrieel en kunstverzamelaar Johann Ernst Gotzkowsky kreeg opdracht schilderijen op te kopen en een porseleinfabriek op te starten en ging twee jaar later failliet. Frederik de Grote financierde een doorstart, tegenwoordig de Koninklijke Porselein Manufactuur (KPM).
•.
Frederik was een toegewijd gebruiker van snuiftabak - beschrijvingen van zijn verschijning maken meer dan eens melding van snuifvlekken op zijn uniform. Een deel van zijn verzameling snuifdozen (die honderden exemplaren moet hebben omvat) is te bewonderen in de nalatenschap van keizer Wilhelm II in Huis Doorn.
•.
Persoonlijke leven.
Zijn huwelijk met Elisabeth van Brunswijk is altijd kinderloos gebleven. Zijn echtgenote, van wie hij gescheiden leefde, ontmoette hij alleen op familiefeestjes. Hij was sterk betrokken bij de huwelijkskandidaat voor zijn lievelingsneef, die hem zou moeten opvolgen. Zijn eigenzinnige nicht Elisabeth van Brunswijk-Wolfenbüttel werd, na enkele jaren huwelijk met zijn neef, prins Frederik Willem II van Pruisen en diverse schandalen, verbannen naar Stettin. Frederik dwong zijn neef drie maanden na de scheiding een nieuw huwelijk te sluiten en voor een mannelijke opvolger te zorgen.
•.
Als Pruisisch officier was hij wel bijzonder gesteld op hechte Männerfreundschaften, wat moge blijken uit zijn vriendschap met zijn secretaris, met Von Katte, en de langjarige correspondentie met Voltaire. Dat hij niet homoseksueel zou zijn geweest wordt heden ten dage door sommigen betwijfeld. De voortzetting van de dynastie was hoe dan ook al gegarandeerd door de kinderrijkdom van zijn jongere broer August Willem.
•.
Na zijn dood.
Overeenkomstig zijn eigen testament is der alte Fritz begraven op het terras van zijn Schloß Sanssouci in Potsdam - naast zijn geliefde windhonden. Het stoffelijk overschot werd oorspronkelijk bijgezet in de Garnisonskirche te Potsdam, naast het graf van zijn vader. 's Konings eigen wens werd als niet passend ervaren, terwijl hij duidelijk had laten weten dat hij naast zijn honden begraven wilde worden, omdat hij zijn hele leven al tussen honden had gebivakkeerd - met deze laatste overigens de mensen aan zijn hof aanduidend.
•.
In de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog werd het gebalsemde lichaam overgebracht naar de Elisabethkirche in Marburg (Hessen) om te voorkomen dat het in handen van het Rode Leger zou vallen. Vanaf 1953 stond zijn sarcofaag in het stamslot van het huis Hohenzollern, Burg Hohenzollern in Hechingen op de Schwäbischen Alb. Op 17 augustus 1991 is het uiteindelijk met groot vertoon bijgezet op het terras van zijn Sanssouci, als bezegeling van de nieuwe Duitse eenheid.
•.
Bronnen:.
* Googh, G.P, Frederik de Grote, (Utrecht, 1966).
* Kunisch, Joh, Friedrich der Große - Der König und seine Zeit -, (München, 2004), ISBN 3-406-52209-2.
* MacDonogh, G, Frederick the Great (1999).
* Wikipedia.

Frederik Lodewijk

Frederik Lodewijk , geb. in 1707, ovl. (ongeveer 1 jaar oud) in 1708.

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

Frederik Willem

Frederik Willem , geb. in 1710, ovl. (ongeveer 1 jaar oud) in 1711.

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

Charlotte

Charlotte , geb. in 1713, ovl. (ongeveer 1 jaar oud) in 1714.

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

Frederika Louise

Frederika Louise , geb. te Berlijn [Deu] op woensdag 29 aug 1714, ovl. (69 jaar oud) te Schwaningen [Deu] op woensdag 4 feb 1784.

tr. (resp. ongeveer 14 en ongeveer 16 jaar oud) in 1729
met
Karel Willem Frederik (De Wilde) van Brandenbrug-Ansbach, zn. van Willem Frederik van Brandenbrug-Ansbach en Christiana Charlotte van Württemberg, geb. te Ansbach [Deu] op donderdag 12 mei 1712, markgraaf in opvolging van zijn vader te Ansbach [Deu] in 1723, ovl. (45 jaar oud) te Gunzenhausen op woensdag 3 aug 1757.

Aantekeningen bij Karel Willem Frederik (De Wilde) van Brandenbrug-Ansbach.
Karel Willem voert een opzichtig en duur hofleven, maar laat ook vele kerken en andere gebouwen optrekken in Ansbach. Vooral aan de valkenjacht geeft Karel Willem fortuinen uit.

