Vader: Albrecht I (Albrecht) van Beieren, geb. te München [Deu] op woensdag 25 jul 1336, opvolger van Lodewijk IV als Hertog van Beieren-Straubing van 1347 tot 1404, opvolger van Willem V als Graaf van Holland en Zeeland van 1358 tot 1404, opvolger van Willem III als Graaf van Henegouwen van 1358 tot 1404, ovl. (68 jaar oud) te 's-Gravenhage [Zh] op donderdag 13 dec 1404, tr. (2) met Margaretha van Kleef. Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (resp. 17 en ongeveer 17 jaar oud) (1) op zaterdag 28 jul 1353.

• Moeder:
  Margaretha (Margarete) van Brieg, dr. van Lodewijk I van Silezië-Liegnitz en Angens van Glogau, geb. in 1336, ovl. (ongeveer 50 jaar oud) op zaterdag 18 feb 1386 of 22 febr. 1386.

tr. (ongeveer 9 jaar oud) (1) in 1371
met

Eduard van Gelre, ovl. in 1371.

tr. (18 jaar oud) (2) op zaterdag 18 sep 1379
met

Willem III van Gulik.

Vader: Jan VI van Nassau-Dillenburg1, zn. van Willem I de Rijke van Nassau-Dillenburg en Juliana van Stolberg, geb. te Wiesbaden op vrijdag 22 nov 15351, Graaf van Nassau-Dillenburg, opvolger van zijn vader op de Dillenburg vanaf 1559, ovl. (70 jaar oud) te Dillenburg [Deu] op zondag 8 okt 1606, tr. (1) met Elisabeth van Leuchtenberg. Uit dit huwelijk 13 kinderen, waaronder., tr. (3) met Johannetta (Johanna) van Sayn-Wittgenstein. Uit dit huwelijk 7 kinderen., tr. (44 jaar oud) (2) te Dillenburg [Deu] op zaterdag 13 sep 1580.

• Moeder:
  Cunigonda Jacoba van de Palts.

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

tr. (Graaf Jan VI 44 jaar oud) te Dillenburg [Deu] op zaterdag 13 sep 1580
met

Jan VI van Nassau-Dillenburg1, zn. van Willem I de Rijke van Nassau-Dillenburg en Juliana van Stolberg, geb. te Wiesbaden op vrijdag 22 nov 15351, Graaf van Nassau-Dillenburg, opvolger van zijn vader op de Dillenburg vanaf 1559, ovl. (70 jaar oud) te Dillenburg [Deu] op zondag 8 okt 1606, tr. (1) met Elisabeth van Leuchtenberg. Uit dit huwelijk 13 kinderen, waaronder, tr. (3) met Johannetta (Johanna) van Sayn-Wittgenstein. Uit dit huwelijk 7 kinderen.

Aantekeningen bij Jan VI van Nassau-Dillenburg.

Jan VI Graaf van Nassau-Dillenburg, stamvader van het regerende vorstenhuis in Nederland.
(Jan VI (De Oude), Johan (Jan) VI) (Wiesbaden, 22 november 1535 - Dillenburg, 8 oktober 1606) was de tweede zoon van Willem de Rijke en Juliana van Stolberg. Hij was een jongere broer van Willem van Oranje.
Jan van Nassau erfde in 1559 als oudste broer na Willem van Oranje de Nassause goederen van het geslacht Nassau in Duitsland, omdat zijn broer Willem (van Oranje) de nalatenschap van zijn neef René van Chalon erfde, namelijk het prinsdom Orange in Frankrijk en de bezittingen in de Nederlanden. Jan was evenals zijn andere broers Luthers opgevoed, maar ging in 1572 uit overtuiging over tot het Calvinisme. In 1577 was hij in de Nederlanden. Hij was dan korte tijd stadhouder van Gelre. In 1579 vervulde hij een belangrijke rol bij de totstandkoming van de Unie van Utrecht. In 1580 echter verliet hij de Nederlanden omdat hij zich niet kon vinden in de Fransgezinde politiek van zijn broer Willem. Hij keerde terug naar de Dillenburg.
Jan van Nassau kan worden gezien als de stamvader van het thans in Nederland regerende vorstenhuis. De afstamming verloopt via zijn zoon Ernst Casimir. Van de vijf zonen van Juliana van Stolberg en Willem de Rijke is hij de enige zoon die een natuurlijke dood is gestorven.
Hij heeft verschillende belangrijke functies vervuld. Hij miste echter wel de takt en de diplomatieke gaven van zijn broers Willem en Lodewijk.
Na zijn overlijden werd, krachtens zijn testament, Nassau verdeeld over zijn vijf dan nog levende zonen. Nassau viel dan uiteen in de graafschappen Nassau-Dillenburg (Willem Lodewijk), Nassau-Siegen (Jan), Nassau-Beilstein (George), Nassau-Dietz (Ernst-Casimir) en Nassau-Hadamar (Johan Lodewijk). (Bron:WP).

Standbeeld van Jan van Nassau op het Domplein in Utrecht.

Uit dit huwelijk 4 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Nn	*1581				0	0	0
2	Maria Amalia	*1582		†1635		53	0	0
3	Cunegonda	*1583		†1584		1	0	0
4	Nn					0	0	0

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

• Vader:
  Filip II van Hanau-Münzenbergen, geb. circa 1504, ovl. (ongeveer 25 jaar oud) op donderdag 28 mrt 1529, Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (resp. ongeveer 19 en 17 jaar oud) te Hanau, Dld. op zaterdag 9 jun 1523.

Moeder: Juliana van Stolberg1, dr. van Botho VIII van Stolberg-Wernigerode en Anna van Eppstein-Königstein, geb. te Stolberg [Deu] op donderdag 15 feb 15061, ovl. (74 jaar oud) te Dillenburg [Deu] op woensdag 18 jun 1580, tr. (2) met Willem I de Rijke van Nassau-Dillenburg1. Uit dit huwelijk 12 kinderen.

