• Vader:
  Jerobeam II van Israël^1,3, zn. van Joas van Israël en Nn, geb. circa 810 BC^1,3,1,3,1,3, koning te Israël [Isr] van 786 BC tot 746 BC, ovl. (ongeveer 63 jaar oud) in 747 BC^3,1,3, tr.

• Moeder:
  Nn ³.

tr.
met

Nn ¹.

Uit dit huwelijk een dochter:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Abia	*-765					1	3

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen
2.	Bijbel, Bijbel
3.	Afgeschermd, Wikipedia

tr.
met

Sacharia Ook: Zecharja van Israël^1,2,3, zn. van Jerobeam II van Israël en Nn, geb. circa 785 BC^1,1,1,2,3, koning te Israël [Isr] in 746 BC, ovl. (ongeveer 38 jaar oud) te Jibleam [Isr] in 747 BC^1,1, begr. te Samaria [Isr].


Aantekeningen bij Sacharia van Israël.
Zecharja is volgens de Bijbel in het jaar 746 v. Chr. koning van Israël. Hij is de zoon en opvolger van Jerobeam II. Volgens het Bijbelboek 2 Koningen is Zecharja slechts zes maanden koning voordat hij het slachtoffer wordt van een samenzwering geleid door Sallum, de zoon van Jabes. Nadat Sallum Zecharja heeft vermoord, wordt hij de nieuwe koning van Israël.

Uit dit huwelijk een dochter:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Abia	*-765					1	3

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen
2.	Bijbel, Bijbel
3.	Afgeschermd, Wikipedia

• Vader:
  Joas van Israël^3,2, zn. van Joachaz van Israël en Nn, geb. in 830 BC^3,2,3,2,3,2, koning te Israël [Isr] van jan 801 tot 786 BC Deze jaartallen zijn conform de Bijbel, ovl. (ongeveer 43 jaar oud) in 787 BC^3,2,3,2, tr.

• Moeder:
  Nn .

tr.
met

Nn ².

Uit dit huwelijk een zoon:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Sacharia	*-785		†-747	Jibleam [Isr]	38	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen
2.	Afgeschermd, Wikipedia
3.	Bijbel, Bijbel

tr.
met

Jerobeam II van Israël^2,1, zn. van Joas van Israël en Nn, geb. circa 810 BC^2,1,2,1,2,1, koning te Israël [Isr] van 786 BC tot 746 BC, ovl. (ongeveer 63 jaar oud) in 747 BC^1,2,1.


Aantekeningen bij Jerobeam II van Israël.
Onder zijn heerschappij is er vrede en een relatieve opbloei in het Koninkrijk Israël.

Uit dit huwelijk een zoon:²

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Sacharia	*-785		†-747	Jibleam [Isr]	38	1	1

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia
2.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Joachaz van Israël^3,1,2, zn. van Jehu van Israël en Nn, geb. circa 850 BC^3,2,3,2,1,2, koning te Israël [Isr] van 815 BC tot 801 BC De jaartallen zijn conform de Bijbel, ovl. (ongeveer 32 jaar oud) in 818 BC^3,2,3,2, begr. te Samaria [Isr]^3,2, tr.

• Moeder:
  Nn ³.

tr.
met

Nn .

Uit dit huwelijk een zoon:³

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Jerobeam II	*-810		†-747		63	1	1

Bronnen:

1.	Bijbel, Bijbel
2.	Afgeschermd, Wikipedia
3.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

tr.
met

Joas van Israël^2,3, zn. van Joachaz van Israël en Nn, geb. in 830 BC^2,3,2,3,2,3, koning te Israël [Isr] van jan 801 tot 786 BC Deze jaartallen zijn conform de Bijbel, ovl. (ongeveer 43 jaar oud) in 787 BC^2,3,2,3.


Aantekeningen bij Joas van Israël.
Joas was volgens de Bijbel koning van Israël van 801 v. Chr. tot 786 v. Chr. Hij volgde zijn vader Joachaz op als koning. Hij moet niet verward worden met koning Joas van Juda, die rond dezelfde tijd koning was. Hoewel hij niet bijzonder trouw was aan de cultus van Jahweh had hij groot respect voor de profeet Elisa en hij zat aan diens sterfbed. In zijn laatste dagen voorspelde Elisa aan de koning dat hij de Arameeërs, die Israël herhaaldelijk onder de voet hadden gelopen, driemaal zou verslaan (2 Koningen 13:14-25). In het latere deel van zijn regering kwam hij in conflict met koning Amasja van Juda, maar Joas nam hem gevangen na een veldslag bij Bet-Semes. Vervolgens sloeg hij een grote bres in stadsmuur van Jeruzalem, waarna hij schatten uit de Tempel van Salomo en het koninklijk paleis mee terugnam naar Samaria (2 Koningen 14:9-14). Joas werd opgevolgd door zijn zoon Jerobeam II.

Uit dit huwelijk een zoon:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Jerobeam II	*-810		†-747		63	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen
2.	Bijbel, Bijbel
3.	Afgeschermd, Wikipedia

Vader: Jehu van Israël1,3, zn. van Josaphat van Israël en Nn, geb. circa 875 BC1,3,1,3,1,3, koning te Israël [Isr] in 845 BC, ovl. (ongeveer 57 jaar oud) in 818 BC1,3,1,3, begr. te Samaria [Isr], tr.

• Moeder:
  Nn ¹.

tr.
met

Nn ¹.

Uit dit huwelijk een zoon:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Joas	*-830		†-787		43	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen
2.	Bijbel, Bijbel
3.	Afgeschermd, Wikipedia

tr.
met

Joachaz van Israël^1,2,3, zn. van Jehu van Israël en Nn, geb. circa 850 BC^1,3,1,3,2,3, koning te Israël [Isr] van 815 BC tot 801 BC De jaartallen zijn conform de Bijbel, ovl. (ongeveer 32 jaar oud) in 818 BC^1,3,1,3, begr. te Samaria [Isr]^1,3.


Aantekeningen bij Joachaz van Israël.
Tijdens zijn heerschappij voerde Israël constant oorlog tegen Aram-Damascus, waarbij tegen hoge kosten een zware nederlaag voorkomen kon worden (2 Koningen 13:4-5). Joachaz werd opgevolgd door zijn zoon Joas.

Uit dit huwelijk een zoon:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Joas	*-830		†-787		43	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen
2.	Bijbel, Bijbel
3.	Afgeschermd, Wikipedia

Jehu van Israël
Jehu van Israël1,2, geb. circa 875 BC1,2,1,2,1,2, koning te Israël [Isr] in 845 BC, ovl. (ongeveer 57 jaar oud) in 818 BC1,2,1,2, begr. te Samaria [Isr].