Uit dit huwelijk 2 zonen:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Karel *1733 †1737 4 0 0
2 Karel Alexander *1736 Ansbach [Deu] †1806 Speen [Gbr] 69 2 0

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

Dossier:

Philippina Charlotte van Pruisen

Philippina Charlotte van Pruisen, geb. op vrijdag 13 mrt 1716, Philippina houdt veel van Duitse literatuur, ovl. (84 jaar oud) op dinsdag 17 feb 1801.

tr. (resp. ongeveer 16 en ongeveer 19 jaar oud) in 1733
met
Karel I van Brunswijk¹, zn. van Ferdinand Albrecht I en Antionette Amalia van Brunswijk-Wolfenbüttel, geb. te Brunswijk [Deu] op dinsdag 1 aug 1713^1,1, hertog van Brunswijk-Wolfenbütel, ovl. (66 jaar oud) te Brunswijk [Deu]¹ op zondag 26 mrt 1780^1,1.

Aantekeningen bij Karel I van Brunswijk.
Karel I (Brunswijk, 1 augustus 1713 - aldaar, 26 maart 1780) is een zoon van hertog Ferdinand Albrecht II, de vorst van Wolfenbüttel, en Antoinette Amalia van Brunswijk-Wolfenbüttel. Voor hij in 1735 zijn vader opvolgt als vorst van Brunswijk-Wolfenbüttel, strijdt hij in het keizerlijke leger tegen de Ottomanen. In 1745 sticht hij het Collegium Carolinum, thans de Technische Universiteit van Brunswijk. In 1753 verplaatst hij het hof van Wolfenbuettel naar Braunschweig. Hij haalt in 1770 Lessing binnen als bibliothecaris van de Bibliotheca Augusta.
•.
Karel steunt de economische activiteit in zijn hertogdom, toen met 160.000 inwoners, en richt in 1747 de porseleinfabriek Fürstenberg op. Hij stelt in 1754 een systeem van brandverzekering in, maar slaagt er niet in de staatsfinanciën in evenwicht te houden. Hij wordt ziek, waardoor hij in 1773 moet aftreden ten voordele van zijn zoon. De Zevenjarige Oorlog, waarin het hertogdom 12.000 soldaten levert, heeft het land op de rand van de afgrond gebracht.

Uit dit huwelijk 13 kinderen:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Karel Willem Ferdinand *1735 †1806 71 1 7
2 Gerorge Frans *1736 †1737 1 0 0
3 Sophia Carolina Maria *1737 †1817 80 1 0
4 Christiaan Lodewijk *1738 †1742 4 0 0
5 Anna Amalia *1739 †1807 68 1 0
6 Frederik August *1740 †1805 65 0 0
7 Albrecht Hendrik *1742 †1761 19 0 0
8 Louise Friederike *1743 †1744 1 0 0
9 Willem Adolf *1745 †1770 25 0 0
10 Elisabeth Christina Ulrike *1746 †1840 94 1 1
11 Freiderike Wilhelmina *1748 †1758 10 0 0
12 Augusta Dorothea *1749 †1803 54 0 0
13 Maximiliaan Julius Leopold *1752 †1785 33 0 0

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

Dossier:

Lodewijk Karel

Lodewijk Karel , geb. in 1717, ovl. (ongeveer 2 jaar oud) in 1719.

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

Sophia Dorothea

Sophia Dorothea , geb. in 1719, ovl. (ongeveer 46 jaar oud) in 1765.

tr.
met

Frederik Willem van Brandenbrug-Schwedt, geb. in 1700, ovl. (ongeveer 71 jaar oud) in 1771.

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

Louisa Ulrika

Louisa Ulrika , geb. in 1720, ovl. (ongeveer 62 jaar oud) in 1782.

tr.
met

Adolf Frederik van Zweden, geb. in 1710, ovl. (ongeveer 61 jaar oud) in 1771.

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

August Willem

August Willem , geb. in 1722, ovl. (ongeveer 36 jaar oud) in 1758.

tr.
met

Louise Amalia van Brunswijk-Wolfenbüttel, dr. van Ferdinand Albrecht II van Brunswijk-Bevern en Nn, geb. in 1722, ovl. (ongeveer 58 jaar oud) in 1780.

