De Zonnewijzer in het Prinsenhof in Groningen wordt wel de mooiste van Nederland beschouwd. Hij staat boven de poort die toegang geeft tot de renaissancetuin uit 1626 en is gericht naar de binnenkant van die tuin. De zonnewijzer dateert van 1731 als hij een oudere vervangt. In het begin van de 20e eeuw is hij daar enkele jaren weggeweest, maar hij staat er nu weer en is sinds 1983 gerestaureerd. De poort waarop de zonnewijzer staat is in 1953 hersteld. De poort ontleent zijn naam aan de zonnewijzer die erboven is aangebracht. De Latijnse tekst bij de zonnewijzer betekent: De vergane tijd is niets, de toekomende onzeker, de huidige wankel. Zorg dat je die van jou niet verspilt.
Op de buitenste rand van de zonnewijzer is de plaatselijke tijd te zien. Deze plaatselijke tijd wordt aangehouden tot midden negentiende eeuw. Hierna wordt de tijd in heel Nederland gelijkgetrokken. De Romeinse cijfers geven de hele uren aan en de omlijsting met kleine cijfers de minuten. Als de zon op z'n hoogste punt staat is het twaalf uur. De plaatselijke tijd loopt gemiddeld 34 minuten voor op de Midden-Europese tijd. In november loopt deze 18 minuten voor en in februari 54 minuten. Tijdens de zomertijd komt hier nog een uur bij. In de poollijst zit een verdikking. De schaduw hiervan valt op een aantal goudkleurige lijnen die de lengte van de dagen aangeeft. De rode lijnen geven aan hoelang de zon geschenen heeft. Dit zijn de Babylonische uren, waarbij de tijd gemeten wordt vanaf zonsopkomst. De zwarte lijnen geven de Italiaanse uren aan. Deze telling geeft het aantal uren vanaf zonsondergang aan.
De werking van een zonnewijzer is vrij ingewikkeld. Willy Leenders, Zonnewijzerdeskundige heeft in 2009 een goede poging gedaan de werking ervan uit te leggen. Ook hij geeft aan dat de zonnewijzer in Groningen de mooiste in Nederland.
|