Aantekeningen bij Jehu van Israël.
Jehu was in de bijbelse oudheid een koning van Israël die via een militaire coup aan de macht kwam in 842 v. Chr. onder het bewind van Izebel en tot 815 v. Chr. aan de macht bleef.
*.
Zwarte obelisk (British Museum) toont Jehu knielend, de grond kussend aan de voeten van Salmanasser III.In de laatste regeringsjaren van Achab en Izebel was de oppositie tegen hun liberale religieuze politiek nog voortdurend aangewakkerd door een van de vroege profeten, die als het ware het primitieve woestijngeweten van de 'zonen van Israël' belichaamden. Vaak trokken zij in groepen in extase uit, zingend en dansend en orakelachtige uitspraken doend. Ze werden door velen als gek beschouwd, maar hadden ook hun aanhangers. Toen Achab stierf in een veldslag bleef koningin-moeder Izebel de macht achter de schermen uitoefenen terwijl twee van hun jonge zonen kort na elkaar over het koninkrijk Israël regeerden.
*.
Elia, de profeet en grootste religieuze rivaal van het koninggspaar in het noorden, was ook gestorven ('in een rookzuil opgegaan'), maar zijn haatcampagne jegens met name Izebel werd door zijn opvolger-leerling Elisa voortgezet.
*.
Elisa organiseerde een militaire coup tegen Izebel en riep legeraanvoerder en strijdwagenrijder Jehu tot koning uit 'in naam van de Heer'. Deze trok onmiddellijk naar de vlakte van Jizreël waar koningin Izebel met haar zoon koning Joram verblijf hield. Toen Joram van Israël en zijn neef Ahazia van Juda, die daar eveneens aanwezig was, uitreden op weg naar onderhandelingen, werden ze meedogenloos met pijlen doorboord. Toen Jehu met zijn gevolg bij het paleis aankwam en Izebel in het staatsievenster verscheen, gaf hij zijn schutters opdracht pijlen op haar af te vuren en liet haar uit het venster naar beneden werpen, waarop hij met zijn wagen het lijk van de koningin onherkenbaar vermorzelde. De hele koninklijke familie (een 70 tal leden) werd daaropvolgend uitgemoord.
*.
Jehu riep daarna al de Baälpriesters en vereerders in hun tempel in Samaria bijeen voor een 'offer', maar liet allen afslachten en de tempel met de grond gelijk maken. Deze gewelddadige gebeurtenissen leidden voor het koninkrijk Israël een episode van riskante zwakte in voor de daarop volgende vijftig jaar. Ook in koninkrijk Juda duurde het een hele tijd vooraleer er stabiel bestuur werd ingesteld.
*.
Salmanasser III trok in 841 v. Chr. opnieuw naar Syrië maar nu ook naar noord Israël, en verwoestte er volgens zijn inscripties talloze steden. Hij vorderde schatten van Tyrus, Sidon en "Jehu, zoon van Omri" (d.w.z. van het huis van). Onder het bewind van Achab, die een alliantie met Assyrië had aangegaan, was Israël nog gelijkwaardig bondgenoot. Onder Jehu werd het aan Assyrië onderhorig gemaakt, zoals blijkt op de afbeelding die Salmanassar III liet maken op de zwarte obelisk.
*.
Het Koninkrijk Israël.
Het Koninkrijk Israël is de benaming van het Tienstammenrijk dat volgens de Hebreeuwse Bijbel (1 Koningen 12 en 2 Kronieken 10) ontstond in 922 v.Chr. na de regering van koning Salomo in Kanaän, toen het tussen 1200-1100 v.Chr. veroverde gebied van Israël uiteenviel. Het hield stand tot 722 v.Chr. Het andere deel was Juda, ook wel het Tweestammenrijk geheten.
*.
Splitsing.
De officiële aanleiding voor het uiteenvallen van de eenheidsstaat was een twist over zware belastingen die koning Salomo hief om zijn vele bouwprojecten zoals de tempel, en zijn leger te bekostigen. Tijdens zijn leven was daar geen openlijk verzet tegen gepleegd door het volk. Maar het werd te duur om twee tempeldiensten te bekostigen, die voor de oude cultus, en die voor Jahweh. Na Salomo's dood was het de bedoeling dat zijn zoon Rechabeam troonopvolger werd, maar diens echtgenote Maäcah stond erop de oude traditie van de moedergodincultus voort te zetten, die haar ouders en ook Salomo zelf aanhingen. Dat was niet naar de zin van de Levieten die de cultus van de vadergod Jaweh voorstonden. Beide cultussen tegelijk onderhouden vergde extra inningen voor de tempel. Zij kregen eerst enkel de stam Juda mee bij hun pogingen exclusief de eredienst van Jaweh in de tempel nog toe te laten, dan sloot ook de stam Benjamin zich bij hen aan, maar daarbij bleef het.
*.
Toen Rechabeam een delegatie ontving van de bevolking, die kwam vragen om de belastingdruk te verminderen, was diens finaal antwoord dat hij zich verplicht zag zelfs meer belasting te gaan heffen en dat iedereen die het niet met de gang van zaken eens was gestraft zou worden. Hierop scheidden de tien Israëlitische stammen uit het noorden zich af en stelden een eigen koning, genaamd Jerobeam aan, een vroegere populaire generaal van Salomo.
*.
Geschiedenis van het koninkrijk Israël.
Vanaf nu voer het nieuwe koninkrijk Israël een geheel eigen koers en dat zou zo blijven tot aan het einde van dit koninkrijk in 722 v.Chr. toen de Assyriërs het tot een eigen provincie annexeerden.
*.
Jerobeam als eerste koning van Israël.
In 922 v.Chr. werd Jerobeam I de officiële koning. Jerobeam maakte Sichem tot zijn hoofdstad en begon er zijn heerschappij over de tien noordelijke stammen. Aan de zuidergrens met Juda kwam het geregeld tot schermutselingen. Als eerste koning van Israël leefde hij voor de rest van zijn bewindsperiode met zuidrijk Juda op voet van oorlog.
*.
Jeruzalem waar de tempel lag viel nu onder Juda zodat Jerobeam een eigen gefinancierde alternatieve tempeldienst moest instellen, om zoals het grootste deel van de bevolking vroeg de oude religieuze cultus te laten voortbestaan.
*.
Egypte ondervond van de instabiliteit na de splitsing economische en andere nadelen en in 918 v.Chr. was Farao Sjosjenq I (waarschijnlijk is Sisak de Hebreeuwse naam) met een strafexpeditie door Palestina getrokken en had zowel in Juda als in Israël, waar hij Megiddo plunderde, verwoestingen aangericht. Sjosjenqs zegetocht staat op de tempel in Karnak afgebeeld.
*.
Jerobeam was bezorgd dat het deel van zijn bevolking, dat Jaweh in de tempel van Jeruzalem ging vereren, anderen zou meesleuren om onder Rechabeams heerschappij te gaan leven. Hij plaatste daarom aan de uiterste noord- en zuidgrens van zijn koninkrijk Israël, namelijk in Bethel en Dan, twee gouden stierkalveren (waarschijnlijk sfinxachtige cherubs) en herbevestigde daarmee de oude cultus voor de Israëlieten, als tegenhanger voor de dienst van Jahweh. Dit was volgens de op Jeruzalem georiënteerde priesters die de Bijbel schreven een overtreding van hun Tien Geboden. Zij beschouwden deze koning dan ook vanuit hun standpunt als een ketter en rebel, en hij werd in Juda bestempeld als de koning die "Israël liet vervallen tot zonde".
*.
Na zijn dood in 901 v.Chr. werd Jerobeam opgevolgd door zijn zoon Nadab als tweede koning van Israël, die opgevolgd werd door Baasha en vervolgens Ela.
*.
Keuze van Omri als koning.
Toen een zekere Zimri koning Ela vermoordde en zichzelf op de troon plaatste, riep het leger te Gibbeton Omri uit tot koning. Deze leidde het leger naar het koninklijk paleis in Tirza, waar Zimri inzag dat verzet zinloos was, het paleis in brand stak en zelf omkwam (1 Koningen 16:15-19). Na dood van Zimri gaf "de helft van het volk" zijn steun aan de pretendent Tibni. En het duurde enkele jaren voordat Omri erin slaagde Tibni te verslaan.