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

Vader: Willem I de Rijke van Nassau-Dillenburg1, zn. van Jan V (Johan) van Nassau-Dillenburg en Elisabeth van Hessen, geb. te Dillenburg [Deu]1 op zondag 10 apr 14871,1,1,1, graaf van Nassau-Dillenburg tussen 1516 en 1559, ovl. (72 jaar oud) te Dillenburg [Deu]1 op dinsdag 6 okt 15591,1, tr. (2) met Walburga van Egmont. Uit dit huwelijk 2 dochters, tr. (resp. 44 en 25 jaar oud) (1) Kasteel Köningstein op dinsdag 29 sep 1531.

Moeder: Juliana van Stolberg1, dr. van Botho VIII van Stolberg-Wernigerode en Anna van Eppstein-Königstein, geb. te Stolberg [Deu] op donderdag 15 feb 15061, ovl. (74 jaar oud) te Dillenburg [Deu] op woensdag 18 jun 1580, tr. (1) met Filip II van Hanau-Münzenbergen. Uit dit huwelijk 5 kinderen.

tr.
met

Willem IV van den Bergh.


Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

tr.
met

Maria van Nassau¹, dr. van Willem I de Rijke van Nassau-Dillenburg en Juliana van Stolberg, geb. ¹ op zaterdag 18 mrt 1539^1,1,1,1, ovl. (60 jaar oud) ¹ op vrijdag 28 mei 1599^1,1.


Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

• Vader:
  Albrecht van Nassau-Wielburg-Saarbrücken, zn. van Filips III van Nassau-Wielburg en Anna van Mansfeld, geb. op zaterdag 26 jun 1537, ovl. (56 jaar oud) op donderdag 11 nov 1593, tr. (resp. ongeveer 21 en ongeveer 17 jaar oud) in 1559.

• Moeder:
  Anna van Nassau-Dillenburg¹, dr. van Willem I de Rijke van Nassau-Dillenburg en Juliana van Stolberg, geb. ¹ op zondag 21 sep 1541^1,1,1,1, ovl. (74 jaar oud) ¹ op vrijdag 12 feb 1616^1,1.

tr. (ongeveer 21 jaar oud) in 1581
met

Otto van Solms-Sonnenwalde.


Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

tr.
met

Elisabeth , dr. van Willem I de Rijke van Nassau-Dillenburg en Juliana van Stolberg, geb. op vrijdag 25 sep 1542, ovl. (61 jaar oud) op dinsdag 18 nov 1603.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Johan Albrecht I	*1563		†1623		60	1	1

• Vader:
  Conrad van Solms-Braunfels, geb. in 1542, ovl. (ongeveer 50 jaar oud) in 1592, tr.

• Moeder:
  Elisabeth , dr. van Willem I de Rijke van Nassau-Dillenburg en Juliana van Stolberg, geb. op vrijdag 25 sep 1542, ovl. (61 jaar oud) op dinsdag 18 nov 1603.

tr.
met

Agnes van Sayn-Wittgenstein, geb. in 1568, ovl. (ongeveer 49 jaar oud) in 1617.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Amalia	*1602		†1675	Den Haag	73	1	9

tr.
met

Johan Albrecht I van Solms-Braunfels, zn. van Conrad van Solms-Braunfels en Elisabeth, geb. in 1563, ovl. (ongeveer 60 jaar oud) in 1623.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Amalia	*1602		†1675	Den Haag	73	1	9

Amalia van Solms
Amalia van Solms, geb. op zaterdag 31 aug 1602, ovl. (73 jaar oud) te Den Haag op zondag 8 sep 1675.

Aantekeningen bij Amalia van Solms.
AMALIA gravin van SOLMS-BRAUNFELS (geb. Braunfels 31-8-1602 – gest. Den Haag 8-9-1675), door haar huwelijk prinses van Oranje. Dochter van Johann Albrecht I, graaf van Solms-Braunfels (1563-1623), en Agnes gravin van Sayn-Wittgenstein (1568-1617). Op 4-4-1625 trouwt Amalia van Solms in Den Haag met Frederik Hendrik prins van Oranje (1584-1647), stadhouder van Holland enz. Uit dit huwelijk worden 7 dochters en 2 zoons geboren, van wie 4 dochters en 1 zoon de volwassen leeftijd bereikten.
Amalia van Solms wordt op het familieslot Braunfels aan de Lahn geboren als derde dochter uit het eerste huwelijk van Johann Albrecht I graaf van Solms-Braunfels. Haar vader verblijft op dat moment in Heidelberg, waar hij aan het hof van de keurvorst van de Palts juist is benoemd tot groothofmeester. In die hoedanigheid is hij de voornaamste politieke adviseur van de keurvorst en de belangrijkste regeringsfunctionaris van het vorstendom. Het meisje wordt vernoemd naar de kort daarvoor overleden keurvorstin van de Palts, Amalia van Nieuwenaar en Meurs (ca. 1540-1602), die ooit getrouwd is geweest met Hendrik van Brederode 1531-1568), bijgenaamd de Grote Geus.

