Het volkslied van Siddeburen
Woar je kieken, woar je t zuiken
t Wold dat blift toch altied schoon
mor van aal dij riege dörpen
het oans Sibboern wied de kroon.
Mooie hoezen
flinke winkels
grode ploatsen vruchtboar laand
aalmoal t waark van stoere krachten iezern wil en vaste haand.
Refraain:
Kört van kop en roeg in toal
zo is t volk van laand en loug
gain poehaai mor allemoal
kerels achter peerd en ploug
en is t knooien zo laank as t licht
t volk van Sibboern dut zien plicht.
d'Olle toren graauw en groeterg
zigt geslachten komen... goan
eerst bie schoul t is aalmoal jonkhaid
din veur t lest op kerkhofloan
rusteg kikt hai over t dörp hin
zigt hou t volk doar leeft en stridt
t volk van Sibboern ain van zinnen
roeg van bolster, blaank van pit.
Refraain
Woar ik zwaarf of woar ik deelstriek
Sibboern blift mien nummer ain
altied denk ik aan mien waigstee
aan mien dörpke knuuterg klain
alles kin in t leven verslieten
mor de bliedschop van mien jeugd
in het dörpke woar ik speulde
dat is t wat mie aalweg heugt.
Refraain
Tekst: Gerhard Tuinema, 1947.