*.
Omri werd geconfronteerd met een netwerk van religieuze belangen dat zich van over de zuidgrens uitspreidde met zijn hoofdzetel in de jahweïstisch geworden tempel in Jeruzalem, die het twistpunt van voor de scheiding was geweest. De invloed van de Levieten was nog steeds aanzienlijk, want zij hadden van in het begin hun stempel op de politieke en ook militaire situatie gedrukt en gingen daar ook mee door, zo mogelijk tot in Israël. Zij waren het die altijd volgens de wet van de Leviet Mozes, en middels hun profeten, bepaalden wie de wereldlijke macht kreeg en op welke voorwaarden hij die kon uitoefenen.
*.
Om de politieke macht buiten de macht van de priesters te houden had Omri een drietal belangrijke maatregelen voorzien. Ten eerste werd het bouwen van altaren op hoge plaatsen, en van tempels volgens de oude moedergodincultus voor Ashtoreth en Asherah, uitdrukkelijk weer toegelaten en zelfs aangemoedigd. Priesters voor beide diensten werden buiten de familie van de Levieten aangeduid. En tenslotte werden ook nog tempels voor de Kanaänitische god Baäl bijgebouwd. Het waren drie maatregelen die uiteraard erg negatief bekeken en becommentarieerd werden vanuit het koninkrijk Juda, met name bij monde van de profeten, en die in de Bijbel dan ook vanuit het eenzijdig standpunt van de Joden zijn belicht en veroordeeld. In feite was geen enkele van deze maatregelen echter nieuw. Ze waren ook reeds in zekere mate van toepassing geweest onder het bewind van Jerobeam. Maar Omri bleek op alle gebied een goed strateeg te zijn.
*.
Omri stabiliseerde ook zijn politieke grenzen en herstelde de betrekkingen met het politieke Jeruzalem door het uithuwelijken van zijn kleindochter Atalia aan de koning van Juda in het zuiden. Bovendien regelde hij een huwelijk van Izebel van Tyrus met zijn zoon Achab, waarmee hij een belangrijke handelsovereenkomst verzegelde met Fenicië in het noorden.
*.
De vermelding Omri koning van Israël op de stèle van de Moabitische koning MesaOmri is de eerste koning van zowel Israël als Juda die ook in documenten van andere staten genoemd wordt. Zijn politiek was erop gericht de belangrijke handelsweg dwars door het huidige Jordanië te beheersen, de oeroude karavaanroute, die de Koninklijke Weg genoemd werd. Daartoe was Omri er niet voor teruggeschrokken om het koninkrijk Moab te onderwerpen.
*.
In het laatste jaar van zijn bewind was het zijn grootste onderneming om samen met zijn zoon Achab een buitengewoon paleizencomplex op de top van de heuvel van Samaria te bouwen. Het werd beschermd door een muur met zorgvuldig gekante steenblokken. Lager op de helling kwamen massieve versterkingen rond de buitenstad. De nieuwe hoofdstad Samaria gaf haar naam aan het hele gebied. Later zouden ook de Israëlieten die er de bewoners van waren Samaritanen worden genoemd.
*.
Omri zat zelfs stevig genoeg in het zadel om het koninkrijk Israël bij zijn dood aan zijn zoon Achab na te laten. Hiermee slaagde hij erin een dynastie te vestigen, die dan ook die van de Omriden wordt genoemd. Zijn nakomelingen heersten niet alleen voor de volgende veertig jaar over Israël, maar ook kort nog over Juda.
*.
In Assyrische inscripties wordt Israël nog lang na zijn dood "Land van Omri" genoemd.
*.
Israël onder het bewind van Achab.
De juiste periode waarin hij regeerde is onzeker, omstreeks 900 voor onze tijdrekening. William F. Albright plaatst zijn regeringsperiode van 869 - 850 , E. R. Thiele dateert deze van 874 - 853. Achab heeft alleszins gedurende ongeveer 22 jaar geregeerd. Achab huldigde door toedoen van Isebel een liberale religieuze politiek, waarbij de oude cultus van de regio werd in ere gehouden. Met name ook de Baälcultus, dit zeer tot ongenoegen van de aanhangers van de Jahwehcultus aan de zuidgrens in koninkrijk Juda. Deze tegenkanting had eerder reeds tot de opsplitsing van de twee koninkrijkjes geleid.
*.
Politieke daden.
Met de assyriologie komen voor het eerst onafhankelijke bronnen van tijdgenoten naar voren ter controle van de bijbelse historie van die tijd. Zo komen bijvoorbeeld de namen van koningen als Omri, Achab, Jehu in de Assyrische bronteksten voor. En de verslagen sluiten wederzijds op elkaar aan (mits de nodige respectievelijke overdrijvingen of weglatingen).
*.
Achab sloot zich aan bij een nieuwe Middellandse Zeetocht van Salmanasser III en zette daarvoor 2000 strijdwagens en 10.000 infanteristen mee in. Ook zijn aartsvijand Ben-Hadad van Damascus, de grootste van de Aramese koningen, had zich bij deze alliantie aangesloten. De alliantie leverde slag bij Qarqar in de vallei van de Orontes in 853 v.Chr. waar Salmanassar tijdelijk tot staan werd gebracht, al claimt hij in inscripties een grote zege. Het koninkrijk Israël was daarmee tijdelijk veilig tot 841 v.Chr. Van deze feiten wordt in de Bijbel nergens gewag gemaakt, maar ze staan vermeld in de archieven van de Assyriërs.
*.
Een gedenktsteen van Mesa, van de koning van Moab, herinnert aan de strijd tegen Israël, meer bepaald tegen Achab, zoon van Omri. De stele is gemaakt in 830 v.Chr, maar herinnert aan feiten van enkele decennia eerder. Het is een grote plaat van basalt, later in drie stukken teruggevonden, en nu bewaard in het Louvre:.
*.
Wat Omri betreft, koning van Israël, hij vernederde Moab vele jaren.. En zijn zoon volgde hem op en ook hij zei: 'ik zal Moab vernederen'. Zo sprak hij in mijn tijd, maar ik overwon hem en zijn huis, terwijl Israël onderging voor immer.
*.
Bouwwerken.
Achab had in Samaria een 'ivoren paleis' gebouwd. Opgravingen tonen Fenicisch fijn snijwerk waarin de culturele invloed van Izebel uit Tyrus herkenbaar is. Hij herbouwde ook Hazor en Megiddo. En "Salomo's stallen" daar waren in feite door Achab gebouwd. Waarschijnlijk waren het eerder magazijnen met garnizoensvoorraden, zoals ook uit opgravingen in Tell es-Seba is gebleken. Eveneens werden er onder zijn bewind op meerdere plaatsen in Israël noodzakelijke maar zeer geraffineerde waterwerken met diepe grote schacht en trappen zoals in Megiddo uitgevoerd door hoogst bekwame ingenieurs uit het noorden.
*.
Strijd met Moab.
Op de stèle van Mesa, een gedenktsteen van de koning van Moab, die herinnert aan diens strijd tegen Israël, meer bepaald tegen Achab, wordt Omri eveneens postuum vernoemd. De stele is gemaakt in 830 v.Chr, maar herinnert aan feiten van enkele decennia eerder. Het is een grote plaat van basalt, later in drie stukken teruggevonden, en nu bewaard in het Louvre:.
*.
Wat Omri betreft, koning van Israël, hij vernederde Moab vele jaren.. En zijn zoon volgde hem op en ook hij zei: 'ik zal Moab vernederen'. Zo sprak hij in mijn tijd, maar ik overwon hem en zijn huis, terwijl Israël onderging voor immer.
*.
Israël onder het bewind van Izebel.
Van 849 v.Chr. tot 842 v.Chr. was Joram, zoon van Achab en Izebel Koning van Israël, maar hij was nog erg jong.
*.
Izebel was van Fenicische afkomst en had een verfijnde opvoeding genoten. Achab had in Samaria dan ook een legendarisch 'ivoren paleis' gebouwd, volgens aanwijzingen van haar kunstzinnige smaak. Opgravingen tonen inderdaad Fenicisch fijn snijwerk waarin de culturele invloed uit Tyrus duidelijk herkenbaar is.