Amalia van Solms (Portret door Gerard van Honthorst, olieverf op doek, 1630, 73.4 x 60cm. Bron: WP).
Jeugd en huwelijk.
Amalia van Solms groeit op aan het keurvorstelijk hof in Heidelberg. Als Frederik V van de Palts in 1619 wordt gekozen tot koning van Bohemen, gaat het gezin Van Solms-Braunfels met het jonge koningspaar mee naar Praag. Ook als het daar na één winter misgaat, volgen Amalia en haar familie de ‘Winterkoning’ en zijn vrouw, Elizabeth Stuart, op hun vlucht door Europa. Uiteindelijk vestigen zij zich na veel omzwervingen in 1621 in Den Haag. Ondanks hun niet aflatende geldnood voeren de Boheemse vorsten in ballingschap een grootse hofstaat, die op Europese leest is geschoeid en die het centrum van het mondaine leven in Den Haag vorm. In die jaren treedt Amalia van Solms op als ‘demoiselle d'honneur’ (: hofdame) van de ‘Winterkoningin’, zoals Elizabeth Stuart nadien wordt genoemd.
•.
In Den Haag maakt Amalia van Solms kennis met Frederik Hendrik van Oranje, de jongste zoon van Willem van Oranje en zijn vierde vrouw, Louise de Coligny. Zijn – ongetrouwde – halfbroer Maurits (1567-1625) oefent tegen het einde van zijn leven druk uit op Frederik Hendrik een huwelijk aan te gaan. Hiervoor valt de keuze op Amalia van Solms, met wie Frederik Hendrik al sinds omstreeks 1622 een amoureuze relatie onderhoudt. Hoewel Amalia en haar familie – mede door de omzwervingen in het kielzog van het Boheemse koningspaar – verre van vermogend zijn, staan zij qua afkomst op hetzelfde niveau als de Duitse Nassaus. Amalia’s grootmoeder Elisabeth van Solms is een zuster van Willem van Oranje.
•.
Kort na de huwelijksvoltrekking in de Haagse Kloosterkerk overlijdt prins Maurits en wordt Frederik Hendrik stadhouder en kapitein-generaal van Holland, Zeeland, Utrecht, Gelderland en Overijssel. Al direct wordt duidelijk dat hij en Amalia aansluiting zoeken bij de Europese vorstenhoven. De toegangssleutel tot de internationale kring van vorstenhuizen wordt gevormd door de titel ‘prins van Oranje’, waarmee Frederik Hendrik zich kan rekenen tot de soevereine vorsten van Europa. Het bezit van dit prinsdom in het zuiden van Frankrijk geeft een monarchaal tintje aan de stadhouder in de verder zo burgerlijke Republiek. Zo komt in Den Haag een hofleven tot ontwikkeling dat sterk internationaal beïnvloed is en waarvoor het Boheemse hof direct model staat. Amalia van Solms speelt hierin de hoofdrol.
•.
Hofcultuur.
Frederik Hendrik is een enthousiast aanhanger van het Franse klassicisme, en reeds voor zijn huwelijk met Amalia heeft hij zijn eerste bouwprojecten verwezenlijkt. In 1620 trekt hij een Franse architect aan om het jachtslot ‘Honselaarsdijk’ bij het gelijknamige dorp in het Westland te bouwen. In verband met het huwelijk ondergaat het Stadhouderlijk Kwartier op het Binnenhof een ingrijpende renovatie, in 1630 wordt begonnen met de bouw van het ‘Huis ter Nieuburch’ bij Rijswijk en rond 1640 wordt het Oude Hof aan het Noordeinde verbouwd. Ook de interieurs van deze paleizen en buitenhuizen worden op Franse wijze vormgegeven. Het is niet te veel gezegd dat deze stijl dankzij het stadhouderlijk paar ingang vindt in de Nederlanden. Nieuw is dat prins en prinses elk de beschikking krijgen over een appartement, bestaande uit een antichambre, een chambre of bedkamer, een kabinet en een kleedkamer. Nieuw is ook dat de vloeren bedekt zijn met een inlegwerk van kostbare houtsoorten (parket) en dat de stoffering van gordijnen, bed- en stoelbekleding op elkaar is afgestemd (ameublement).
•.
Amalia van Solms is een verwoed verzamelaarster van Oosters porselein en lakwerk en van voorwerpen van paarlemoer, ivoor en halfedelstenen. Met haar man deelt zij een passie voor het verzamelen van schilderijen. Opvallend is hierbij dat de smaak van het stadhouderlijk paar zich duidelijk onderscheidt van die van de Hollandse burgerij. In de paleizen vindt men niet de zo kenmerkende meesterwerken uit de Hollandse Gouden Eeuw, maar werk van internationaal gewaardeerde Vlaamse schilders als Peter Paul Rubens en Anthonie van Dijck, terwijl uit de Hollandse school voornamelijk kunstenaars uit Utrecht en Haarlem zijn vertegenwoordigd, die in een internationale academische stijl werken. Slechts een uitzondering wordt gemaakt voor Rembrandt, van wie in de periode 1625-1633 niet minder dan dertien werken hun weg naar de stadhouderlijke collectie vinden. Rond 1650 telt de schilderijenverzameling ongeveer vijfhonderd stuks, de helft portretten, waarmee de belangrijke dynastieke en politieke relaties van Frederik Hendrik en Amalia zichtbaar worden gemaakt.
.
Het hoogtepunt van de hofcultuur vormt het Huis ten Bosch, dat in het Haagse Bos verrijst naar een ontwerp van Pieter Post, op een stuk land dat Amalia in 1645 van de Staten van Holland ter beschikking heeft gekregen voor de bouw van een lusthuis. Na de dood van Frederik Hendrik besluit Amalia de centrale zaal te wijden aan de nagedachtenis van haar overleden man, de Oranjezaal, en laat zij hier een decoratieprogramma uitvoeren dat het aardse en hemelse leven van haar echtgenoot met veel symboliek en allegorie verheerlijkt. Het Haagse hof van Frederik Hendrik en Amalia is levendig en mondain. Helaas zijn er nauwelijks gegevens bewaard gebleven over toneel- en muziekuitvoeringen, die ongetwijfeld veelvuldig gegeven zullen zijn.