Uit dit huwelijk een zoon:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Frederik Willem II *1744 Berlijn [Deu] †1797 Potsdam [Deu] 53 2 7

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

Anna Amalia

Anna Amalia , geb. in 1723,
Abdis te Qedlinburg [Deu],
Quedlinburg is een Duits stadje, gelegen ten noorden van de Harz. De stad telt 22.185 inwoners[1] en staat vermeld op de UNESCO Werelderfgoedlijst[2] wegens de middeleeuwse binnenstad en Schlossberg.
•
De St. Servatiuskerk op de Schlossberg werd in 1129 ingewijd en is één van de belangrijkste bouwwerken in romaanse stijl. Het Renaissance-Rathaus en de stadsmuren hebben een rijke geschiedenis welke teruggaat tot de 14e eeuw. Met ruim 1300 vakwerkhuizen uit zes eeuwen vormt de binnenstad een monument met het grootste oppervlak van Duitsland. Verder zijn er ca. 60 vakwerkhuizen te vinden op de Münzenberg.
•
Historie
Quedlinburg wordt voor het eerst genoemd in 922 als Villa Quitilingaburg [3]. De geschiedenis van Quedlinburg is sinds 936 sterk verbonden met de abdij. Voor de geschiedenis tot 1803, zie abdij Quedlinburg. In 1803 werd Quedlinburg bij het koninkrijk Pruisen gevoegd.
•
In de Tweede Wereldoorlog is Quedlinburg gespaard gebleven. De historische binnenstad is in de periode dat Quedlinburg bij Oost Duitsland hoorde, sterk verwaarloosd. Sinds de Duitse hereniging in 1990 is langzamerhand weer geld beschikbaar gekomen voor restauratie. Doordat Quedlinburg zo enorm veel oude panden heeft, is dit een langdurig proces.
•
Geboren in Quedlinburg
Dagmar Hase (22 december 1969), Duits zwemster en Olympisch kampioene (1992)
Friedrich Gottlieb Klopstock (2 juli 1723), een van de belangrijkste dichters uit de Verlichting
Carl Ritter (7 augustus 1779), een van de grondleggers van de wetenschappelijke geografie in Duitsland
(Bron: Wikipedia)
Ovl. (Ongeveer 64 jaar oud) in 1787.

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

Frederik Hendrik

Frederik Hendrik , geb. in 1726, ovl. (ongeveer 76 jaar oud) in 1802.

tr.
met

Wilhemina van Hessen-Kassel, dr. van Maximiliaan van Hessen-Kassel en Nn, geb. in 1726, ovl. (ongeveer 82 jaar oud) in 1808.

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

August Ferdinand

August Ferdinand , geb. in 1730, ovl. (ongeveer 83 jaar oud) in 1813.

tr.
met

Anna , geb. in 1738, ovl. (ongeveer 82 jaar oud) in 1820.

Bronnen:
1. Afgeschermd, Wikipedia

George I van Groot-Brittannië

George I van Groot-Brittannië.

tr.
met

Nn .

Uit dit huwelijk een dochter:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Koningin moeder Sophia Dorothea *1687 Hannover †1757 Berlijn, Brandenburg, Pruissen 70 1 14

Nn .

tr.
met

George I van Groot-Brittannië.

Uit dit huwelijk een dochter:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Koningin moeder Sophia Dorothea *1687 Hannover †1757 Berlijn, Brandenburg, Pruissen 70 1 14

Anna

Anna , geb. in 1738, ovl. (ongeveer 82 jaar oud) in 1820.

tr.
met

August Ferdinand , zn. van Frederik Willem I van Pruisen en Sophia Dorothea van Hannover, geb. in 1730, ovl. (ongeveer 83 jaar oud) in 1813.

Wilhemina van Hessen-Kassel

Wilhemina van Hessen-Kassel, geb. in 1726, ovl. (ongeveer 82 jaar oud) in 1808.

Vader:
Maximiliaan van Hessen-Kassel, tr.

Moeder:
Nn .

tr.
met

Frederik Hendrik , zn. van Frederik Willem I van Pruisen en Sophia Dorothea van Hannover, geb. in 1726, ovl. (ongeveer 76 jaar oud) in 1802.

Maximiliaan van Hessen-Kassel

Maximiliaan van Hessen-Kassel.

tr.
met

Nn .

Uit dit huwelijk een dochter:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Wilhemina *1726 †1808 82 1 0

Nn .

tr.
met

Maximiliaan van Hessen-Kassel.

Uit dit huwelijk een dochter:

naam geb. plaats ovl. plaats oud relatie kinderen
1 Wilhemina *1726 †1808 82 1 0

')}

Frederika Louise
Frederika Louise , geb. te Berlijn [Deu] op woensdag 29 aug 1714, ovl. (69 jaar oud) te Schwaningen [Deu] op woensdag 4 feb 1784.

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Karel	*1733		†1737		4	0	0
2	Karel Alexander	*1736	Ansbach [Deu]	†1806	Speen [Gbr]	69	2	0

Philippina Charlotte van Pruisen
Philippina Charlotte van Pruisen, geb. op vrijdag 13 mrt 1716, Philippina houdt veel van Duitse literatuur, ovl. (84 jaar oud) op dinsdag 17 feb 1801.