*.
In de laatste regeringsjaren van Achab en Isebel was de oppositie tegen hun liberale religieuze politiek nog voortdurend aangewakkerd door een van de vroege profeten, die als het ware het primitieve woestijngeweten van de 'zonen van Israël' belichaamden. Vaak trokken zij in groepen in extase uit, zingend en dansend en orakelachtige uitspraken doend. Ze werden door velen als gek beschouwd, maar hadden ook hun aanhangers. Toen Achab in de veldslag gestorven was, bleef koningin-moeder Izebel de macht achter de schermen uitoefenen terwijl twee van hun jonge zonen kort na elkaar over het koninkrijk Israël regeerden.
*.
Elia, de profeet en grootste religieuze rivaal van het koninggspaar in het noorden, was intussen ook gestorven ('in een rookzuil opgegaan'), maar zijn haatcampagne jegens met name Izebel werd door zijn opvolger-leerling Elisa voortgezet.
*.
Israël onder Jehu.
Elisa organiseerde een militaire coup tegen Izebel en riep legeraanvoerder en strijdwagenrijder Jehu tot koning uit 'in naam van de Heer'. Deze trok onmiddellijk naar de vlakte van Jizreël waar koningin Izebel met haar zoon koning Joram verblijf hield. Toen Joram van Israël en zijn neef Ahazia van Juda, die daar eveneens aanwezig was, uitreden op weg naar onderhandelingen, werden ze meedogenloos met pijlen doorboord.
*.
Politieke moord op Isebel.
Toen Jehu met zijn gevolg bij het paleis aankwam en Izebel in het staatsievenster verscheen, gaf hij zijn schutters opdracht pijlen op haar af te vuren en liet haar uit het venster naar beneden werpen, waarop hij met zijn wagen het lijk van de koningin onherkenbaar vermorzelde. De hele koninklijke familie (een 70 tal leden) werd daaropvolgend uitgemoord.
*.
Jehu riep daarna al de Baälpriesters en vereerders in hun tempel in Samaria bijeen voor een 'offer', maar liet allen afslachten en de tempel met de grond gelijk maken. Deze gewelddadige gebeurtenissen leidden voor het koninkrijk Israël een episode van riskante zwakte in voor de daarop volgende vijftig jaar. Ook in koninkrijk Juda duurde het een hele tijd vooraleer er stabiel bestuur werd ingesteld.
*.
De moord op Izebel was in feite een politieke aanslag op de religie van de Godin. Na de dood van Izebel was het haar dochter Atalja, die aan de moordpartij ontkomen was, die de troon van koninkrijk Juda opeiste en besteeg, en in de zes jaar van haar regering aldaar de oude 'heidense' cultus tot groot ongenoegen van de jawehistische priesters door het hele land opnieuw vestigde.
*.
Israël onderhorig aan Assyrië.
*.
Salmanasser III trok in 841 v.Chr. opnieuw naar Syrië maar nu ook naar noord Israël, en verwoestte er volgens zijn inscripties talloze steden. Hij vorderde schatten van Tyrus, Sidon en "Jehu, zoon van Omri" (d.w.z. van het huis van). Onder het bewind van Achab, die een alliantie met Assyrië had aangegaan, was Israël nog gelijkwaardig bondgenoot. Onder Jehu werd het aan Assyrië onderhorig gemaakt, zoals blijkt op de afbeelding die Salmanassar III liet maken op de zwarte obelisk.
Jehu regeerde nog tot 815 v.Chr. en werd opgevolgd door Joahaz en Johas.
*.
Israël onder Jerobeam II.
Van 786 v.Chr. tot 746 v.Chr. was Jerobeam II Koning van Israël. Onder zijn heerschappij was er vrede en een relatieve opbloei, omdat hij goede betrekkingen onderhield met de buurlanden, ook met het koninkrijk Juda, waar toen eveneens een bloeiperiode heerste. Hij werd in 745 v.Chr. opgevolgd door Menachem die tot 738 regeerde.
*.
Assyrische provincie.
In 745 kwam ook Tiglatpileser III in Assyrië op de troon. Deze stelde overal in de provincies ter plaatse Assyrische bestuurders aan en eiste schatting van Israël onder koning Menachem.
*.
Na Menachem werd in 738 v.Chr. Pekachja, zijn zoon, koning. Maar hij werd in 737 vermoord door Pekach, de legeraanvoerder die via deze militaire coup Pekachja als koning opvolgde.
*.
In 734 v.Chr. kwam Tiglatpileser III met zijn leger terug langs de Filistijnse kust tot Gaza, waar hij garnizoen legde. Daarna viel hij Israël binnen, verwoestte Hazor en Megiddo en plaatste vazal Hosea ben Ebla in Samaria op de troon. Hij deelde de rest van Israël in drie Assyrische provincies in. Maar Pekach vormde een coalitie met Damascus, Ammon, Moab, Edom en enkele oude Filistijnse stadstaten. En toen in 727 v.Chr. Tiglatpileser III stierf poogde Pekach opnieuw een opstand. Israël had zelfs nu de les niet geleerd en in 724 v.Chr. kwam Salmanassar V binnenvallen om orde op zaken te stellen. Hosea, die onbekwaam was geacht, werd gevangen gezet wanneer hij voor de grootvorst verscheen voor vredesonderhandelingen. Salmanassar belegerde daarna ook Samaria, wat 2 jaar in beslag nam, omdat het zich weigerde over te geven.
*.
In 722 v.Chr. viel Israël daarmee definitief in handen van de Assyriërs. Dit betekende het einde van het noordelijk koninkrijk Israël en van de Israëlieten als zodanig. Zij kwamen in de Assyrische smeltkroes en gingen in de plaatselijke bevolking van Assur op als de 'verdwenen stammen' (2 Kon. 17:6).
Vanaf 721 v.Chr. werd Samaria herbevolkt met geporteerden uit Syrië, Babylon en Arabië. Dat zijn de Samaritanen geworden.
Het koninkrijk Israël werd ook wel Efraïm genoemd, naar de meest dominante stam.
De huidige Samaritanen, ook al genoemd in het Nieuwe Testament, claimen nakomelingen te zijn van de Israëlieten van het noordelijke Tienstammenrijk.
*.
Literatuur: de Vaux, Roland (1965): Ancient Israel; Dever, William G.: Did God Have A Wife? Archaeology And Folk Religion In Ancient Israel; Dever, William G.: Who Were the Early Israelites and Where Did They Come From?; Finkelstein, Israel en Silberman, Neil Asher (2006): De Bijbel als mythe - Het andere verhaal van de archeologie, 2e druk, vertaling Bram Moerland, 448 pagina's, Uitgeverij Synthese - Den Haag, ISBN 9062719511; Godley, A. D. (1920), (rev 1926), (2004): The Histories of Herodotus - 4 volumes van Loeb Classical Library, Harvard University Press. ISBN 0-674-99130-3; Gray, J. (1964): The Canaanites, London, Thames & Hudson; Josephus, Flavius Antiquitates Judaicae, Geschiedenis van de Joden, trad. comm. F.J.A.M. Meijer - M.A. Wes, 3 vol, Baarn, 1997-1998. ISBN 9026314159, ISBN 9026314558, ISBN 9026314566; Kramer, prof. Samuel Noah, Wilson prof. J.A, Wright, dr. G. Ernest, en Saggs H.W.F, 1974: Dagelijks leven in de Bijbeltijd, National Geographic Society, De Haan, ISBN90-228-31310; Magnussen, M. 1978: Graven in Bijbelse Bodem - Archeologie van de landen van de Bijbel, Westland, Schoten, ISBN 9024670209; Moran, William L. (1992) The Amarna Letters, Baltimore: Johns Hopkins University Press, ISBN 0-8018-4251-4.
Patai, Raphael (1967): The Hebrew Goddess, Wayne State University Press, (1990): derde editie, ISBN 0-8143-2271-9; Smith, Mark S. The Early History of God: Yahweh and the Other Deities in Ancient Israel (Biblical Resource Series).
Soggin, J. Alberto "A History of Israel from the Earliest Times to the Revolt of Bar Kochba AD 135"; Stone M. , Eens was God als Vrouw belichaamd. De onderdrukking van de riten van de vrouw, Katwijk, 1979. ISBN 9060775821.