•.
Huwelijksleven en politiek.
Amalia van Solms en Frederik Hendrik van Oranje hebben naar het schijnt een gelukkig huwelijk. De militair en bonvivant ‘Mooi Heintje’ lijkt plotseling volledig getemd. Ook al gaat hij nog steeds jaarlijks in de zomer op veldtocht en leeft het echtpaar dus ieder jaar enkele maanden gescheiden, van amoureuze avontuurtjes is sedert hun huwelijk geen sprake meer: Frederik Hendrik duldt in zijn legerkamp geen vrouwen (Poelhekke, 116). Amalia krijgt negen kinderen, van wie vijf de volwassen leeftijd zouden bereiken: prins Willem II (1626-1650), Louise Henriette (1627-1667), Albertina Agnes (1634-1696), Henriette Catharina (1637-1708) en Maria (1642-1688). Vooral via de huwelijken van haar kinderen tracht Amalia van Solms haar dynastieke ambities te verwezenlijken. Zo trouwt haar enige zoon Willem met de Prinses van Engeland, Maria Stuart, de oudste dochter van koning Karel I. Als haar oudste dochter Louise Henriette verliefd is, laat Amalia zich van haar onsympathiekste kant zien. Het meisje koestert tedere gevoelens voor een protestantse prins, Henri-Charles de la Tremoïlle, een achterkleinzoon van Willem van Oranje, maar omdat Amalia hem niet aanzienlijk genoeg vindt, wordt Louise gedwongen in 1646 in het huwelijk treden met Frederik Willem, de Keurvorst van Brandenburg. Zij wordt daarmee de stammoeder van de latere koningen van Pruisen en keizers van Duitsland.
•.
Voor de jongere dochters komt het er minder op aan belangrijke echtgenoten te vinden, mede omdat de politieke rol van de Oranjes tijdens het Eerste Stadhouderloze Tijdperk (1650-1672) is uitgespeeld. Zo wordt Albertina Agnes in 1652 de vrouw van de Friese stadhouder Willem Frederik van Nassau-Dietz – van dit echtpaar stamt onze huidige koninklijke familie in rechte lijn af – en trouwt Henriette Catharina in 1657 met Johan Georg vorst van Anhalt-Bessau en Maria in 1666 met Lodewijk Hendrik Maurits paltsgraaf van Simmern.
Tijdens het leven van Frederik Hendrik is Amalia zijn klankbord en raadgeefster, al is van directe politieke invloed aanvankelijk geen sprake. Deze invloed krijgt zij pas vanaf ongeveer 1640, als de prins, die aan jicht en waarschijnlijk een vorm van de ziekte van Alzheimer lijdt, steeds minder in staat is beslissingen te nemen. Vanaf die tijd neemt zij geregeld deel aan politiek en diplomatiek overleg, waarbij buitenlandse gezanten haar voor zich trachten te winnen door kostbare geschenken aan te bieden. Het is Amalia die Frederik Hendrik ertoe weet te bewegen de vredesbesprekingen aan te gaan die uiteindelijk in 1648 zullen leiden tot de Vrede van Munster. Voor haar inspanningen wordt Amalia door Spanje beloond met de heerlijkheid en het kasteel van Turnhout.
•.
Het stadhouderloze tijdperk.
Na de plotselinge dood van Willem II in 1650 wordt door de afzonderlijke Statenvergaderingen besloten geen nieuwe stadhouder aan te stellen. Zo begint het Eerste Stadhouderloze Tijdperk (1650-1672). Toch breekt juist nu een periode aan waarin Amalia zich het meest kan doen gelden. Acht dagen na de dood van Willem II schenkt diens weduwe het leven aan een zoon, de latere koning-stadhouder Willem III (1650-1702). Amalia krijgt voor elkaar dat deze kleinzoon de naam Willem zal dragen, tegen de zin van Maria Stuart, die hem naar haar vader en broer Karel wil vernoemen. Moeilijkheden tussen de beide prinsessen-weduwe van Oranje ontstaan verder over de voogdij over het jonge kind. Na hooglopende ruzies kent de Hoge Raad van Holland en Zeeland uiteindelijk de voogdij toe aan Maria enerzijds en aan Amalia en haar schoonzoon, de Keurvorst van Brandenburg, anderzijds. Na de dood van Maria Stuart in 1660 komt de voogdij, en de zorg voor Willem III, grotendeels op Amalia neer.
Hoewel Amalia altijd pal staat voor de belangen van het Huis van Oranje, kan zij redelijk met de staatsgezinde raadpensionaris Johan de Witt overweg. Daarin komt geen verandering als deze in 1654 de Acte van Seclusie mede ondertekend heeft, waarbij de prins van alle voorvaderlijke ambten wordt uitgesloten en evenmin als De Witt in 1667 het Eeuwig Edict heeft helpen aannemen, waarbij het stadhouderschap zelfs geheel wordt afgeschaft. Tijdens deze jaren heeft Amalia, die inmiddels het Oude Hof aan het Noordeinde heeft betrokken, een grootse staat gevoerd en zoveel mogelijk contact gehouden met de Europese adel en vorsten. Zo is zij van grote invloed op de ontwikkeling van haar kleinzoon Willem III. Zij heeft nog meegemaakt dat deze in 1672 benoemd wordt tot stadhouder van Holland, Zeeland, Utrecht, Gelderland en Overijssel en tot kapitein-generaal van de Unie. Op 8 september 1675 komt er een einde aan het leven van de 73-jarige Amalia van Solms en op 21 december volgthaar bijzetting in de grafkelder van de Oranjes in de Nieuwe Kerk te Delft.
•.
Reputatie.
Amalia staat bekend als een intelligente, maar niet erg ontwikkelde vrouw – haar brieven schrijft zij in fonetisch Duits en Frans. Zij is praktisch, levendig en opgewekt van aard, geen schoonheid, maar een flinke en frisse verschijning, en tegelijk ambitieus, hooghartig en berekenend. Met deze niet allemaal even positieve eigenschappen is zij de juiste persoon geweest om het Huis van Oranje glans en aanzien te geven, ook in een tijd dat het voortbestaan van de Oranjedynastie in de Republiek lang niet zeker lijkt.

