Dave Barry in zaal Dommering

Advertentie met de aankondiging voor 27 augustus 1966.
Dave Berry. Circusdirecteur Tony Boltini engageert Berry in februari 1966 voor enkele optredens. Als publiciteitststunt showt hij Berry in een rijdende leeuwenkooi op het museumplein in Amsterdam. Deze keer lopen de wilde beesten buiten. De reportage haalt het avondjournaal. Jongerencultuur laat ouderen verbijsterd achter. Dat is echter nog maar het begin van de Sixties. (Zie ook het filmpje aan het eind van dit artikel). (03)
De Belgische beatgroep The Jumpers.
The Javelins bestaat uit uit een zanger en vier orkestleden die tussen 1962 en 1966 telkens wisselen van samenstelling. Ze brengen goede muzikanten voort en zijn echte klassiekers geworden in de Zeeuwse historie van de Indo Rock en hebben een groot aandeel geleverd in de ontwikkeling van de hedendaagse popmuziek in Nederland (03).

Het is 1966 en ik studeer aan de kweekschool te Winschoten. Na een week hard gewerkt te hebben aan de studie, wat niet van alle studenten gezegd kan worden…, is het eindelijk weer zaterdag. Voor mij betekent ook het weekend dat er nog stevig thuis geleerd moet worden. Die bewuste avond, het is 27 augustus, is een avond waar velen naar toe hebben geleefd. In de schouwburgzaal van hotel Dommering in Winschoten zal die avond niemand minder dan Dave Berry, pseudoniem voor David Holgate Grundy, optreden.

Dave is geboren in het Engelse Sheffield op 6 februari 1941 en is een rhythm-and-blues-zanger die in de dagen hoog scoort met ‘This Strange Effect’ (You’ve got this strange effect on me, and I like it), geschreven door Ray Davies van The Kinks. Dave bereikt 1965 nummer één in Nederlandse Top 40. Berry's eerste hit komt uit vóór het bestaan van de Nederlandse Top 40. Met ‘The Crying Game’ haalt hij de vijfde plaats in de UK Singles Chart in 1964, evenals later met ‘Little Things’ (1965) en ‘Mama’ (1966). Berry treedt doorgaans volledig gehuld in zwarte kleren op.

Van zijn grootste hit ‘This Strange Effect’ verschijnen coverversies op cd's van Bill Wyman (Stuff) en Hooverphonic (Blue Wonder Power Milk). Voormalig Stones bassist Bill Wyman maakt in 1992 een coverversie. Ook de Belgische band Hooverphonic heeft een coverversie van deze single gemaakt. Op 16 april 1966 komt ‘If you wait for love’ uit. De hoogste positie in de Top 40 is slechts plaats 17 en na één week is het nummer al weer van de lijst verdwenen. Op  30 juli komt hij met de single ‘Mama’. Dat nummer scoort beter en blijft 15 weken lang in de Top 40 staan.

‘This strange effect’, met 35 weken in de Top 40 heeft Dave echter nooit meer geëvenaard. Dave Berry treedt anno 2013, met zijn 72-jarige leeftijd nog steeds op.

Berend (Bé) Dommering uitbater van café-restaurant, hotel, schouwburg en zalencentrum denkt met het aantrekken van Dave Berry, die uit Engeland moet overkomen, hoge ogen te scoren en schrikt niet terug voor de forse kosten van die bewuste avond. Behalve Dave Berry contracteert hij ook nog een beatband uit Vlissingen en een uit België. Het exclusieve optreden van Dave trekt echter slechts 500 bezoekers, maar de schouwburgzaal is aardig gevuld, omdat een groot gedeelte is ingericht als dansvloer. Tegen half tien komt de Engelse ‘popsinger’ naar de schouwburgzaal begeleid door George Dommering, de zoon van Bé. In de gang of in de zaal valt het niemand op dat Dave achter het toneel verdwijnt, want ze genieten intussen volop van de Belgische groep ‘The Jumpers’.