• Vader:
  Josaphat van Israël¹, zn. van Nimschi en Nn, geb. circa 900 BC^1,1, tr.

• Moeder:
  Nn ¹.

tr.
met

Nn ¹.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Joachaz	*-850		†-818	Samaria [Isr]	32	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen
2.	Afgeschermd, Wikipedia

Dossier:

tr.
met

Jehu van Israël1,2, zn. van Josaphat van Israël en Nn, geb. circa 875 BC1,2,1,2,1,2, koning te Israël [Isr] in 845 BC, ovl. (ongeveer 57 jaar oud) in 818 BC1,2,1,2, begr. te Samaria [Isr].

Aantekeningen bij Jehu van Israël.
Jehu was in de bijbelse oudheid een koning van Israël die via een militaire coup aan de macht kwam in 842 v. Chr. onder het bewind van Izebel en tot 815 v. Chr. aan de macht bleef.
*.
Zwarte obelisk (British Museum) toont Jehu knielend, de grond kussend aan de voeten van Salmanasser III.In de laatste regeringsjaren van Achab en Izebel was de oppositie tegen hun liberale religieuze politiek nog voortdurend aangewakkerd door een van de vroege profeten, die als het ware het primitieve woestijngeweten van de 'zonen van Israël' belichaamden. Vaak trokken zij in groepen in extase uit, zingend en dansend en orakelachtige uitspraken doend. Ze werden door velen als gek beschouwd, maar hadden ook hun aanhangers. Toen Achab stierf in een veldslag bleef koningin-moeder Izebel de macht achter de schermen uitoefenen terwijl twee van hun jonge zonen kort na elkaar over het koninkrijk Israël regeerden.
*.
Elia, de profeet en grootste religieuze rivaal van het koninggspaar in het noorden, was ook gestorven ('in een rookzuil opgegaan'), maar zijn haatcampagne jegens met name Izebel werd door zijn opvolger-leerling Elisa voortgezet.
*.
Elisa organiseerde een militaire coup tegen Izebel en riep legeraanvoerder en strijdwagenrijder Jehu tot koning uit 'in naam van de Heer'. Deze trok onmiddellijk naar de vlakte van Jizreël waar koningin Izebel met haar zoon koning Joram verblijf hield. Toen Joram van Israël en zijn neef Ahazia van Juda, die daar eveneens aanwezig was, uitreden op weg naar onderhandelingen, werden ze meedogenloos met pijlen doorboord. Toen Jehu met zijn gevolg bij het paleis aankwam en Izebel in het staatsievenster verscheen, gaf hij zijn schutters opdracht pijlen op haar af te vuren en liet haar uit het venster naar beneden werpen, waarop hij met zijn wagen het lijk van de koningin onherkenbaar vermorzelde. De hele koninklijke familie (een 70 tal leden) werd daaropvolgend uitgemoord.
*.
Jehu riep daarna al de Baälpriesters en vereerders in hun tempel in Samaria bijeen voor een 'offer', maar liet allen afslachten en de tempel met de grond gelijk maken. Deze gewelddadige gebeurtenissen leidden voor het koninkrijk Israël een episode van riskante zwakte in voor de daarop volgende vijftig jaar. Ook in koninkrijk Juda duurde het een hele tijd vooraleer er stabiel bestuur werd ingesteld.
*.
Salmanasser III trok in 841 v. Chr. opnieuw naar Syrië maar nu ook naar noord Israël, en verwoestte er volgens zijn inscripties talloze steden. Hij vorderde schatten van Tyrus, Sidon en "Jehu, zoon van Omri" (d.w.z. van het huis van). Onder het bewind van Achab, die een alliantie met Assyrië had aangegaan, was Israël nog gelijkwaardig bondgenoot. Onder Jehu werd het aan Assyrië onderhorig gemaakt, zoals blijkt op de afbeelding die Salmanassar III liet maken op de zwarte obelisk.
*.
Het Koninkrijk Israël.
Het Koninkrijk Israël is de benaming van het Tienstammenrijk dat volgens de Hebreeuwse Bijbel (1 Koningen 12 en 2 Kronieken 10) ontstond in 922 v.Chr. na de regering van koning Salomo in Kanaän, toen het tussen 1200-1100 v.Chr. veroverde gebied van Israël uiteenviel. Het hield stand tot 722 v.Chr. Het andere deel was Juda, ook wel het Tweestammenrijk geheten.
*.
Splitsing.
De officiële aanleiding voor het uiteenvallen van de eenheidsstaat was een twist over zware belastingen die koning Salomo hief om zijn vele bouwprojecten zoals de tempel, en zijn leger te bekostigen. Tijdens zijn leven was daar geen openlijk verzet tegen gepleegd door het volk. Maar het werd te duur om twee tempeldiensten te bekostigen, die voor de oude cultus, en die voor Jahweh. Na Salomo's dood was het de bedoeling dat zijn zoon Rechabeam troonopvolger werd, maar diens echtgenote Maäcah stond erop de oude traditie van de moedergodincultus voort te zetten, die haar ouders en ook Salomo zelf aanhingen. Dat was niet naar de zin van de Levieten die de cultus van de vadergod Jaweh voorstonden. Beide cultussen tegelijk onderhouden vergde extra inningen voor de tempel. Zij kregen eerst enkel de stam Juda mee bij hun pogingen exclusief de eredienst van Jaweh in de tempel nog toe te laten, dan sloot ook de stam Benjamin zich bij hen aan, maar daarbij bleef het.
*.
Toen Rechabeam een delegatie ontving van de bevolking, die kwam vragen om de belastingdruk te verminderen, was diens finaal antwoord dat hij zich verplicht zag zelfs meer belasting te gaan heffen en dat iedereen die het niet met de gang van zaken eens was gestraft zou worden. Hierop scheidden de tien Israëlitische stammen uit het noorden zich af en stelden een eigen koning, genaamd Jerobeam aan, een vroegere populaire generaal van Salomo.
*.
Geschiedenis van het koninkrijk Israël.
Vanaf nu voer het nieuwe koninkrijk Israël een geheel eigen koers en dat zou zo blijven tot aan het einde van dit koninkrijk in 722 v.Chr. toen de Assyriërs het tot een eigen provincie annexeerden.
*.
Jerobeam als eerste koning van Israël.
In 922 v.Chr. werd Jerobeam I de officiële koning. Jerobeam maakte Sichem tot zijn hoofdstad en begon er zijn heerschappij over de tien noordelijke stammen. Aan de zuidergrens met Juda kwam het geregeld tot schermutselingen. Als eerste koning van Israël leefde hij voor de rest van zijn bewindsperiode met zuidrijk Juda op voet van oorlog.
*.
Jeruzalem waar de tempel lag viel nu onder Juda zodat Jerobeam een eigen gefinancierde alternatieve tempeldienst moest instellen, om zoals het grootste deel van de bevolking vroeg de oude religieuze cultus te laten voortbestaan.
*.
Egypte ondervond van de instabiliteit na de splitsing economische en andere nadelen en in 918 v.Chr. was Farao Sjosjenq I (waarschijnlijk is Sisak de Hebreeuwse naam) met een strafexpeditie door Palestina getrokken en had zowel in Juda als in Israël, waar hij Megiddo plunderde, verwoestingen aangericht. Sjosjenqs zegetocht staat op de tempel in Karnak afgebeeld.
*.
Jerobeam was bezorgd dat het deel van zijn bevolking, dat Jaweh in de tempel van Jeruzalem ging vereren, anderen zou meesleuren om onder Rechabeams heerschappij te gaan leven. Hij plaatste daarom aan de uiterste noord- en zuidgrens van zijn koninkrijk Israël, namelijk in Bethel en Dan, twee gouden stierkalveren (waarschijnlijk sfinxachtige cherubs) en herbevestigde daarmee de oude cultus voor de Israëlieten, als tegenhanger voor de dienst van Jahweh. Dit was volgens de op Jeruzalem georiënteerde priesters die de Bijbel schreven een overtreding van hun Tien Geboden. Zij beschouwden deze koning dan ook vanuit hun standpunt als een ketter en rebel, en hij werd in Juda bestempeld als de koning die "Israël liet vervallen tot zonde".
*.
Na zijn dood in 901 v.Chr. werd Jerobeam opgevolgd door zijn zoon Nadab als tweede koning van Israël, die opgevolgd werd door Baasha en vervolgens Ela.
*.
Keuze van Omri als koning.