• Vader:
  Johan Albrecht I van Solms-Braunfels, zn. van Conrad van Solms-Braunfels en Elisabeth, geb. in 1563, ovl. (ongeveer 60 jaar oud) in 1623, tr.

• Moeder:
  Agnes van Sayn-Wittgenstein, geb. in 1568, ovl. (ongeveer 49 jaar oud) in 1617.

tr. (resp. 22 en 41 jaar oud) op vrijdag 4 apr 1625
met

Frederik Hendrik van Oranje, zn. van Willem van Oranje en Louise de Coligny, geb. op zondag 29 jan 1584, ovl. (63 jaar oud) op donderdag 14 mrt 1647.

Uit dit huwelijk 9 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Willem II	*1626		†1650		24	1	0
2	Louise Henriëtte	*1627		†1667		39	1	0
3	Henriëtte Amalia	*1628		†1628		0	0	0
4	Elisabeth	*1630		†1630		0	0	0
5	Isabella Charlotte	*1632		†1642		9	0	0
6	Albertine Agnes	*1634		†1696		62	1	0
7	Henriëtte Catharina	*1637	Den Haag	†1708		71	2	7
8	Hendrik Lodewijk	*1639		†1639		0	0	0
9	Maria	*1642		†1688		45	1	0

Dossier:

Vader: Willem van Oranje1, zn. van Willem I de Rijke van Nassau-Dillenburg en Juliana van Stolberg, geb. te Dillenburg [Deu]1 op maandag 24 apr 15331,1, ged. LU op donderdag 4 mei 1533, 1, Prins van Oranje van 1544 tot 1584, graaf van Buren en Leerdam, Heer van IJsselstein van 1551 tot 1584, Stadhouder van Holland, Zeeland en Utrecht van 1559 tot 1567 en van 1572 tot 1584, stadhouder van Friesland van 1580 tot 1584, ovl. (51 jaar oud) te Delft [Zh]1 op dinsdag 10 jul 15841,1, begr. 1, tr. (1) met Anna van Egmont. Uit dit huwelijk 3 kinderen, tr. (2) met Anna van Saksen1, dr. van Maurits van Saksen en Agnes. Uit dit huwelijk 5 kinderen, tr. (3) met Charlotte de Bourbon. Uit dit huwelijk een dochter, relatie (5) met Eva Elincx. Uit deze relatie een zoon, tr. (4).

• Moeder:
  Louise de Coligny, geb. in 1583, ovl. (ongeveer 37 jaar oud) in 1620.

tr. (resp. 41 en 22 jaar oud) op vrijdag 4 apr 1625
met

Amalia van Solms, dr. van Johan Albrecht I van Solms-Braunfels en Agnes van Sayn-Wittgenstein, geb. op zaterdag 31 aug 1602, ovl. (73 jaar oud) te Den Haag op zondag 8 sep 1675.

Aantekeningen bij Amalia van Solms.
AMALIA gravin van SOLMS-BRAUNFELS (geb. Braunfels 31-8-1602 – gest. Den Haag 8-9-1675), door haar huwelijk prinses van Oranje. Dochter van Johann Albrecht I, graaf van Solms-Braunfels (1563-1623), en Agnes gravin van Sayn-Wittgenstein (1568-1617). Op 4-4-1625 trouwt Amalia van Solms in Den Haag met Frederik Hendrik prins van Oranje (1584-1647), stadhouder van Holland enz. Uit dit huwelijk worden 7 dochters en 2 zoons geboren, van wie 4 dochters en 1 zoon de volwassen leeftijd bereikten.
Amalia van Solms wordt op het familieslot Braunfels aan de Lahn geboren als derde dochter uit het eerste huwelijk van Johann Albrecht I graaf van Solms-Braunfels. Haar vader verblijft op dat moment in Heidelberg, waar hij aan het hof van de keurvorst van de Palts juist is benoemd tot groothofmeester. In die hoedanigheid is hij de voornaamste politieke adviseur van de keurvorst en de belangrijkste regeringsfunctionaris van het vorstendom. Het meisje wordt vernoemd naar de kort daarvoor overleden keurvorstin van de Palts, Amalia van Nieuwenaar en Meurs (ca. 1540-1602), die ooit getrouwd is geweest met Hendrik van Brederode 1531-1568), bijgenaamd de Grote Geus.