Dan is het grote moment aangebroken en breekt in de zaal de hel los om precies 21 uur 39. Vijfhonderd gierende, schreeuwende en gillende tieners, waaronder veel meisjes, verdringen zich rond het toneel, waarop Dave Berry in strakke zwarte broek, een diepblauw shirt met bijzonder wijde mouwen en lange spitse schoenen verschijnt. Met gevoileerde stem en begeleid door zijn eigen gitarist Roy streelt hij de oren van zijn publiek. Beide voeten tegelijk over het toneel verplaatsend, schuifelt hij op vreemde wijze van de ene naar de andere kant van het podium. De zaal brult. Enkelen proberen op het toneel te klauteren. Een speciaal ingehuurde knokploeg van maar liefst zestien potige Oost Groningse ‘klerenkasten’ verhinderen dat. Het is vijf minuten voor tien als Dave, die net is begonnen aan zijn achtste song, zijn zakdoek waarmee hij telkens het zweet heeft weggewist, de zaal in gooit. Op hetzelfde moment wordt een toneelbestormer door een lid van de knokploeg hardhandig terug geworpen. Dat is het sein voor de zaal de handen uit de mouwen te steken. Ze beginnen met de plankiers die de orkestbak afdekken om de zaal groter te krijgen, weg te breken en op het toneel te gooien, waarbij een lid van de knokploeg wordt geraakt (01)

De chaos groeit en Dave Berry wijkt zingend zover mogelijk naar achteren. Van beide kanten wordt nu geprobeerd de plankiers te bemachtigen. De knokploeg werkt daaraan ook mee, om zodoende een veilige ruimte tussen de zaal en het toneel te verkrijgen. Het publiek zal het toch zeker niet in het hoofd halen in de orkestbak te springen. Maar de tieners gaan ook door met de afbraak en lijkt woedend te zijn. De knokploeg wint uiteindelijk de strijd.

Nog eenmaal suist een steunbalk over het toneel. De balk raakt net het hoofd van Annie Copinga die op het toneel staat te fotograferen voor ‘Beat Blitz’. Berry zingt nog ‘Mama’ en verdwijnt dan. Met het verdwijnen van Dave keert de rust terug. Slecht vierentwintig minuten heeft zijn optreden geduurd en weet hij de 500 bezoekers gevangen te houden met zijn stem. Dan is de wederzijdse strijd gestreden en verzorgt de Belgische band ‘The Jumpers’ (zij voeren als slogan ‘Belgium Beat Group Nr. 1’) en de Nederlandse ‘René Five and The Javelins,’ een indo Rockband uit Vlissingen, verder voor de muziek (02).

Dave Berry onderhoudt zich intussen bezig met twee Engelse meisjes, Anita Fisher en Wendy Shearman, beide 18 jaar, afkomstig uit Cheltham, die speciaal voor hem helemaal vanuit Engeland naar Winschoten zijn gekomen. Ze hebben er veel bekijks: mini-jurkjes dragen ze, de enige in de zaal… (01).

Het resultaat van die avond is dat de 17-jarige Annie Copinga uit Garmerwolde en Bé Tooren uit Beerta, lid van de speciale lijfwacht, gedwongen zijn te verhuizen van zaal Dommering naar het Sint Lucasziekenhuis. Gelukkig blijken de verwondingen mee te vallen, zodat met een korte behandeling kan worden volstaan en beiden nog diezelfde nacht huiswaarts kunnen keren.
Voor Bé Dommering is het een avond die hij niet snel zal vergeten. De zaal is gehavend en de 500 bezoekers zijn bij lange na niet voldoende geweest om de kosten te dekken (01).

Filmpje:

Klik op om 'This Strange Effect' van Dave Barry af te spelen en voor een compilatie van zijn optreden in Amsterdam in de 'leeuwenkooi' van circusdirecteur Toni Boltini. De pagina wordt geopend in een afzonderlijk scherm (04).

Noten en bronnen:

01. Nieuwsblad van het Noorden, maandag 29 augustus 1966.
02. Rockin' Ramona, Lutgard Mutsaers, 1989.
03. Blog George Knight Kort op Wordpress.com.
04. YouTube.
05. Foto's: Eigen verzameling.
06. Songteksten.nl.

Deze pagina maakt deel uit van www.nazatendevries.nl. Aan bovenstaande tekst is de uiterste zorgvuldigheid besteed. Desondanks kunnen er best fouten voorkomen. Constateer je fouten en/of heb je vragen, correcties, aanvullingen...geef die dan even aan mij door via mijn E-mail adres. Laat ook eens een bericht achter in het Gastenboek.
Hoogeveen, 4 april 2013 Verhaal: © Harm Hillinga.			↑ Top