Toen een zekere Zimri koning Ela vermoordde en zichzelf op de troon plaatste, riep het leger te Gibbeton Omri uit tot koning. Deze leidde het leger naar het koninklijk paleis in Tirza, waar Zimri inzag dat verzet zinloos was, het paleis in brand stak en zelf omkwam (1 Koningen 16:15-19). Na dood van Zimri gaf "de helft van het volk" zijn steun aan de pretendent Tibni. En het duurde enkele jaren voordat Omri erin slaagde Tibni te verslaan.
*.
Omri werd geconfronteerd met een netwerk van religieuze belangen dat zich van over de zuidgrens uitspreidde met zijn hoofdzetel in de jahweïstisch geworden tempel in Jeruzalem, die het twistpunt van voor de scheiding was geweest. De invloed van de Levieten was nog steeds aanzienlijk, want zij hadden van in het begin hun stempel op de politieke en ook militaire situatie gedrukt en gingen daar ook mee door, zo mogelijk tot in Israël. Zij waren het die altijd volgens de wet van de Leviet Mozes, en middels hun profeten, bepaalden wie de wereldlijke macht kreeg en op welke voorwaarden hij die kon uitoefenen.
*.
Om de politieke macht buiten de macht van de priesters te houden had Omri een drietal belangrijke maatregelen voorzien. Ten eerste werd het bouwen van altaren op hoge plaatsen, en van tempels volgens de oude moedergodincultus voor Ashtoreth en Asherah, uitdrukkelijk weer toegelaten en zelfs aangemoedigd. Priesters voor beide diensten werden buiten de familie van de Levieten aangeduid. En tenslotte werden ook nog tempels voor de Kanaänitische god Baäl bijgebouwd. Het waren drie maatregelen die uiteraard erg negatief bekeken en becommentarieerd werden vanuit het koninkrijk Juda, met name bij monde van de profeten, en die in de Bijbel dan ook vanuit het eenzijdig standpunt van de Joden zijn belicht en veroordeeld. In feite was geen enkele van deze maatregelen echter nieuw. Ze waren ook reeds in zekere mate van toepassing geweest onder het bewind van Jerobeam. Maar Omri bleek op alle gebied een goed strateeg te zijn.
*.
Omri stabiliseerde ook zijn politieke grenzen en herstelde de betrekkingen met het politieke Jeruzalem door het uithuwelijken van zijn kleindochter Atalia aan de koning van Juda in het zuiden. Bovendien regelde hij een huwelijk van Izebel van Tyrus met zijn zoon Achab, waarmee hij een belangrijke handelsovereenkomst verzegelde met Fenicië in het noorden.
*.
De vermelding Omri koning van Israël op de stèle van de Moabitische koning MesaOmri is de eerste koning van zowel Israël als Juda die ook in documenten van andere staten genoemd wordt. Zijn politiek was erop gericht de belangrijke handelsweg dwars door het huidige Jordanië te beheersen, de oeroude karavaanroute, die de Koninklijke Weg genoemd werd. Daartoe was Omri er niet voor teruggeschrokken om het koninkrijk Moab te onderwerpen.
*.
In het laatste jaar van zijn bewind was het zijn grootste onderneming om samen met zijn zoon Achab een buitengewoon paleizencomplex op de top van de heuvel van Samaria te bouwen. Het werd beschermd door een muur met zorgvuldig gekante steenblokken. Lager op de helling kwamen massieve versterkingen rond de buitenstad. De nieuwe hoofdstad Samaria gaf haar naam aan het hele gebied. Later zouden ook de Israëlieten die er de bewoners van waren Samaritanen worden genoemd.
*.
Omri zat zelfs stevig genoeg in het zadel om het koninkrijk Israël bij zijn dood aan zijn zoon Achab na te laten. Hiermee slaagde hij erin een dynastie te vestigen, die dan ook die van de Omriden wordt genoemd. Zijn nakomelingen heersten niet alleen voor de volgende veertig jaar over Israël, maar ook kort nog over Juda.
*.
In Assyrische inscripties wordt Israël nog lang na zijn dood "Land van Omri" genoemd.
*.
Israël onder het bewind van Achab.
De juiste periode waarin hij regeerde is onzeker, omstreeks 900 voor onze tijdrekening. William F. Albright plaatst zijn regeringsperiode van 869 - 850 , E. R. Thiele dateert deze van 874 - 853. Achab heeft alleszins gedurende ongeveer 22 jaar geregeerd. Achab huldigde door toedoen van Isebel een liberale religieuze politiek, waarbij de oude cultus van de regio werd in ere gehouden. Met name ook de Baälcultus, dit zeer tot ongenoegen van de aanhangers van de Jahwehcultus aan de zuidgrens in koninkrijk Juda. Deze tegenkanting had eerder reeds tot de opsplitsing van de twee koninkrijkjes geleid.
*.
Politieke daden.
Met de assyriologie komen voor het eerst onafhankelijke bronnen van tijdgenoten naar voren ter controle van de bijbelse historie van die tijd. Zo komen bijvoorbeeld de namen van koningen als Omri, Achab, Jehu in de Assyrische bronteksten voor. En de verslagen sluiten wederzijds op elkaar aan (mits de nodige respectievelijke overdrijvingen of weglatingen).
*.
Achab sloot zich aan bij een nieuwe Middellandse Zeetocht van Salmanasser III en zette daarvoor 2000 strijdwagens en 10.000 infanteristen mee in. Ook zijn aartsvijand Ben-Hadad van Damascus, de grootste van de Aramese koningen, had zich bij deze alliantie aangesloten. De alliantie leverde slag bij Qarqar in de vallei van de Orontes in 853 v.Chr. waar Salmanassar tijdelijk tot staan werd gebracht, al claimt hij in inscripties een grote zege. Het koninkrijk Israël was daarmee tijdelijk veilig tot 841 v.Chr. Van deze feiten wordt in de Bijbel nergens gewag gemaakt, maar ze staan vermeld in de archieven van de Assyriërs.
*.
Een gedenktsteen van Mesa, van de koning van Moab, herinnert aan de strijd tegen Israël, meer bepaald tegen Achab, zoon van Omri. De stele is gemaakt in 830 v.Chr, maar herinnert aan feiten van enkele decennia eerder. Het is een grote plaat van basalt, later in drie stukken teruggevonden, en nu bewaard in het Louvre:.
*.
Wat Omri betreft, koning van Israël, hij vernederde Moab vele jaren.. En zijn zoon volgde hem op en ook hij zei: 'ik zal Moab vernederen'. Zo sprak hij in mijn tijd, maar ik overwon hem en zijn huis, terwijl Israël onderging voor immer.
*.
Bouwwerken.
Achab had in Samaria een 'ivoren paleis' gebouwd. Opgravingen tonen Fenicisch fijn snijwerk waarin de culturele invloed van Izebel uit Tyrus herkenbaar is. Hij herbouwde ook Hazor en Megiddo. En "Salomo's stallen" daar waren in feite door Achab gebouwd. Waarschijnlijk waren het eerder magazijnen met garnizoensvoorraden, zoals ook uit opgravingen in Tell es-Seba is gebleken. Eveneens werden er onder zijn bewind op meerdere plaatsen in Israël noodzakelijke maar zeer geraffineerde waterwerken met diepe grote schacht en trappen zoals in Megiddo uitgevoerd door hoogst bekwame ingenieurs uit het noorden.
*.
Strijd met Moab.
Op de stèle van Mesa, een gedenktsteen van de koning van Moab, die herinnert aan diens strijd tegen Israël, meer bepaald tegen Achab, wordt Omri eveneens postuum vernoemd. De stele is gemaakt in 830 v.Chr, maar herinnert aan feiten van enkele decennia eerder. Het is een grote plaat van basalt, later in drie stukken teruggevonden, en nu bewaard in het Louvre:.
*.
Wat Omri betreft, koning van Israël, hij vernederde Moab vele jaren.. En zijn zoon volgde hem op en ook hij zei: 'ik zal Moab vernederen'. Zo sprak hij in mijn tijd, maar ik overwon hem en zijn huis, terwijl Israël onderging voor immer.
*.
Israël onder het bewind van Izebel.
Van 849 v.Chr. tot 842 v.Chr. was Joram, zoon van Achab en Izebel Koning van Israël, maar hij was nog erg jong.
*.