Amalia van Solms (Portret door Gerard van Honthorst, olieverf op doek, 1630, 73.4 x 60cm. Bron: WP).
Jeugd en huwelijk.
Amalia van Solms groeit op aan het keurvorstelijk hof in Heidelberg. Als Frederik V van de Palts in 1619 wordt gekozen tot koning van Bohemen, gaat het gezin Van Solms-Braunfels met het jonge koningspaar mee naar Praag. Ook als het daar na één winter misgaat, volgen Amalia en haar familie de ‘Winterkoning’ en zijn vrouw, Elizabeth Stuart, op hun vlucht door Europa. Uiteindelijk vestigen zij zich na veel omzwervingen in 1621 in Den Haag. Ondanks hun niet aflatende geldnood voeren de Boheemse vorsten in ballingschap een grootse hofstaat, die op Europese leest is geschoeid en die het centrum van het mondaine leven in Den Haag vorm. In die jaren treedt Amalia van Solms op als ‘demoiselle d'honneur’ (: hofdame) van de ‘Winterkoningin’, zoals Elizabeth Stuart nadien wordt genoemd.
•.
In Den Haag maakt Amalia van Solms kennis met Frederik Hendrik van Oranje, de jongste zoon van Willem van Oranje en zijn vierde vrouw, Louise de Coligny. Zijn – ongetrouwde – halfbroer Maurits (1567-1625) oefent tegen het einde van zijn leven druk uit op Frederik Hendrik een huwelijk aan te gaan. Hiervoor valt de keuze op Amalia van Solms, met wie Frederik Hendrik al sinds omstreeks 1622 een amoureuze relatie onderhoudt. Hoewel Amalia en haar familie – mede door de omzwervingen in het kielzog van het Boheemse koningspaar – verre van vermogend zijn, staan zij qua afkomst op hetzelfde niveau als de Duitse Nassaus. Amalia’s grootmoeder Elisabeth van Solms is een zuster van Willem van Oranje.
•.
Kort na de huwelijksvoltrekking in de Haagse Kloosterkerk overlijdt prins Maurits en wordt Frederik Hendrik stadhouder en kapitein-generaal van Holland, Zeeland, Utrecht, Gelderland en Overijssel. Al direct wordt duidelijk dat hij en Amalia aansluiting zoeken bij de Europese vorstenhoven. De toegangssleutel tot de internationale kring van vorstenhuizen wordt gevormd door de titel ‘prins van Oranje’, waarmee Frederik Hendrik zich kan rekenen tot de soevereine vorsten van Europa. Het bezit van dit prinsdom in het zuiden van Frankrijk geeft een monarchaal tintje aan de stadhouder in de verder zo burgerlijke Republiek. Zo komt in Den Haag een hofleven tot ontwikkeling dat sterk internationaal beïnvloed is en waarvoor het Boheemse hof direct model staat. Amalia van Solms speelt hierin de hoofdrol.
•.
Hofcultuur.
Frederik Hendrik is een enthousiast aanhanger van het Franse klassicisme, en reeds voor zijn huwelijk met Amalia heeft hij zijn eerste bouwprojecten verwezenlijkt. In 1620 trekt hij een Franse architect aan om het jachtslot ‘Honselaarsdijk’ bij het gelijknamige dorp in het Westland te bouwen. In verband met het huwelijk ondergaat het Stadhouderlijk Kwartier op het Binnenhof een ingrijpende renovatie, in 1630 wordt begonnen met de bouw van het ‘Huis ter Nieuburch’ bij Rijswijk en rond 1640 wordt het Oude Hof aan het Noordeinde verbouwd. Ook de interieurs van deze paleizen en buitenhuizen worden op Franse wijze vormgegeven. Het is niet te veel gezegd dat deze stijl dankzij het stadhouderlijk paar ingang vindt in de Nederlanden. Nieuw is dat prins en prinses elk de beschikking krijgen over een appartement, bestaande uit een antichambre, een chambre of bedkamer, een kabinet en een kleedkamer. Nieuw is ook dat de vloeren bedekt zijn met een inlegwerk van kostbare houtsoorten (parket) en dat de stoffering van gordijnen, bed- en stoelbekleding op elkaar is afgestemd (ameublement).
•.
Amalia van Solms is een verwoed verzamelaarster van Oosters porselein en lakwerk en van voorwerpen van paarlemoer, ivoor en halfedelstenen. Met haar man deelt zij een passie voor het verzamelen van schilderijen. Opvallend is hierbij dat de smaak van het stadhouderlijk paar zich duidelijk onderscheidt van die van de Hollandse burgerij. In de paleizen vindt men niet de zo kenmerkende meesterwerken uit de Hollandse Gouden Eeuw, maar werk van internationaal gewaardeerde Vlaamse schilders als Peter Paul Rubens en Anthonie van Dijck, terwijl uit de Hollandse school voornamelijk kunstenaars uit Utrecht en Haarlem zijn vertegenwoordigd, die in een internationale academische stijl werken. Slechts een uitzondering wordt gemaakt voor Rembrandt, van wie in de periode 1625-1633 niet minder dan dertien werken hun weg naar de stadhouderlijke collectie vinden. Rond 1650 telt de schilderijenverzameling ongeveer vijfhonderd stuks, de helft portretten, waarmee de belangrijke dynastieke en politieke relaties van Frederik Hendrik en Amalia zichtbaar worden gemaakt.
.
Het hoogtepunt van de hofcultuur vormt het Huis ten Bosch, dat in het Haagse Bos verrijst naar een ontwerp van Pieter Post, op een stuk land dat Amalia in 1645 van de Staten van Holland ter beschikking heeft gekregen voor de bouw van een lusthuis. Na de dood van Frederik Hendrik besluit Amalia de centrale zaal te wijden aan de nagedachtenis van haar overleden man, de Oranjezaal, en laat zij hier een decoratieprogramma uitvoeren dat het aardse en hemelse leven van haar echtgenoot met veel symboliek en allegorie verheerlijkt. Het Haagse hof van Frederik Hendrik en Amalia is levendig en mondain. Helaas zijn er nauwelijks gegevens bewaard gebleven over toneel- en muziekuitvoeringen, die ongetwijfeld veelvuldig gegeven zullen zijn.