Izebel was van Fenicische afkomst en had een verfijnde opvoeding genoten. Achab had in Samaria dan ook een legendarisch 'ivoren paleis' gebouwd, volgens aanwijzingen van haar kunstzinnige smaak. Opgravingen tonen inderdaad Fenicisch fijn snijwerk waarin de culturele invloed uit Tyrus duidelijk herkenbaar is.
*.
In de laatste regeringsjaren van Achab en Isebel was de oppositie tegen hun liberale religieuze politiek nog voortdurend aangewakkerd door een van de vroege profeten, die als het ware het primitieve woestijngeweten van de 'zonen van Israël' belichaamden. Vaak trokken zij in groepen in extase uit, zingend en dansend en orakelachtige uitspraken doend. Ze werden door velen als gek beschouwd, maar hadden ook hun aanhangers. Toen Achab in de veldslag gestorven was, bleef koningin-moeder Izebel de macht achter de schermen uitoefenen terwijl twee van hun jonge zonen kort na elkaar over het koninkrijk Israël regeerden.
*.
Elia, de profeet en grootste religieuze rivaal van het koninggspaar in het noorden, was intussen ook gestorven ('in een rookzuil opgegaan'), maar zijn haatcampagne jegens met name Izebel werd door zijn opvolger-leerling Elisa voortgezet.
*.
Israël onder Jehu.
Elisa organiseerde een militaire coup tegen Izebel en riep legeraanvoerder en strijdwagenrijder Jehu tot koning uit 'in naam van de Heer'. Deze trok onmiddellijk naar de vlakte van Jizreël waar koningin Izebel met haar zoon koning Joram verblijf hield. Toen Joram van Israël en zijn neef Ahazia van Juda, die daar eveneens aanwezig was, uitreden op weg naar onderhandelingen, werden ze meedogenloos met pijlen doorboord.
*.
Politieke moord op Isebel.
Toen Jehu met zijn gevolg bij het paleis aankwam en Izebel in het staatsievenster verscheen, gaf hij zijn schutters opdracht pijlen op haar af te vuren en liet haar uit het venster naar beneden werpen, waarop hij met zijn wagen het lijk van de koningin onherkenbaar vermorzelde. De hele koninklijke familie (een 70 tal leden) werd daaropvolgend uitgemoord.
*.
Jehu riep daarna al de Baälpriesters en vereerders in hun tempel in Samaria bijeen voor een 'offer', maar liet allen afslachten en de tempel met de grond gelijk maken. Deze gewelddadige gebeurtenissen leidden voor het koninkrijk Israël een episode van riskante zwakte in voor de daarop volgende vijftig jaar. Ook in koninkrijk Juda duurde het een hele tijd vooraleer er stabiel bestuur werd ingesteld.
*.
De moord op Izebel was in feite een politieke aanslag op de religie van de Godin. Na de dood van Izebel was het haar dochter Atalja, die aan de moordpartij ontkomen was, die de troon van koninkrijk Juda opeiste en besteeg, en in de zes jaar van haar regering aldaar de oude 'heidense' cultus tot groot ongenoegen van de jawehistische priesters door het hele land opnieuw vestigde.
*.
Israël onderhorig aan Assyrië.
*.
Salmanasser III trok in 841 v.Chr. opnieuw naar Syrië maar nu ook naar noord Israël, en verwoestte er volgens zijn inscripties talloze steden. Hij vorderde schatten van Tyrus, Sidon en "Jehu, zoon van Omri" (d.w.z. van het huis van). Onder het bewind van Achab, die een alliantie met Assyrië had aangegaan, was Israël nog gelijkwaardig bondgenoot. Onder Jehu werd het aan Assyrië onderhorig gemaakt, zoals blijkt op de afbeelding die Salmanassar III liet maken op de zwarte obelisk.
Jehu regeerde nog tot 815 v.Chr. en werd opgevolgd door Joahaz en Johas.
*.
Israël onder Jerobeam II.
Van 786 v.Chr. tot 746 v.Chr. was Jerobeam II Koning van Israël. Onder zijn heerschappij was er vrede en een relatieve opbloei, omdat hij goede betrekkingen onderhield met de buurlanden, ook met het koninkrijk Juda, waar toen eveneens een bloeiperiode heerste. Hij werd in 745 v.Chr. opgevolgd door Menachem die tot 738 regeerde.
*.
Assyrische provincie.
In 745 kwam ook Tiglatpileser III in Assyrië op de troon. Deze stelde overal in de provincies ter plaatse Assyrische bestuurders aan en eiste schatting van Israël onder koning Menachem.
*.
Na Menachem werd in 738 v.Chr. Pekachja, zijn zoon, koning. Maar hij werd in 737 vermoord door Pekach, de legeraanvoerder die via deze militaire coup Pekachja als koning opvolgde.
*.
In 734 v.Chr. kwam Tiglatpileser III met zijn leger terug langs de Filistijnse kust tot Gaza, waar hij garnizoen legde. Daarna viel hij Israël binnen, verwoestte Hazor en Megiddo en plaatste vazal Hosea ben Ebla in Samaria op de troon. Hij deelde de rest van Israël in drie Assyrische provincies in. Maar Pekach vormde een coalitie met Damascus, Ammon, Moab, Edom en enkele oude Filistijnse stadstaten. En toen in 727 v.Chr. Tiglatpileser III stierf poogde Pekach opnieuw een opstand. Israël had zelfs nu de les niet geleerd en in 724 v.Chr. kwam Salmanassar V binnenvallen om orde op zaken te stellen. Hosea, die onbekwaam was geacht, werd gevangen gezet wanneer hij voor de grootvorst verscheen voor vredesonderhandelingen. Salmanassar belegerde daarna ook Samaria, wat 2 jaar in beslag nam, omdat het zich weigerde over te geven.
*.
In 722 v.Chr. viel Israël daarmee definitief in handen van de Assyriërs. Dit betekende het einde van het noordelijk koninkrijk Israël en van de Israëlieten als zodanig. Zij kwamen in de Assyrische smeltkroes en gingen in de plaatselijke bevolking van Assur op als de 'verdwenen stammen' (2 Kon. 17:6).
Vanaf 721 v.Chr. werd Samaria herbevolkt met geporteerden uit Syrië, Babylon en Arabië. Dat zijn de Samaritanen geworden.
Het koninkrijk Israël werd ook wel Efraïm genoemd, naar de meest dominante stam.
De huidige Samaritanen, ook al genoemd in het Nieuwe Testament, claimen nakomelingen te zijn van de Israëlieten van het noordelijke Tienstammenrijk.
*.
Literatuur: de Vaux, Roland (1965): Ancient Israel; Dever, William G.: Did God Have A Wife? Archaeology And Folk Religion In Ancient Israel; Dever, William G.: Who Were the Early Israelites and Where Did They Come From?; Finkelstein, Israel en Silberman, Neil Asher (2006): De Bijbel als mythe - Het andere verhaal van de archeologie, 2e druk, vertaling Bram Moerland, 448 pagina's, Uitgeverij Synthese - Den Haag, ISBN 9062719511; Godley, A. D. (1920), (rev 1926), (2004): The Histories of Herodotus - 4 volumes van Loeb Classical Library, Harvard University Press. ISBN 0-674-99130-3; Gray, J. (1964): The Canaanites, London, Thames & Hudson; Josephus, Flavius Antiquitates Judaicae, Geschiedenis van de Joden, trad. comm. F.J.A.M. Meijer - M.A. Wes, 3 vol, Baarn, 1997-1998. ISBN 9026314159, ISBN 9026314558, ISBN 9026314566; Kramer, prof. Samuel Noah, Wilson prof. J.A, Wright, dr. G. Ernest, en Saggs H.W.F, 1974: Dagelijks leven in de Bijbeltijd, National Geographic Society, De Haan, ISBN90-228-31310; Magnussen, M. 1978: Graven in Bijbelse Bodem - Archeologie van de landen van de Bijbel, Westland, Schoten, ISBN 9024670209; Moran, William L. (1992) The Amarna Letters, Baltimore: Johns Hopkins University Press, ISBN 0-8018-4251-4.
Patai, Raphael (1967): The Hebrew Goddess, Wayne State University Press, (1990): derde editie, ISBN 0-8143-2271-9; Smith, Mark S. The Early History of God: Yahweh and the Other Deities in Ancient Israel (Biblical Resource Series).
Soggin, J. Alberto "A History of Israel from the Earliest Times to the Revolt of Bar Kochba AD 135"; Stone M. , Eens was God als Vrouw belichaamd. De onderdrukking van de riten van de vrouw, Katwijk, 1979. ISBN 9060775821.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Joachaz	*-850		†-818	Samaria [Isr]	32	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen
2.	Afgeschermd, Wikipedia