•.
Huwelijksleven en politiek.
Amalia van Solms en Frederik Hendrik van Oranje hebben naar het schijnt een gelukkig huwelijk. De militair en bonvivant ‘Mooi Heintje’ lijkt plotseling volledig getemd. Ook al gaat hij nog steeds jaarlijks in de zomer op veldtocht en leeft het echtpaar dus ieder jaar enkele maanden gescheiden, van amoureuze avontuurtjes is sedert hun huwelijk geen sprake meer: Frederik Hendrik duldt in zijn legerkamp geen vrouwen (Poelhekke, 116). Amalia krijgt negen kinderen, van wie vijf de volwassen leeftijd zouden bereiken: prins Willem II (1626-1650), Louise Henriette (1627-1667), Albertina Agnes (1634-1696), Henriette Catharina (1637-1708) en Maria (1642-1688). Vooral via de huwelijken van haar kinderen tracht Amalia van Solms haar dynastieke ambities te verwezenlijken. Zo trouwt haar enige zoon Willem met de Prinses van Engeland, Maria Stuart, de oudste dochter van koning Karel I. Als haar oudste dochter Louise Henriette verliefd is, laat Amalia zich van haar onsympathiekste kant zien. Het meisje koestert tedere gevoelens voor een protestantse prins, Henri-Charles de la Tremoïlle, een achterkleinzoon van Willem van Oranje, maar omdat Amalia hem niet aanzienlijk genoeg vindt, wordt Louise gedwongen in 1646 in het huwelijk treden met Frederik Willem, de Keurvorst van Brandenburg. Zij wordt daarmee de stammoeder van de latere koningen van Pruisen en keizers van Duitsland.
•.
Voor de jongere dochters komt het er minder op aan belangrijke echtgenoten te vinden, mede omdat de politieke rol van de Oranjes tijdens het Eerste Stadhouderloze Tijdperk (1650-1672) is uitgespeeld. Zo wordt Albertina Agnes in 1652 de vrouw van de Friese stadhouder Willem Frederik van Nassau-Dietz – van dit echtpaar stamt onze huidige koninklijke familie in rechte lijn af – en trouwt Henriette Catharina in 1657 met Johan Georg vorst van Anhalt-Bessau en Maria in 1666 met Lodewijk Hendrik Maurits paltsgraaf van Simmern.
Tijdens het leven van Frederik Hendrik is Amalia zijn klankbord en raadgeefster, al is van directe politieke invloed aanvankelijk geen sprake. Deze invloed krijgt zij pas vanaf ongeveer 1640, als de prins, die aan jicht en waarschijnlijk een vorm van de ziekte van Alzheimer lijdt, steeds minder in staat is beslissingen te nemen. Vanaf die tijd neemt zij geregeld deel aan politiek en diplomatiek overleg, waarbij buitenlandse gezanten haar voor zich trachten te winnen door kostbare geschenken aan te bieden. Het is Amalia die Frederik Hendrik ertoe weet te bewegen de vredesbesprekingen aan te gaan die uiteindelijk in 1648 zullen leiden tot de Vrede van Munster. Voor haar inspanningen wordt Amalia door Spanje beloond met de heerlijkheid en het kasteel van Turnhout.
•.
Het stadhouderloze tijdperk.
Na de plotselinge dood van Willem II in 1650 wordt door de afzonderlijke Statenvergaderingen besloten geen nieuwe stadhouder aan te stellen. Zo begint het Eerste Stadhouderloze Tijdperk (1650-1672). Toch breekt juist nu een periode aan waarin Amalia zich het meest kan doen gelden. Acht dagen na de dood van Willem II schenkt diens weduwe het leven aan een zoon, de latere koning-stadhouder Willem III (1650-1702). Amalia krijgt voor elkaar dat deze kleinzoon de naam Willem zal dragen, tegen de zin van Maria Stuart, die hem naar haar vader en broer Karel wil vernoemen. Moeilijkheden tussen de beide prinsessen-weduwe van Oranje ontstaan verder over de voogdij over het jonge kind. Na hooglopende ruzies kent de Hoge Raad van Holland en Zeeland uiteindelijk de voogdij toe aan Maria enerzijds en aan Amalia en haar schoonzoon, de Keurvorst van Brandenburg, anderzijds. Na de dood van Maria Stuart in 1660 komt de voogdij, en de zorg voor Willem III, grotendeels op Amalia neer.
Hoewel Amalia altijd pal staat voor de belangen van het Huis van Oranje, kan zij redelijk met de staatsgezinde raadpensionaris Johan de Witt overweg. Daarin komt geen verandering als deze in 1654 de Acte van Seclusie mede ondertekend heeft, waarbij de prins van alle voorvaderlijke ambten wordt uitgesloten en evenmin als De Witt in 1667 het Eeuwig Edict heeft helpen aannemen, waarbij het stadhouderschap zelfs geheel wordt afgeschaft. Tijdens deze jaren heeft Amalia, die inmiddels het Oude Hof aan het Noordeinde heeft betrokken, een grootse staat gevoerd en zoveel mogelijk contact gehouden met de Europese adel en vorsten. Zo is zij van grote invloed op de ontwikkeling van haar kleinzoon Willem III. Zij heeft nog meegemaakt dat deze in 1672 benoemd wordt tot stadhouder van Holland, Zeeland, Utrecht, Gelderland en Overijssel en tot kapitein-generaal van de Unie. Op 8 september 1675 komt er een einde aan het leven van de 73-jarige Amalia van Solms en op 21 december volgthaar bijzetting in de grafkelder van de Oranjes in de Nieuwe Kerk te Delft.
•.
Reputatie.
Amalia staat bekend als een intelligente, maar niet erg ontwikkelde vrouw – haar brieven schrijft zij in fonetisch Duits en Frans. Zij is praktisch, levendig en opgewekt van aard, geen schoonheid, maar een flinke en frisse verschijning, en tegelijk ambitieus, hooghartig en berekenend. Met deze niet allemaal even positieve eigenschappen is zij de juiste persoon geweest om het Huis van Oranje glans en aanzien te geven, ook in een tijd dat het voortbestaan van de Oranjedynastie in de Republiek lang niet zeker lijkt.

Uit dit huwelijk 9 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Willem II	*1626		†1650		24	1	0
2	Louise Henriëtte	*1627		†1667		39	1	0
3	Henriëtte Amalia	*1628		†1628		0	0	0
4	Elisabeth	*1630		†1630		0	0	0
5	Isabella Charlotte	*1632		†1642		9	0	0
6	Albertine Agnes	*1634		†1696		62	1	0
7	Henriëtte Catharina	*1637	Den Haag	†1708		71	2	7
8	Hendrik Lodewijk	*1639		†1639		0	0	0
9	Maria	*1642		†1688		45	1	0

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

• Vader:
  Nn , tr.

• Moeder:
  Nn .

tr. (Catharina ongeveer 17 jaar oud) in 1560
met

Catharina van Nassau, dr. van Willem I de Rijke van Nassau-Dillenburg en Juliana van Stolberg, geb. op zaterdag 19 dec 1542, ovl. (82 jaar oud) op woensdag 25 dec 1624.

• Vader:
  Nn , tr.

• Moeder:
  Nn .

tr.
met

Juliana van Nassau, dr. van Willem I de Rijke van Nassau-Dillenburg en Juliana van Stolberg, geb. op dinsdag 10 dec 1546, ovl. (42 jaar oud) op zaterdag 31 dec 1588.

tr.
met

Nn .

Uit dit huwelijk 2 zonen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Günther XLI						1	0
2	Albert VII						1	0

tr.
met

Nn .

Uit dit huwelijk 2 zonen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Günther XLI						1	0
2	Albert VII						1	0

• Vader:
  Jan V (Johan) van Nassau-Dillenburg¹, zn. van Jan IV (Johan) van Nassau en Maria van Loon-Heinsberg, geb. te Breda [Nb]¹ op vrijdag 9 nov 1455^1,1,1, ovl. (60 jaar oud) te Dillenburg [Deu]¹ op zondag 30 jul 1516^1,1, begr. te Siegen [Deu], tr. (resp. 26 en 15 jaar oud) te Marburg [Deu] op zaterdag 11 feb 1482.

• Moeder:
  Elisabeth van Hessen, dr. van Hendrik (De Rijke) van Hessen-Marburg en Anna van Katzenelbogen, geb. te Marburg [Deu] in mei 1466, landgravin van Hessen, ovl. (56 jaar oud) te Colonia Claudia Ara Agrippinensium [Dui] vermoedelijk zondag 7 jan 1523 Of: 17 jan 1523.

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

• Vader:
  Jan V (Johan) van Nassau-Dillenburg¹, zn. van Jan IV (Johan) van Nassau en Maria van Loon-Heinsberg, geb. te Breda [Nb]¹ op vrijdag 9 nov 1455^1,1,1, ovl. (60 jaar oud) te Dillenburg [Deu]¹ op zondag 30 jul 1516^1,1, begr. te Siegen [Deu], tr. (resp. 26 en 15 jaar oud) te Marburg [Deu] op zaterdag 11 feb 1482.

• Moeder:
  Elisabeth van Hessen, dr. van Hendrik (De Rijke) van Hessen-Marburg en Anna van Katzenelbogen, geb. te Marburg [Deu] in mei 1466, landgravin van Hessen, ovl. (56 jaar oud) te Colonia Claudia Ara Agrippinensium [Dui] vermoedelijk zondag 7 jan 1523 Of: 17 jan 1523.

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

• Vader:
  Jan V (Johan) van Nassau-Dillenburg¹, zn. van Jan IV (Johan) van Nassau en Maria van Loon-Heinsberg, geb. te Breda [Nb]¹ op vrijdag 9 nov 1455^1,1,1, ovl. (60 jaar oud) te Dillenburg [Deu]¹ op zondag 30 jul 1516^1,1, begr. te Siegen [Deu], tr. (resp. 26 en 15 jaar oud) te Marburg [Deu] op zaterdag 11 feb 1482.

• Moeder:
  Elisabeth van Hessen, dr. van Hendrik (De Rijke) van Hessen-Marburg en Anna van Katzenelbogen, geb. te Marburg [Deu] in mei 1466, landgravin van Hessen, ovl. (56 jaar oud) te Colonia Claudia Ara Agrippinensium [Dui] vermoedelijk zondag 7 jan 1523 Of: 17 jan 1523.

tr. (resp. 15 en ongeveer 23 jaar oud) te Siegen [Deu] op zaterdag 17 feb 1506
met

Jobst I van Holstein en Schauenburg in Pinneburg, geb. in 1483, ovl. (ongeveer 48 jaar oud) te Bückeburg [Deu] op vrijdag 5 jun 1531 Jahrhundertelang war Bückeburg die Residenz der Grafen zu Schaumburg und später der Grafen und Fürsten zu Schaumburg-Lippe. Umgeben von einer Graft, liegt das 1302 von Graf Adolf VI. von Holstein-Schaumburg als Wasserburg angelegte Residenzschloss auf der Schlossinsel. • Seit seiner Erbauung wird das Gebäude durchgängig bewohnt und ist schon seit 1925 in Teilen zu besichtigen. Bei der Schlossführung beeindrucken besonders der Goldene Saal mit der berühmten Götterpforte und der Große Festsaal. Sehenswert ist außerdem die Schlosskapelle mit ihren aufwändigen, vergoldeten Schnitzereien. Umgeben ist das Schloss von einem gepflegten Park im englischen Landschaftsstil, der zu ausgedehnten Spaziergängen einlädt. • In der "Alten Schlossküche" genießen Sie fürstlichen Kaffee und feinste Schokolade in historischer Umgebung. Der Museumsshop lädt ein, Souvenirs und Informationsmaterial zu erwerben.

Uit dit huwelijk 12 kinderen.


Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia

')}