• Vader:
  Nimschi ¹, geb. in 925 BC^1,1, tr.

• Moeder:
  Nn ¹.

tr.
met

Nn ¹.

Uit dit huwelijk een zoon:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Jehu	*-875		†-818	Samaria [Isr]	57	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

tr.
met

Josaphat van Israël¹, zn. van Nimschi en Nn, geb. circa 900 BC^1,1.

Uit dit huwelijk een zoon:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Jehu	*-875		†-818	Samaria [Isr]	57	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

tr.
met

Nn ¹.

Uit dit huwelijk een zoon:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Josaphat	*-900					1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

tr.
met

Nimschi ¹, geb. in 925 BC^1,1.

Uit dit huwelijk een zoon:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Josaphat	*-900					1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

tr.
met

Nn ¹.

Uit dit huwelijk een dochter:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Jurescha	*-800					1	2

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

tr.
met

Zadok II ¹, geb. circa 800 BC^1,1,1, hogepriester.

Uit dit huwelijk een dochter:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Jurescha	*-800					1	2

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Nn ¹, zn. van Zadok en Nn, geb. circa 960 BC^1,1,1, hogepriester, tr.

• Moeder:
  Nn ¹.

tr.
met

Nn ².

Uit dit huwelijk een zoon:²

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Jojada	*-900		†-802	Jerusalem [Isr]	98	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen
2.	Afgeschermd, Wikipedia

tr.
met

Amarja ^2,1, zn. van Nn en Nn, geb. circa 925 BC^2,2,2,1,
Hogepriester onder Josaphat tussen 868 BC en 847 BC,
Josafat "De Heer is rechter") was koning van Juda. Hij was de opvolger van zijn vader Asa. Over zijn leven is in de Bijbel te lezen in 1 Koningen 22 en in 2 Kronieken 17-20. Zijn regeerperiode wordt tegenwoordig gedateerd op 873 v.Chr. tot 849 v.Chr. of van 870 v.Chr. tot 849 v.Chr.
In het begin van zijn regeerperiode versterkte Josafat zijn koninkrijk tegen de Israëlieten. Daarnaast vernietigde hij afgodsbeelden van Baäl die in Juda te vinden waren. In het derde jaar van zijn regering stuurde hij priesters en Levieten het land in om zijn onderdanen te onderrichten in de wetten van de Thora.
Middels een huwelijk kreeg Josafat een familieband met koning Achab van Israël. Samen trokken zij enkele jaren later ten oorlog tegen koning Ramot van Aram in Gilead. Achab kwam bij de stijd om het leven, maar Josafat wist ongeschonden van het slagveld terug te keren. Terug in zijn eigen rijk werd Josafat terechtgewezen door de profeet Jehu vanwege zijn alliantie met Achab.
Desondanks sloot Josafat later een overeenkomst met koning Achazja van Israël om samen een vloot te bouwen om handel te kunnen drijven met Tarsis. Maar de schepen gingen op de eerste tocht verloren.
Samen met koning Joram voerde Josafat oorlog tegen de Moabieten. Aan het eind van Josafats regeerperiode vielen de Moabieten hem opnieuw aan, samen met de Ammonieten. Josafat won de oorlog. Korte tijd later overleed Josafat op zestigjarige leeftijd na 25 jaar geregeerd te hebben. Hij werd begraven in de Davidsburcht in Jeruzalem. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Joram.
Ovl. (Minstens 74 jaar oud) na 851 BC.

Uit dit huwelijk een zoon:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Jojada	*-900		†-802	Jerusalem [Isr]	98	1	1

Bronnen:

1.	Afgeschermd, Wikipedia
2.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

• Vader:
  Zadok ¹, zn. van Ahimaaz en Nn, geb. circa 1000 BC^1,1,1, hogepriester onder Salomo tussen 964 BC en 926 BC, ovl. (minstens 36 jaar oud) na 964 BC^1,1, relatie.

• Moeder:
  Nn ¹.

tr.
met

Nn ¹.

Uit dit huwelijk een zoon:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Amarja	*-925		†-851		74	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

tr.
met

Nn ¹, zn. van Zadok en Nn, geb. circa 960 BC^1,1,1, hogepriester.

Uit dit huwelijk een zoon:¹

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Amarja	*-925		†-851		74	1	1

Bronnen:

1.	Genealogie van Bernd Josef Jansen, BJ Jansen

')}